Η μουσική θρέφει χωρίς να τρώγεται

Facebook Twitter
0

 

Με αφορμή το χθεσινό ποστ συνειδητοποίησα πόσο συνδεδεμένη είναι η μουσική με το φαγητό. Δεν εννοώ ότι ακούμε μουσική όταν τρώμε (αν κι αυτό ισχύει βεβαίως) αλλά ότι πάρα πολλά συγκροτήματα έχουν ονόματα που έχουν σχέση με κάτι που τρώγεται. Ένα ψάξιμο στο google θα σας πείσει. Θα σας παρουσιάσω τα δικά μου αγαπημένα, μαζί με μερικά που δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν, αλλά έχουν καταπληκτικά ονόματα, και ποιος ξέρει, μπορεί μεταξύ τους να υπάρχουν και διαμάντια!


Smashing Pumpkins

 

Σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη, ο Billie Corgan είπε ότι το όνομα προέκυψε όταν στο σχολείο ένας συμμαθητής του είπε ότι αυτό που θα έκανε το Halloween θα ήταν να «σπάει κολοκύθες». Αμέσως ο Billie σκέφτηκε ότι αυτό είναι ένα πολύ κουλ όνομα για μπάντα και υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι αν ποτέ συμμετείχε σε συγκρότημα, θα το ονόμαζε έτσι. Κι έτσι έγινε.

 

 

 

Ανώμαλη προσγείωση: Black Eyed Peas - φασόλια μαυρομάτικα

 

Μέχρι το 1995 λεγόταν Black Eyed Pods (ναι, τόσο παλιοί είναι) αλλά τότε πέθανε ο Easy E από AIDS, οπότε άλλαξαν το όνομά τους σε κάτι που θυμίζει εσκεμμένα φαγητό, γιατί «η μουσική τους είναι τροφή για την ψυχή, όπως και τα φασόλια», ή κάπως έτσι. Φανταστείτε ένα λογοπαίγνιο που περιέχει το “soul food” μέσα. Η πιο ρεαλιστική εξήγηση είναι ότι έπρεπε να βρουν κάτι που έμοιαζε τόσο με το προηγούμενο όνομα ώστε να μην χαλάσει η συνέχεια και η φήμη του συγκροτήματος.

 

 

 

Peaches

 

Η Peaches, της οποίας το αληθινό όνομα είναι Merrill Nisker, πήρε το όνομά της από ένα τραγούδι της Nina Simone, το Four Women. To τραγούδι βγήκε το 1966 και περιγράφει τέσσερις στερεοτυπικές μαύρες γυναίκες, όπως τις έβλεπε η κοινωνία τότε (και μάλλον τις βλέπει ακόμα). Η Peaches, η οποία εμφανίζεται τελευταία, εκπροσωπεί την επιθετική μαύρη γυναίκα. “Peaches” ήταν πραγματικά η λέξη που χρησιμοποιούνταν γι’ αυτό τον τύπο γυναίκας. Το τραγούδι έχει μία τρομερά δραματική κορύφωση, με την Nina Simone να ουρλιάζει σχεδόν το όνομα Peaches, και αν δεν ανατριχιάσετε εκεί, πραγματικά δεν μπορώ να σας καταλάβω.

 

 

 

Four women

My skin is black
My arms are long
My hair is wooly
My back is strong
Strong enough to take the pain
It's been inflicted again and again
What do they call me
My name is AUNT SARAH
My name is Aunt Sarah

My skin is yellow
My hair is long
Between two worlds
I do belong
My father was rich and white
He forced my mother late one night
What do they call me
My name is SIFFRONIA
My name is Siffronia

My skin is tan
My hair's alright, it's fine
My hips invite you
And my lips are like wine
Whose little girl am I?
Well yours if you have some money to buy
What do they call me
My name is SWEET THING
My name is Sweet Thing

My skin is brown
And my manner is tough
I'll kill the first mother I see
Cos my life has been too rough
I'm awfully bitter these days
because my parents were slaves
What do they call me
My
name
is

Peaches!

(αύριο:  λιγότερο γνωστοί)

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ