5 κανόνες καλής συμπεριφοράς που ξεχάσαμε για πάντα

5 κανόνες καλής συμπεριφοράς που ξεχάσαμε για πάντα Facebook Twitter
Παλιά ο κόσμος είχε μία πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι είναι σωστό και ευγενές και τι όχι και ενδιαφερόταν για την εντύπωση που δίνει στους άλλους ανθρώπους.
3

Παλιά υπήρχαν εγχειρίδια ολόκληρα καλής συμπεριφοράς. Λογικά σε κάποιο ράφι κάποιας προγιαγιάς σαπίζουν χαριτωμένα. Παλιά, επίσης ο κόσμος είχε μία πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι είναι σωστό και ευγενές και τι όχι και ενδιαφερόταν για την εντύπωση που δίνει στους άλλους ανθρώπους. 

Σήμερα, η ταχύτητα ζωής, οι δραματικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής μας και πολλά ακόμη έχουν στείλει κάποιους από αυτούς τους κανόνες καλής συμπεριφοράς στον κάδο ανακύκλωσης, ως παρωχημένους, αχρείαστους, δύσκολους, αγκυλωτικούς στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Είναι, όμως, πάντα έτσι; Ας το δούμε, μέσα από μερικές επισημάνσεις της Joy Weaver, εξπέρ στους σύγχρονους κανόνες αστικής ευγένειας.

Σήμερα, η ταχύτητα ζωής, οι δραματικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής μας και πολλά ακόμη έχουν στείλει κάποιους από αυτούς τους κανόνες καλής συμπεριφοράς στον κάδο ανακύκλωσης, ως παρωχημένους, αχρείαστους, δύσκολους, αγκυλωτικούς στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

1

Δεν κρύβουμε πια το στόμα μας, όταν βήχουμε ή χασμουριόμαστε 

Ή ακόμη χειρότερα βήχουμε (και χασμουριόμαστε στο δεξί). Ο παλιός κανόνας καλών τρόπων όριζε ότι όταν κάποιος θέλει να βήξει χρησιμιοποιεί όχι το «καλό» του χέρι, αλλά το άλλο.

Ο λόγος απλός: με το καλό χέρι, συνήθως το δεξί, χαιρετάμε, χαϊδεύουμε ή το χρησιμοποιούμε για τις περισσότερες συναλλαγές μας με αποτέλεσμα να μεταδίδουμε πιο εύκολα τα μικρόβια. Άρα, δεν ήταν μόνο η καλή συμπεριφορά στη μέση, αλλά και η προστασία των γύρω μας. Πρακτικά πράγματα, δηλαδή και όχι μόνο τύποι και εντυπώσεις. 

2

Δεν έχουμε πρόβλημα να συζητήσουμε οτιδήποτε την ώρα που τρώει ο άλλος

Να φταίει που στην τηλεόραση έχουμε δει σχεδόν τα πάντα; Να φταίει η οικειότητα που νιώθουμε με φίλους ή και όχι τόσο φίλους; Είμαστε ικανοί να ανακοινώσουμε ότι θα εγκαταλείψουμε για λίγο το τραπέζι για να πάμε στο μπάνιο. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι φταίει η εποχή της υπερσυνδεσιμότητας που όλοι νιώθουν την ανάγκη να δίνουν το στίγμα τους όπου κι αν βρίσκονται. Αλλά και πάλι πείτε ένα απλό «με συγχωρείτε» για να φύγετε από το τραπέζι.

Υπάρχει και στις μέρες μας κόσμος που δεν θέλει να ξέρει ότι είστε στο μπάνιο την ώρα που τρώει. Το ευαίσθητο στομάχι των συνδαιτυμόνων σας θα πρέπει να σας ενδιαφέρει.  Επίσης: ρωτάμε αν μπορούμε ν' ανάψουμε τσιγάρο στο τραπέζι και ενώ η παρέα μας δεν έχει ολοκληρώσει το γεύμα / δείπνο της. Δεν θεωρούμε δεδομένο ότι καπνίζουμε ενώ εκείνοι συνεχίζουν να τρώνε. 

3.

Χειροκροτούμε λάθος 

Ναι, έχουμε ξεχάσει πώς γίνεται σωστά. Λοιπόν, τα χέρια μας βρίσκονται στο ύψος του στήθους και αρχίζουμε το χειροκρότημα από εκεί. Κρατάμε τα χέρια κοντά στο σώμα. Δεν χειροκροτούμε μπροστά στο πρόσωπο μας, μπροστά στο πρόσωπο κάποιου άλλου ή ακριβώς πίσω από το κεφάλι και τα αυτιά αυτού που κάθεται μπροστά μας σε ένα event. Όσο ενθουσιασμένοι κι αν είμαστε.

4.

«Συγνώμη», «παρακαλώ», «καλημέρα»

Θέλετε να κάνετε μια ερώτηση σ' έναν άγνωστο στον δρόμο, που βρίσκεται η τάδε οδός για παράδειγμα. Είναι πολύ πιθανό να μην τον χαιρετήσετε καν, να μη ζητήσετε συγνώμη που τον σταματάτε, απλώς να ρωτήσετε και μάλιστα βιαστικά.

Μόνο που οι συναλλαγές και κυρίως με αγνώστους δεν γίνονται έτσι. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά και κάθε φορά που τηλεφωνείτε σε μια υπηρεσία, σε κάποιον άγνωστο τελοσπάντων, χωρίς τον τυπικό χαιρετισμό. 

5.

Δείχνετε. Με το δάχτυλο. 

Μπορούμε να δείχνουμε «κάτι», όχι «κάποιον». Δεν είναι απλώς αγενές. Μπορεί να δημιουργήσει μεγάλες παρεξηγήσεις. Το να δείχνετε με το δάχτυλο ακόμη κι έναν φίλο σας μαρτυρά έλλειψη διακριτικότητας και ανεπαρκείς ιστορικές γνώσεις. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου -και όχι μόνο- κουκούλα και τεντωμένος δείκτης πήγαιναν μαζί, αν κάτι έχει να σας πει αυτό. 

Με στοιχεία από Forbes.com, MentalFloss.com

Υγεία & Σώμα
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η γενιά του άγχους: Πώς τα smartphones δηλητηρίασαν τα παιδιά μας και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Υγεία & Σώμα / Η γενιά του άγχους: Πώς τα smartphones δηλητηρίασαν τα παιδιά και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Το πιεστικό ερώτημα, ωστόσο, είναι: τι μπορούμε να κάνουμε; Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι πλήρως κορεσμένος από τα smartphones: είναι σχεδόν αδύνατο, πλέον, να διεκπεραιώσουμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς αυτά, ούτε φυσικά μπορούμε να κρατάμε τα παιδιά μας μακριά τους για πάντα.
THE LIFO TEAM
«Πάρε τον καρκίνο μακριά και πες του να μην ξανάρθει»

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας / «Πάρε τον καρκίνο μακριά και πες του να μην ξανάρθει»

Η Τζούλη Αγοράκη συναντά τη Φιορίτα Πουλακάκη, διευθύντρια της Κλινικής Μαστού του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, διακεκριμένη μαστολόγο, η οποία χειρούργησε και την ίδια όταν περνούσε τη δική της περιπέτεια με τον καρκίνο.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
H λειτουργία των αναμνήσεων: Πώς το άγχος και ο ύπνος επηρεάζουν τη μνήμη μας

Υγεία & Σώμα / H λειτουργία των αναμνήσεων: Πώς το άγχος και ο ύπνος επηρεάζουν τη μνήμη μας

Ο νευροεπιστήμονας Charan Ranganath εξηγεί πως όταν συναντά κάποιον για πρώτη φορά, συχνά τον ρωτούν «Γιατί δεν έχω καλή μνήμη και ξεχνάω εύκολα;». Όμως, η απάντηση που εκείνος δίνει είναι πως τον ενδιαφέρει περισσότερο τι θυμόμαστε, παρά τι ξεχνάμε.
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Οι ογκολογικοί ασθενείς χρειάζονται ολιστική στήριξη, μαζί με τη θεραπεία τους

Υγεία & Σώμα / Οι ογκολογικοί ασθενείς χρειάζονται ολιστική στήριξη, μαζί με τη θεραπεία τους

Με το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» περισσότερες από 15.000 γυναίκες που πιθανόν να ανακάλυπταν πολύ αργότερα ότι η υγεία τους κινδυνεύει διαγνώστηκαν με ευρήματα και έλαβαν θεραπεία έγκαιρα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Η αξία του προσυμπτωματικού ελέγχου σε συχνές μορφές καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Η αξία του προσυμπτωματικού ελέγχου σε συχνές μορφές καρκίνου

Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Κορίνα Πατέλη - Bell, μπορεί να πάρει τα δεδομένα των πιλοτικών προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν σε 42 περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου και οδήγησαν στη μετατόπιση των ασθενών σε πρωιμότερα στάδια διάγνωσης
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
«Συγνώμη», «παρακαλώ», «καλημέρα»Θα έπρεπε να είναι το πρώτο κεφάλαιο του πρώτου μαθήματος σε όλες τις σχολές πολιτικών επιστημών του πλανήτη. Και ένα μεγάλο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ». Μεγάλα δράματα ξεκινάνε από την αχαριστία μας. Για σχεδόν ό,τι έχουμε οφείλουμε ένα "ευχαριστώ". Κάποιος έχει ξεπατωθεί για να το έχουμε εμείς. Είτε αυτό είναι ένα μπλουζάκι είτε η ελευθερία της έκφρασης.
Το σπίτι πρέπει να ξαναγίνει "εστία". Χώρος που θα διδάσκεται τρόπος ζωής και θα πάψει να είναι απλά τόπος συμβίωσης. Χώρος που θα γίνουν αποδεκτοί οι κανόνες και οι ρόλοι, η ιεράρχηση. Αυτά πλέον είναι τόσο ξένα που πρέπει να διδαχθούν στα πανεπιστήμια. Σε ποιον να πεις "ευχαριστώ" αν θεωρείς ότι είσαι το κέντρο του κόσμου και έχεις μόνο δικαιώματα;