Τα κυδώνια κι εγώ

Τα κυδώνια κι εγώ Facebook Twitter
0

23.01 Πέμπτη

Δουλεύω μέχρι αργά τις καθημερινές και προσπαθώ να τρώω υγιεινά. Τα μεσημέρια δεν παραγγέλνω από το καλό ντελιβεράδικο με τα λαδερά και τα ωραία μαγειρευτά, περιορίζομαι σε ένα γιαουρτάκι με κάτι διαιτητικό από πάνω. Πάω γυμναστήριο και τα βράδια, αυτά που τρώω, θέλω να ετοιμάζονται γρήγορα και να μην περιέχουν τις λέξεις «πίτσα», «κρέμα γάλακτος», «λιπαρό κρέας», «τηγάνι» κ.λπ. Η δημιουργικότητά μου δεν τα πάει και τόσο καλά αυτές τις μέρες. Κατά βάθος, όχι δίαιτα δεν θα ήθελα να κάνω, ούτε από την πόρτα της κουζίνας δεν θα ήθελα να περνάω. Τάπερ από γείτονες και συγγενείς να έπαιρνα και με το ντελίβερι να την έβγαζα! Μακάρι, αλλά αυτή είναι τελικά η μοίρα όποιου μπαίνει συχνά στην κουζίνα. Όλοι να περιμένουν από αυτόν. Ακόμα και οι γάτες. Απόψε που γύρισα κομμάτια από τη δουλειά θα φτιάξω κάτι που γίνεται σε είκοσι λεπτά. Και, φίλοι μου, σας μιλάω υπευθύνως: στην κουζίνα τίποτα δεν μαγειρεύεται σε λιγότερο από είκοσι λεπτά. Ούτε τα βραστά αυγά. Και δεν είμαστε και ρομπότ. Λίγο τον σταθμό του ραδιοφώνου να ρυθμίσεις, ένα κρασί να βάλεις, έχει περάσει το ημίωρο. Λοιπόν, πρώτα ψήνω στο γκριλ μια κόκκινη πιπεριά, μέχρι να μαυρίσει η φλούδα απ' όλες τις μεριές. Την αποσύρω και με το τέχνασμα της νάιλον σακούλας αφαιρώ την καμένη πέτσα και κρατάω την ωραία, γλυκιά σάρκα, που την κόβω σε λωρίδες. Σε νερό που βράζει ρίχνω μπρόκολο που το έκοψα σε μικρές φλορέτες – το αφήνω για ένα δίλεπτο. Αφού το βγάλω από το βραστό νερό, το ρίχνω σε παγωμένο και μετά σουρώνω. Έτσι θα σταματήσει να ψήνεται και θα κρατήσει και το πράσινό του χρώμα. Τα δύο λεπτά μπορούν άνετα να γίνουν τέσσερα, αν δεν το 'χεις με τα crispy λαχανικά. Στο ίδιο νερό που έβρασαν τα μπρόκολα και που τώρα κοχλάζει ρίχνω μισό κιλό πένες. Όσο ψήνονται οι πέννες, ρίχνω ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι και εκεί σοτάρω απαλά σκόρδο ψιλοκομμένο και αντζούγιες που τις έχω σουρώσει από το λάδι τους για ένα δίλεπτο. Προσθέτω την κόκκινη πιπεριά και το μπρόκολο και συνεχίζω στο τηγάνι για άλλο ένα πεντάλεπτο. Κάπου εδώ είναι έτοιμες και οι πένες, τις οποίες σουρώνω και ρίχνω στο τηγάνι με το μπρόκολο. Ανακατεύω, τσεκάρω αλάτι και πιπέρι και σερβίρω. Σούπερ φαΐ. Και νομίζω πως τα κατάφερα να παραμείνω στη σφαίρα του healthy eater και σήμερα.

27.01 Δευτέρα

Ανακάλυψα πρόσφατα ένα κόλπο για τα ψητά κυδώνια και δεν σταματώ να τα φτιάχνω. Νομίζω πως όλοι ξέρουμε να φτιάχνουμε ψητά κυδώνια. Ζάχαρη, κανέλα, γαρίφαλα, στον φούρνο με λίγο νεράκι κι έγινε η δουλειά. Λοιπόν, ένας φίλος μου μίλησε για το καλό που κάνουν το VinSanto και οι γάστρες στα κυδώνια και έκτοτε αυτό το θείο φρούτο μπήκε ξανά στην κουζίνα μου. Πρώτα κόβω τα κυδώνια στα τέσσερα και αφαιρώ τα κουκούτσια. Αφαιρώ και τη φλούδα από ένα λεμόνι με το εργαλείο που ξεφλουδίζω τις πατάτες. Με το υπόλοιπο λεμόνι αλείφω τη σάρκα των κυδωνιών να μη μαυρίσουν. Τα αραδιάζω στη γάστρα με την πλευρά της φλούδας προς τα κάτω. Σκορπάω και τη φλούδα του λεμονιού από πάνω. Το ίδιο κάνω με τρία ξυλαράκια κανέλα, μπόλικο γαρίφαλο και τρεις-τέσσερις κόκκους πιπέρι. Προσθέτω ένα φλιτζάνι ζάχαρη και ένα μεγάλο ποτήρι κρασιού Vin Santo. Σκεπάζω τη γάστρα και ψήνω για ένα δίωρο. Με το πέρας του ψησίματος, στον φούρνο έχει παραμείνει το σιρόπι που μοσχοβολάει μπαχάρια και που ισορροπεί τέλεια με τη γλύκα του Vin Santo και την αυθάδεια του λεμονιού. Αφήνω να κρυώσει το φρούτο, έστω και λίγο. Πολλά μπορούν να γίνουν με αυτό το αριστούργημα. Σήμερα με ένα κουτάλι βγάζω τη σάρκα και τη βάζω σε ένα ποτήρι. Θρυμματίζω κάτι μπισκότα από πάνω και συνεχίζω με ένα σκουπ παγωτό βανίλια που έφτιαξα εγώ και κάθεται ήσυχα στην κατάψυξη, περιμένοντας κάτι τέτοιες στιγμές. Τελειώνω με άφθονο σιρόπι και κάθε κουταλιά από το γλυκό μου με πάει πιο μακριά από τις μέρες της δίαιτας. Σας φιλώ!

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ