Ζητήματα μόδας

Facebook Twitter
0

Την ώρα που η Ελλάδα μοιάζει να περιμένει την τελειωτική της καταδίκη στην άλλη μεριά της γης, η Νέα Υόρκη διανύει την περιβόητη εβδομάδα μόδας. Ποιος φόρεσε τι, ποιος παρουσίασε τι, ποιος εξακολουθεί να είναι in και ποιος είναι out- εμείς εδώ αναρωτιόμαστε τι άλλο μπορεί να φορολογηθεί (ο αέρας; Η ικανότητα πρόσθεσης;) τα υπόλοιπα γρανάζια γυρίζουν ανενόχλητα, μεταξύ εμπριμέ φορτωμένων νοήματος (ποια είναι η παλέτα που κυριαρχεί φέτος Χριστούλη μου;)

Εντάξει, όχι ακριβώς. Δεν είναι η Ελλάδα το κέντρο του κόσμου, ούτε η Νέα Υόρκη, το θέμα της μόδας και το θέμα της οικονομικής ύφεσης είναι σκορπισμένο παγκοσμίως. Μαζί με τις τιμές παπουτσιών ανεβοκατεβαίνουν και οι τιμές στο πετρέλαιο. Και στο ρύζι.

Όπου υπάρχει στενότητα φαγητού, το «παραδοσιακό» είναι και το σύγχρονο. Τι πειραματισμούς να κάνεις όταν υπάρχει πείνα. Μόλις όμως εξασφαλιστεί η διαβίωση, ξεπηδούν οι διατροφικές μόδες. Η σαγήνη του μοντέρνου πάντα λανσάρεται ως «υγιεινή διατροφή». Το σούσι! Χαμηλά σε λιπαρά, πλούσιο σε τρισεκατομμύρια ευεργετικά συστατικά, πηγή μακροζωίας για τους Ιάπωνες, οι οποίοι παράλληλα είναι πρώτοι σε καρκίνο του στομάχου μαζί με τους Κορεάτες. Είναι η διατροφή ή είναι το DNA; Πάντως όταν η Αθήνα γέμισε σούσι, κανείς δεν αναφερόταν σ’ αυτό το γεγονός.

Οι τάσεις μόδας στο φαγητό και στα ρούχα προκύπτουν από την ίδια ανθρώπινη ανάγκη: της ένταξης σε μία ομάδα, της διαφοροποίησης από άλλες ομάδες, ο ελιτισμός. Όταν πρόκειται για ρούχα, η δικαιολογία είναι το καλό σχέδιο και η καλή ποιότητα, στο φαγητό η δικαιολογία είναι η καλή γεύση και η καλή υγεία.

Πριν από πολλά χρόνια, η Alice Waters ξεκίνησε από το εστιατόριο Chez Panisse στο Μπέρκλεϊ την τάση που τώρα έχει κατακτήσει όλη την Αμερική και έχει φτάσει προ πολλού στην Ελλάδα, τα βιολογικά, εποχικά και τοπικά προϊόντα. Είναι νόστιμα; Αναμφισβήτητα. Είναι όμως και τρομαχτικά, αβάσταχτα ακριβά. Τι είπε η ίδια γι’αυτό;

«Πιστεύω ότι το φαγητό θα έπρεπε να είναι πιο ακριβό, επειδή οι αγρότες δεν βγάζουν αρκετά λεφτά για να ζήσουν. Πρέπει να γίνει πιο ακριβό. Ακόμα και για να φτάσει στο σωστό σημείο, χρειάζεται να γίνει πιο ακριβό. Αν θέλουμε βιολογικά προϊόντα, αν θέλουμε οι άνθρωποι να ασχολούνται πραγματικά με την διατροφή τους και με τη γη, πρέπει να πληρώνουμε περισσότερα για το φαγητό.  Δεν αντιμετωπίζουμε το φαγητό ως κάτι πολύτιμο. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο που βάζουμε στους εαυτούς μας είναι ότι πιστεύουμε ότι το φαγητό πρέπει να είναι φτηνό. Θέλουμε να αγοράζουμε άλλα πράγματα με τα λεφτά μας. Έχουμε αποκοπεί από την αγροτική ζωή- από την κουλτούρα της αγροτικής ζωής.»

Ο αγαπημένος αυτής της στήλης, Anthony Bourdain, σχολίασε :

"Θα το πω. Η Alice Waters μου σπάει εντελώς τα νεύρα. Βρισκόμαστε εν μέσω οικονομική κρίσης, είναι δυνατόν να αρχίσουμε να αγοράζουμε ακριβά βιολογικά προϊόντα; Υπάρχει κάτι από Κόκκινους Χμερ στην Alice Waters που δεν είναι ρεαλιστικό. Ούτε εμένα μου αρέσει η εμμονή μας με το καλαμπόκι αλλά δε νιώθω άνετα με τη νομιμοποίηση καλών συνηθειών διατροφής. Η ορθοδοξία μου προκαλεί καχυποψία, ειδικά η ορθοδοξία του τι πρέπει να βάζει ο καθένας στο στόμα του. Μπορώ σχεδόν να παραδεχτώ ότι οι Αμερικανοί παραείναι ηλίθιοι για να καταλάβουν ότι το φαγητό που τρώμε μας σκοτώνει. Αλλά δε νομίζω ότι είναι ώρα να στείλουμε τις ειδικές δυνάμεις για να κλείσουν τα McDonald’s."

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ