Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού

Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
1

Το ταξίδι

Φέτος την άνοιξη έσβησα έναν προορισμό από τη λίστα μου: ταξίδεψα στο Νεπάλ. Εκεί μας περίμεναν κάποιοι φίλοι φίλων, οι οποίοι ήταν ο λόγος και η αίτια για το τόσο ενδιαφέρον και υπέροχο ταξίδι μας.

Το Κατμαντού, η πρωτεύουσα του Νεπάλ, είναι μια αρκετά πυκνοκατοικημένη και θορυβώδης πόλη. Στα αυτιά σου συνέχεια ηχούν κόρνες και φωνές μικροπωλητών και στο στόμα σου γεύεσαι ακόμα και τη σκόνη της ατμόσφαιρας. Από την άλλη πλευρά, μια ηρεμία γεμίζει την ψύχη σου, κυρίως λόγω των ανθρώπων: γαλήνιοι, χαμογελαστοί και με τιμιότητα απέναντι στη φτώχια τους.

Χαοτικό μέρος, με πολλές επιλογές για αγορές: ρούχα, κοσμήματα, διάφορα χειροποίητα αριστουργήματα, τσάντες, βουδιστικά και ινδουιστικά αξεσουάρ, όλα πολύ εντυπωσιακά. Μετά από 6 μέρες διαμονής στην πόλη με μια απίστευτη φιλοξενία, γνωρίζοντας πολύ ωραίους ανθρώπους και νέους φίλους, ξεκίνησε το οδοιπορικό μας στην Annapurna.
Mια υπέροχη και γεμάτη εκπλήξεις διαδρομή με τελικό προορισμό το Manang (3.510 μ.), το χωριό όπου γυρίστηκε το «Επτά χρόνια στο Θιβέτ». Θα ξεκινήσετε συναντώντας υποτροπικό κλίμα που καταλήγει σε ψυχρό, οπότε υπάρχει πολλών ειδών βλάστηση αλλά και πανίδα: πολλά άλογα, αγελάδες αλλά και ένα σπάνιο είδος πάπιας, η λεγόμενη golden duck, που αν τη συναντήσετε, λένε ότι είναι καλός ιωνός. Αν ενδιαφέρεστε να ταξιδέψετε κι εσείς, μπορείτε απλώς να απευθυνθείτε σε τουριστικό γραφείο που θα σας βοηθήσει για την οργάνωση και την ενημέρωση σχετικά με τη βίζα που πρέπει να βγάλετε και θα φροντίσει για την ασφάλειά σας.

Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter

Η Εμπειρία του Σεισμού

Ο σεισμός στις 25 Απριλίου μας βρήκε κι εμάς εκεί − βρισκόμασταν ακόμα στο Μanang. Στην αρχή υπήρχε η εντύπωση ότι πρόκειται για χιονοστιβάδα: η γη άρχισε να κουνιέται έντονα μετά από έναν απόηχο που ακούστηκε και βλέπαμε να αποκολλώνται βράχοι και πάγοι.
Εμείς συνειδητοποιήσαμε τι γινόταν, αλλά οι περισσότεροι ντόπιοι ένιωθαν τελείως χαμένοι, αφού πρώτη φορά στη ζωή τους βίωναν σεισμό − ο τελευταίος ήταν πριν από 74 χρόνια. Άρχισαν οι δυσκολίες, ντόπιοι προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους για να ενημερωθούν για την κατάσταση και οι τουρίστες με φίλους και συγγενείς για να ειδοποιήσουν ότι είναι καλά.
Wi-Fi και τηλέφωνα δεν είχαν σήμα, επικράτησε ένας πανικός, αλλά κι αυτός ήσυχος, όπως είναι πάντα όλη τους η συμπεριφορά. Όλη μέρα προσπαθούσαν να συλλέξουν πληροφορίες − εννοείται ότι οι δρόμοι έκλεισαν από κατολισθήσεις. Πηγαδάκια ανθρώπων παντού ν' ακούνε ραδιόφωνο, να μιλάνε, να προσεύχονται, να περιμένουν αγωνιωδώς να μάθουν νέα για το πόσο σοβαρή ήταν η καταστροφή.
Το βράδυ μάς βρήκε στην τραπεζαρία του ξενώνα χωρίς ηλεκτρικό, όλοι μια μεγάλη παρέα, ελαφρώς φοβισμένοι, να περιμένουμε μετασεισμούς. Παρ' όλα αυτά, εκείνη τη νύχτα έμαθα δύο νεπαλέζικα παιχνίδια στα χαρτιά και κέρδισα κιόλας.
Έξω είχαν στηθεί αντίσκηνα σε ασφαλές μέρος όπου κατασκήνωσαν πάνω από 100 άτομα, με φωτιές, μουσικές αλλά και μια θλίψη. Η νύχτα πέρασε με συνεχείς μετασεισμούς, άλλοτε μικρούς και άλλοτε περισσότερο εντόνους – αυτοί ήταν που μας τρόμαζαν. Από εκείνη τη μέρα οι περισσότεροι δεν κοιμόμασταν ήσυχοι − πολλοί άνθρωποι στο Νεπάλ ακόμα δεν κοιμούνται.
Τρεις μέρες μετά μπορέσαμε να ξεκινήσουμε την κατάβαση. Το πρόγραμμά μας είχε ένα εξαήμερο στην Pokhara, αλλά υπήρχε η σκέψη να διακόψουμε το ταξίδι και να γυρίσουμε πίσω, πράγμα που οι περισσότεροι τουρίστες κάνανε. Όταν ένα μέλος της ομάδας το συζήτησε με τον φίλο μας και οδηγό σε αυτό το ταξίδι (ο οποίος έχει ζήσει 20 χρόνια σε βουδιστικό μοναστήρι), αυτός μας συμβούλεψε να συνεχίσουμε το ταξίδι γιατί ό,τι είναι να μας βρει θα έρθει όπου και να είμαστε. Έτσι, όλες οι σκέψεις φύγανε και μετά από μιάμιση μέρα πορείας οι δρόμοι μας χώρισαν. Εμείς φύγαμε για την Pokhara μαζί με τη Νάντια από τη Ρωσία, η δασκάλα του χωριού έφυγε για το Chitwan και o μάγειρας του ξενώνα μας πήγε πίσω στο Κατμαντού με τους φίλους του − και οι τρεις ταξίδευαν στην καρότσα του τζιπ μας.

Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter

Η Pokhara

Φτάνοντας στην Pokhara, το κλίμα ήταν πιο καθησυχαστικό. Η πόλη δεν είχε τόσο υλικές ζημιές όσο συνέπειες στον τουρισμό. Φυσικά, δεν ήταν όπως άλλες χρονιές την ίδια εποχή. Το μέρος αυτό ανακαλύφθηκε από τους χίπις τη δεκαετία του '70 και ακόμα αποτελεί πόλο έλξης για αντίστοιχης κουλτούρας ταξιδιώτες. Προσφέρει πολλές δραστηριότητες, όπως πέταγμα με παρά πέντε, ράφτινγκ, πεζοπορίες, βαρκάδα στη λίμνη και ψάρεμα – ναι, το κάναμε και πιάσαμε 3 πεντανόστιμα ψαριά κι ας μας έκαψε ο ήλιος μέσα στη βάρκα, κι ας εξαντλήθηκα κάνοντας κουπί.
Η λίμνη είναι πολύ βρόμικη, αλλά κάνουν μπάνιο πολλά χαρούμενα παιδιά μαζί με τις αγελάδες. Από την άλλη, η yoga, το ρέικι και άλλου είδους αναζητήσεων που έχουν να κάνουν με τη συμπαντική ενέργεια έχουν ξεκινήσει από την ανατολή. Έτσι, πολλές ομάδες αλλά και μεμονωμένα άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες σε αυτούς τους τομείς βρίσκονται εκεί γι' αυτόν το σκοπό. Άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο, που η γοητεία και η ενεργεία του τόπου τούς κράτησαν εκεί για πάντα, ζώντας σαν χίπις. Μια σκέψη που πέρασε και από το δικό μου μυαλό − ίσως να ήμουν ακόμα εκεί, αν δεν γινόταν ο σεισμός.
Οι μέρες εκεί πέρασαν ήσυχα. Πολλές ομάδες από τουρίστες, Ευρωπαίους κυρίως, διοργάνωναν συναυλίες, εκδηλώσεις ή απλώς μαζευόντουσαν και συλλέγανε για τους σεισμοπαθείς οικονομική βοήθεια, τρόφιμα, ρούχα. Οι βαλίτσες μας γύρισαν μόνο με τα πράγματα που είχαμε ψωνίσει από εκεί: δώρα και ενθύμια.

Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter

Η επιστροφή

Γυρνώντας στο Κατμαντού για να μείνουμε δύο μέρες πριν επιστρέψουμε, μας παρέλαβε ο πρόξενος της Ελλάδας. Νεπαλέζος στην υπηκοότητα, ένας ευγενής άνθρωπος με ήθος και αγάπη για την Ελλάδα, μας περιποιήθηκε και φρόντισε για εμάς. Τον περιμένουμε φέτος στην Ελλάδα για διακοπές − ανέφερε πως από χρόνια θέλει να επισκεφτεί τον Όλυμπο.
Η κατάσταση εκεί ήταν η πιο άσχημη που συναντήσαμε. Η πόλη ήταν τραγικά άδεια, κτίρια πεσμένα ή ετοιμόρροπα, φοβισμένοι άνθρωποι, πολλά μαγαζιά κλειστά, ελάχιστα ανοιχτά – τα οποία φαίνονταν επικίνδυνα, αφού κάποια από αυτά στηρίζονταν σε στύλους από μπαμπού.
Οι ντόπιοι προσπαθούν να επαναφέρουν τους ρυθμούς, αλλά αυτό θα είναι μάλλον ακατόρθωτο για χρόνια: οικονομία κατεστραμμένη και το πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο.
Αυτό που βίωσα με σόκαρε. Μου έλειψαν οι φωνές, η σκόνη, τα χρώματα... Τη θέση τους είχε πάρει μια θλιμμένη σιωπή, συντρίμμια, κατεστραμμένα ιστορικά μνημεία, κλειστά στόρια. Αντί για τουρίστες, συναντούσες διασωστικές ομάδες. Και εκείνες οι δύο μέρες ήταν αρκετές για να μου επιβεβαιώσουν το πνεύμα, τη δύναμη και την πίστη αυτών των ανθρώπων. Είδαμε πολλά σε αυτό το διάστημα που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ, σκληρές καταστάσεις. Σίγουρα, όμως, δεν θα ξεχάσω ποτέ την ομορφιά αυτής της εμπειρίας ως ταξιδιού, τις εικόνες που αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου και τους ανθρώπους που χαράχτηκαν στην καρδιά μου. Δύσκολα τους αποχωρίστηκα, ό,τι και να έγινε. Φυσικά, θα επιστρέψω κάποτε, ελπίζοντας στην ανάκαμψή τους.
Εκ της τέφρας αναγεννώμαι.

Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
Ένα ταξίδι στο Νεπάλ και η εμπειρία του μεγάλου σεισμού Facebook Twitter
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια