Ούτε εμένα είναι η καλύτερή μου αυτή την εποχή. Έχω μάθει όμως ότι εγώ επιλέγω στη ζωή μου. Αν το καλοσκεφτείς, το μόνο που επιλέγουμε στη ζωή αυτή είναι οι επιλογές μας. Δεν επιλέγουμε τον καιρό, δεν επιλέγουμε τον ιό, όμως πάντα επιλέγουμε τι θα κάνουμε με δαύτον. Για την ακρίβεια, είσαι το σύνολο των επιλογών σου. Βρίσκεσαι εδώ που βρίσκεσαι λόγω των επιλογών που έχεις κάνει στο παρελθόν και θα είσαι εκεί που θα είσαι στο μέλλον λόγω των επιλογών που κάνεις αυτήν τη στιγμή. Το παρόν είναι το παρελθόν του μέλλοντός σου.
Σήμερα, λοιπόν, είχα τη μεγάλη μου κόρη. Η μικρή ήταν άρρωστη και ήταν στη μαμά της. Με τη μεγάλη μου κόρη επιλέξαμε να διαβάσουμε. Σε δύο μήνες δίνει εξετάσεις για το γυμνάσιο κι έχει επιλέξει να προετοιμάζεται καθημερινά. Έχει επιλέξει να διαβάζει κάθε μέρα κι εγώ έχω επιλέξει να τη βοηθώ. Είμαι χωρισμένος και δεν βλέπω τα παιδιά μου κάθε μέρα, παρ' όλα αυτά έχω επιλέξει να τη βοηθώ κάθε μέρα. Τη βοήθησα, λοιπόν, και μετά επιλέξαμε να παίξουμε. Επιλέξαμε να περάσουμε καλά. Το να περνάς καλά στη ζωή σου είναι καθαρά δική σου επιλογή. Κι αυτό εσύ το επιλέγεις, όπως και τους φίλους σου. (Εξαιρετικά σημαντική επιλογή για την ευτυχία σου.)
Επιστρέφοντας, επέλεξα να καλέσω τη μανούλα μου σπίτι για να φάμε. Επιλέξαμε να δούμε και ένα πολύ όμορφο ντοκιμαντέρ στο Netflix για τη Γη. Επέλεξα να της προτείνω να πιει μια μπίρα κι εκείνη, κλασικά, επέλεξε να πει «ναι». Ξέχασα να αναφέρω ότι σήμερα επέλεξα να ενημερωθώ για την επικαιρότητα το πολύ δέκα λεπτά κι αυτό συντέλεσε καθοριστικά στο να είναι καλή η μέρα.
Tο χαμόγελο που επέλεξε να μου χαρίσει δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Επέλεξε να κουνήσει και το χέρι μαζί και το κεφάλι της με νόημα, χωρίς να μιλήσει. Επέλεξε να μην πει «ο Θεός να σε έχει καλά παιδί μου», αλλά το είπε με τον τρόπο της. Δεν είχα πάντα καλές σχέσεις με τη μαμά μου. Έχουμε επιλέξει όμως πια και οι δυο μας να έχουμε.
Το ντοκιμαντέρ ήταν υπέροχο. Εξιστορούσε με εξαιρετικό τρόπο ένα εικοσιτετράωρο από τη ζωή ενός ιγκουάνα στα Γκαλαπάγκος, μιας οικογένειας πιγκουίνων στην Αρκτική, ενός κολίμπρι και μιας μέλισσας, που τσακώνονταν για το νέκταρ κάπου σε ένα τροπικό δάσος, και μιας αστείας αρκούδας που έξυνε την πλάτη της σε έναν κορμό δέντρου σε ρυθμό ροκ εν ρολ. Αφού τελείωσε το ντοκιμαντέρ, επέλεξα να βάλω κι άλλο ένα στη μαμά μου και να βγω για το βραδινό μου τρέξιμο.
Την ώρα που έτρεχα, επέλεξα να ακούσω ένα πολύ επίκαιρο podcast του Robin Sharm γύρω από την πρόσφατη κρίση. Είχα επιλέξει να ενημερωθώ. Επίσης, επέλεξα να ανάψω το λαμπάκι του κινητού μου για να είμαι ευδιάκριτος από τα διερχόμενα αυτοκίνητα ‒ ήταν ελάχιστα. Τέλος, επέλεξα να χαιρετήσω άλλους δύο δρομείς που συνάντησα στον δρόμο ‒ η επιλογή της σύνδεσης με αγνώστους για μένα είναι πάντα η ομορφότερη επιλογή.
Επέλεξα να επιστρέψω σπίτι λίγο πριν τελειώσει το ντοκιμαντέρ για να χαιρετήσω τη μανούλα μου και το σκυλάκι της. Επέλεξα, προφανώς, να μην τη φιλήσω. Επέλεξα, τελευταία στιγμή, να της δώσω και τα άπλυτά μου ‒ αυτή παίζει να ήταν και η καλύτερη επιλογή της ημέρας. Στο τέλος επέλεξα να την ρωτήσω αν πέρασε καλά.
Tο χαμόγελο που επέλεξε να μου χαρίσει δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Επέλεξε να κουνήσει και το χέρι μαζί και το κεφάλι της με νόημα, χωρίς να μιλήσει. Επέλεξε να μην πει «ο Θεός να σε έχει καλά παιδί μου», αλλά το είπε με τον τρόπο της. Δεν είχα πάντα καλές σχέσεις με τη μαμά μου. Έχουμε επιλέξει όμως πια και οι δυο μας να έχουμε.
Ήταν μια όμορφη μέρα. Δεν έλυσα τα θέματά μου. Δεν βρέθηκε το εμβόλιο για τον ιό, όμως επέλεξα να την κάνω όμορφη με τις επιλογές μου.
Πάντα εγώ επιλέγω στη ζωή μου.
Κανείς άλλος δεν μπορεί να επιλέξει για μένα.
Έχω επιλέξει να επιλέγω εγώ.
Κι αυτό έχει κάνει όλη τη διαφορά.
