Πέρασες κάτι τόσο σοβαρό με την υγεία σου κ πρέπει αυτό να σε κάνει να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι ακόμα κ το ότι μπορείς να περπατήσεις άνετη. Οι σκέψεις έλλειψης (λείπει σύντροφος,λείπουν καλοί φίλοι κλπ κλπ) τι σε ωφελούν αλήθεια ; Μόνο σε ρίχνουν κ στη ψυχολογία σου και στην υγεία σου, γιατί αλληλένδετα είναι. Αν εσυ κρίνεις ότι είναι κακοί φίλοι ,κοψτους εντελώς βρε παιδί μου. Αν είναι καλοί σε κάτι εκτιμα τους για αυτό. Και που είσαι αδέσμευτη τι έγινε δηλαδή,πραγματικά ; Έχεις δικαιωμα να νιώσεις χαρά ,αυτήν εδώ τη στιγμή ,με οποιεσδήποτε συνθήκες ζωής. Γιατί σου βάζεις όρια για το πότε θα είσαι καλά ; Το λέω γιατί πιστεύω ότι στο μυαλό σου λες 'θα είμαι ευχαριστημένη όταν έχω σύντροφο'.. κ στη τελική βελτίωσε τον εαυτό σου στο ΦοΥΛ για να νιώθεις αρχικά ότι αξίζεις ΠΛΗΡΩΣ έναν σύντροφο και είσαι έτοιμη για αυτόν ...τότε και αυτός θα έρθει αλλά και εσένα δεν θα σε νοιάζει τόσο πια.