Τα ανατριχιαστικά όμορφα γυναικεία πρόσωπα του Achilles

 O Αχιλλέας, a.k.a Achilles, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986.

Ξεκίνησε να σπουδάζει οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ, αλλά δεν του άρεσε και σταμάτησε.

Αυτά είναι πάνω κάτω όλα τα βιογραφικά στοιχεία που καταφέραμε να ...'αποσπάσουμε' από τον ταλαντούχο street artist, που τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει τους δρόμους της πόλης με τις πιο εντυπωσιακές γυναικείες - κυρίως- προσωπογραφίες που έχουμε δει.

Το στυλ του Achilles είναι πλέον αρκετά αναγνωρίσιμο, και κάθε καινούριο έργο του ανεβάζει τον πήχη και τις προσδοκίες μας ακόμα ψηλότερα.

Όσο φειδωλός είναι στα λόγια του όμως, τόσο κι ακόμα περισσότερο μας αντάμειψε με την πλούσια τέχνη του.

Τον γνωρίζουμε.

Πώς άρχισε η σχέση σου με το σχέδιο; Ζωγράφιζες από μικρός;
Όχι, μικρός δεν ζωγράφιζα καθόλου. Ή τουλάχιστον δεν ζωγράφιζα περισσότερο από τα υπόλοιπα παιδιά.

Ξεκίνησα κατευθείαν κάνοντας graffiti με δυο φίλους μου στην πρώτη γυμνασίου, επηρεασμένος από τον ξάδερφό μου.
Μάλιστα, το είχα σταματήσει κι αυτό, και ξανάρχισα στον στρατό επειδή βαριόμουν.

Πρόσωπα ζωγραφίζω τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

“Τα τελευταία χρόνια διοργανώνονται πολλά festival στην Ελλάδα για το γκραφίτι. Αυτό είναι μεν καλό, αλλά μπορεί απλά να είναι κι ένα αναγκαίο κακό για να ‘προχωρήσει η φάση’. Έχω την εντύπωση ότι σε διάφορα τέτοια event δεν υπάρχει σεβασμός για το ίδιο το γκραφίτι”

Πώς κατέληξες στις γυναικείες προσωπογραφίες, "εμπλουτισμένες" τις περισσότερες φορές με νεκροκεφαλές;
Μου αρέσει η μορφή του γυναικείου προσώπου, και η νεκροκεφαλή αποτελεί δομικό στοιχείο του πρώτου.

Σε διάφορα έργα μου μπλέκονται αυτά τα δύο.

Πώς δουλεύεις συνήθως, και πόσος χρόνος απαιτείται για να ολοκληρωθεί ένα mural ;
Δουλεύω κυρίως με spray. Ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση κάποιου έργου εξαρτάται από την ίδια του τη φύση, το μέγεθος, το spot, τις καιρικές συνθήκες και την όρεξη που έχω να δουλέψω.

"Μου αρέσει η μορφή του γυναικείου προσώπου, και η νεκροκεφαλή αποτελεί δομικό στοιχείο του πρώτου."

Πού σου αρέσει να βάφεις περισσότερο στην Αθήνα;
Μου αρέσει να βάφω σε εγκαταλελειμμένα κτήρια, και δυστυχώς ή ευτυχώς τον τελευταίο καιρό αυτά πολλαπλασιάζονται.

"Μου αρέσει να βάφω σε εγκαταλελειμμένα κτήρια, και δυστυχώς ή ευτυχώς τον τελευταίο καιρό αυτά πολλαπλασιάζονται."

Ποια είναι η μεγαλύτερη και πιο εκνευριστική παρανόηση όσον αφορά το γκραφίτι και την street art στην Ελλάδα;

Άμα ρωτήσεις δέκα άτομα θα ακούσεις έντεκα διαφορετικές απόψεις γι' αυτά τα δύο. Πολύ σημασία δίνουμε στους όρους και χάνουμε την ουσία.

Αυτό που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι το 95% αυτών που ονομάζουν σήμερα street artists ξεκίνησαν από το graffiti. Και το λέω αυτό διότι πολλοί έχουν αδίκως δαιμονοποιήσει το graffiti.

Μπορείς σήμερα να ζήσεις από την τέχνη σου;
Βασικά μπορώ να ζω για την τέχνη μου.

Σχεδιάζεις κάθε μέρα;
Όχι, πιστεύω θα το βαριόμουν.

"Αυτό που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι το 95% αυτών που ονομάζουν σήμερα street artists ξεκίνησαν από το graffiti. Και το λέω αυτό διότι πολλοί έχουν αδίκως δαιμονοποιήσει το graffiti."

Τι αγαπάς περισσότερο στην Αθήνα, και τι δεν αντέχεις σήμερα στην πόλη;
Μ' αρέσει που είναι γεμάτη graffiti, και δεν αντέχω την πλειονότητα των κατοίκων της.

Πώς βλέπεις την street art σκηνή σήμερα στην χώρα;
Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια πιστεύω έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα. Παράλληλα, διοργανώνονται διάφορα events, festivals , κτλ. Βέβαια, αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό, ίσως μάλιστα να είναι και ένα αναγκαίο κακό για να προχωρήσει η φάση.

Γιατί δεν είναι απαραίτητα καλό; Τι εννοείς;
Γιατί σε πολλά από αυτά έχω την εντύπωση ότι δεν σέβονται το ίδιο το graffiti. Ή σε άλλες περιπτώσεις πολυσυζητημένων street art εκθέσεων το μόνο που βλέπεις είναι ψευτοτρέντι φατσούλες και κάτι κυρίες που άμα σε έβλεπαν έξω να βάφεις θα φώναζαν τους μπάτσους.

Επόμενα σχέδια Αχιλλεα;
Δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια.