23.01 Πέμπτη

Δουλεύω μέχρι αργά τις καθημερινές και προσπαθώ να τρώω υγιεινά. Τα μεσημέρια δεν παραγγέλνω από το καλό ντελιβεράδικο με τα λαδερά και τα ωραία μαγειρευτά, περιορίζομαι σε ένα γιαουρτάκι με κάτι διαιτητικό από πάνω. Πάω γυμναστήριο και τα βράδια, αυτά που τρώω, θέλω να ετοιμάζονται γρήγορα και να μην περιέχουν τις λέξεις «πίτσα», «κρέμα γάλακτος», «λιπαρό κρέας», «τηγάνι» κ.λπ. Η δημιουργικότητά μου δεν τα πάει και τόσο καλά αυτές τις μέρες. Κατά βάθος, όχι δίαιτα δεν θα ήθελα να κάνω, ούτε από την πόρτα της κουζίνας δεν θα ήθελα να περνάω. Τάπερ από γείτονες και συγγενείς να έπαιρνα και με το ντελίβερι να την έβγαζα! Μακάρι, αλλά αυτή είναι τελικά η μοίρα όποιου μπαίνει συχνά στην κουζίνα. Όλοι να περιμένουν από αυτόν. Ακόμα και οι γάτες. Απόψε που γύρισα κομμάτια από τη δουλειά θα φτιάξω κάτι που γίνεται σε είκοσι λεπτά. Και, φίλοι μου, σας μιλάω υπευθύνως: στην κουζίνα τίποτα δεν μαγειρεύεται σε λιγότερο από είκοσι λεπτά. Ούτε τα βραστά αυγά. Και δεν είμαστε και ρομπότ. Λίγο τον σταθμό του ραδιοφώνου να ρυθμίσεις, ένα κρασί να βάλεις, έχει περάσει το ημίωρο. Λοιπόν, πρώτα ψήνω στο γκριλ μια κόκκινη πιπεριά, μέχρι να μαυρίσει η φλούδα απ' όλες τις μεριές. Την αποσύρω και με το τέχνασμα της νάιλον σακούλας αφαιρώ την καμένη πέτσα και κρατάω την ωραία, γλυκιά σάρκα, που την κόβω σε λωρίδες. Σε νερό που βράζει ρίχνω μπρόκολο που το έκοψα σε μικρές φλορέτες – το αφήνω για ένα δίλεπτο. Αφού το βγάλω από το βραστό νερό, το ρίχνω σε παγωμένο και μετά σουρώνω. Έτσι θα σταματήσει να ψήνεται και θα κρατήσει και το πράσινό του χρώμα. Τα δύο λεπτά μπορούν άνετα να γίνουν τέσσερα, αν δεν το 'χεις με τα crispy λαχανικά. Στο ίδιο νερό που έβρασαν τα μπρόκολα και που τώρα κοχλάζει ρίχνω μισό κιλό πένες. Όσο ψήνονται οι πέννες, ρίχνω ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι και εκεί σοτάρω απαλά σκόρδο ψιλοκομμένο και αντζούγιες που τις έχω σουρώσει από το λάδι τους για ένα δίλεπτο. Προσθέτω την κόκκινη πιπεριά και το μπρόκολο και συνεχίζω στο τηγάνι για άλλο ένα πεντάλεπτο. Κάπου εδώ είναι έτοιμες και οι πένες, τις οποίες σουρώνω και ρίχνω στο τηγάνι με το μπρόκολο. Ανακατεύω, τσεκάρω αλάτι και πιπέρι και σερβίρω. Σούπερ φαΐ. Και νομίζω πως τα κατάφερα να παραμείνω στη σφαίρα του healthy eater και σήμερα.

 

27.01 Δευτέρα

Ανακάλυψα πρόσφατα ένα κόλπο για τα ψητά κυδώνια και δεν σταματώ να τα φτιάχνω. Νομίζω πως όλοι ξέρουμε να φτιάχνουμε ψητά κυδώνια. Ζάχαρη, κανέλα, γαρίφαλα, στον φούρνο με λίγο νεράκι κι έγινε η δουλειά. Λοιπόν, ένας φίλος μου μίλησε για το καλό που κάνουν το VinSanto και οι γάστρες στα κυδώνια και έκτοτε αυτό το θείο φρούτο μπήκε ξανά στην κουζίνα μου. Πρώτα κόβω τα κυδώνια στα τέσσερα και αφαιρώ τα κουκούτσια. Αφαιρώ και τη φλούδα από ένα λεμόνι με το εργαλείο που ξεφλουδίζω τις πατάτες. Με το υπόλοιπο λεμόνι αλείφω τη σάρκα των κυδωνιών να μη μαυρίσουν. Τα αραδιάζω στη γάστρα με την πλευρά της φλούδας προς τα κάτω. Σκορπάω και τη φλούδα του λεμονιού από πάνω. Το ίδιο κάνω με τρία ξυλαράκια κανέλα, μπόλικο γαρίφαλο και τρεις-τέσσερις κόκκους πιπέρι. Προσθέτω ένα φλιτζάνι ζάχαρη και ένα μεγάλο ποτήρι κρασιού Vin Santo. Σκεπάζω τη γάστρα και ψήνω για ένα δίωρο. Με το πέρας του ψησίματος, στον φούρνο έχει παραμείνει το σιρόπι που μοσχοβολάει μπαχάρια και που ισορροπεί τέλεια με τη γλύκα του Vin Santo και την αυθάδεια του λεμονιού. Αφήνω να κρυώσει το φρούτο, έστω και λίγο. Πολλά μπορούν να γίνουν με αυτό το αριστούργημα. Σήμερα με ένα κουτάλι βγάζω τη σάρκα και τη βάζω σε ένα ποτήρι. Θρυμματίζω κάτι μπισκότα από πάνω και συνεχίζω με ένα σκουπ παγωτό βανίλια που έφτιαξα εγώ και κάθεται ήσυχα στην κατάψυξη, περιμένοντας κάτι τέτοιες στιγμές. Τελειώνω με άφθονο σιρόπι και κάθε κουταλιά από το γλυκό μου με πάει πιο μακριά από τις μέρες της δίαιτας. Σας φιλώ!