30 χρόνια μετά τη γέννηση του όρου, έχει νόημα σήμερα να μιλάμε για metrosexuals;

30 χρόνια μετά την γέννηση του όρου, έχει νόημα σήμερα να μιλάμε για metrosexuals; Facebook Twitter
O Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ στην πρόσφατη καμπάνια του Calvin Klein. Φωτ.: Mert Alas/ Calvin Klein
0

ΤΟ 1994, Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Μαρκ Σίμσον –58 ετών σήμερα– εισήγαγε έναν όρο για όλους εκείνους τους νεαρούς άνδρες που είχαν αρχίσει να φροντίζουν το δέρμα τους, τα μαλλιά τους, τα ρούχα τους και την αισθητική τους, με σκοπό να γίνουν αντικείμενο θαυμασμού και να ξυπνήσουν την επιθυμία των γυναικών... αλλά και των ανδρών: Metrosexuals. Μερικά χρόνια αργότερα, σε ένα δεύτερο άρθρο του για το ίδιο θέμα, επέλεξε ένα πρόσωπο που κατά τη γνώμη του ανταποκρινόταν πλήρως στον όρο: τον Ντέιβιντ Μπέκαμ.

«Στα (βρετανικά) ανδρικά περιοδικά της δεκαετίας του 1990, όπως το Loaded ή το FHM, υπήρχε ήδη όλη αυτή η κουλτούρα του θαυμασμού για την ομορφιά του ανδρικού σώματος. (Υπήρχαν πολλές) διαφημίσεις για κρέμες, κολόνιες και ρούχα. Αλλά (τα περιοδικά) ήθελαν επίσης να καταστήσουν σαφές ότι δεν ήταν γκέι. Και ο τρόπος που το κάνεις αυτό στη βρετανική κουλτούρα είναι να βάλεις στην εξίσωση το ποδόσφαιρο», εξηγεί σήμερα ο Σίμσον μιλώντας στην El País.

Χρόνια μετά την εμφάνιση του όρου metrosexual, ο ίδιος εντόπισε και κατονόμασε τη δεύτερη γενιά αυτής της «φυλής», τους spornosexuals (μια σύνθεση των σπορ, της πορνογραφίας και της σεξουαλικότητας), όρος που αναφερόταν σε έναν νέο τύπο άνδρα, ο οποίος περνάει πολλές ώρες στο γυμναστήριο, διαμορφώνει το σώμα του με ακραία αφοσίωση (και πρωτεϊνική ενίσχυση) και έχει συνειδητοποιήσει ότι η εικόνα του είναι η ταυτότητά του, η υπογραφή του και το βασικό ατού του. Το είδωλο αυτής της κατηγορίας ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Στην ερώτηση αν υπάρχει ακόμη ένας κανόνας για την ανδρική ομορφιά, ο Σίμσον απαντά ότι «η ανδρική ομορφιά δεν είναι πλέον κάτι συνεκτικό και συμπαγές, αλλά μάλλον κάτι θρυμματισμένο και κατακερματισμένο. Δεν έχει πια νόημα να προσδιορίσουμε κάποιον ως metrosexual». 

«Σήμερα, ζούμε σε ένα οπτικό σύμπαν, στο οποίο ο καθένας έχει καταστεί εμπορεύσιμο είδος», σημειώνει. «Και, ως "νονός" της μετροσεξουαλικότητας, δεν μπορώ να παραπονεθώ γι' αυτό».

30 χρόνια μετά την γέννηση του όρου, έχει νόημα σήμερα να μιλάμε για metrosexuals; Facebook Twitter
Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ το 1998. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Δεν βλέπει μια υπερβολική ματαιοδοξία σε όλο αυτό; «Όχι απαραίτητα. Πρόκειται στην πραγματικότητα για ανθρώπους που κατάφεραν να προσαρμοστούν σε έναν δαρβινικό κόσμο, στον οποίο πρέπει να χρησιμοποιήσεις όλα τα μέσα που έχεις στη διάθεσή σου για να τραβήξεις την προσοχή. Με άλλα λόγια, πρέπει να κάνεις τα πάντα για να μην εξαφανιστείς. Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί τώρα είναι να γίνεις αόρατος».

Νωρίτερα φέτος, η Calvin Klein παρουσίασε την ανοιξιάτικη συλλογή ανδρικών εσωρούχων 2024 με μια καμπάνια στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, πρωταγωνιστής επιτυχημένων σειρών όπως το The Bear πρόσφατα και το Shameless παλιότερα. Ο ηθοποιός επιδεικνύει ένα αγαλματένιο σώμα με φόντο τους ουρανοξύστες του Μανχάταν. Η κάμερα δείχνει πλάνα από χαμηλή γωνία, με τον Άλεν Γουάιτ να παίρνει αισθησιακές πόζες, μέχρι που πέφτει εξαντλημένος σε έναν καναπέ, με τη νωθρότητα ενός εφήβου, προστατεύοντας με το χέρι του τα μάτια του από τον ήλιο.

Ο αντίκτυπος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιούργησε αξία 12,7 εκατομμυρίων δολαρίων μέσα σε 48 ώρες μόλις, σύμφωνα με τη Launchmetrics, μια εταιρεία που ασχολείται με τη μέτρηση των διαφημιστικών αποδόσεων. «Με αυτή την καμπάνια, δεν υπήρχε πλέον καμία ανάγκη να επιβεβαιωθεί η ετεροκανονικότητα (του Άλεν Γουάιτ), όπως προ εικοσαετίας με την αντίστοιχη καμπάνια της Calvin Klein με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ... Όμως ο αντίκτυπος αυτής της νέας καμπάνιας υπήρξε εφήμερος, διήρκεσε μόνο μερικές εβδομάδες», σημειώνει ο Σίμσον. «Τις διαφημίσεις με τον Γουόμπεργκ και την Κέιτ Μος τις συζητούσαν τα media για χρόνια. Είχαν κάνει μια αίσθηση που είναι δύσκολο να επαναληφθεί σήμερα».

Ο Μαρκ Σίμσον –ο οποίος είναι γκέι– προσέχει να μην εμπλακεί στη θολούρα της συζήτησης για τις έμφυλες ταυτότητες, θεωρεί όμως ότι είναι οπωσδήποτε πολύ θετικό το γεγονός ότι «έχουν καταρρεύσει οι βεβαιότητες σχετικά με τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Υπήρχε η ιδέα της παραδοσιακής αρρενωπότητας –που ήταν βασικά η ετεροφυλοφιλία, με όλα τα χαρακτηριστικά που αυτή ενσωμάτωνε– και της «ανωμαλίας», που στην πραγματικότητα ήταν απλώς η ομοφυλοφιλία.

30 χρόνια μετά την γέννηση του όρου, έχει νόημα σήμερα να μιλάμε για metrosexuals; Facebook Twitter
Ο Μαρκ Σίμσον, «νονός» του όρου metrosexual, σήμερα. Φωτ.: Wolfgang Tillmans

Αλλά για τη νεότερη γενιά, η ιδέα της μονοσεξουαλικότητας είναι εντελώς ξεπερασμένη… Πάνω απ' όλα, αυτό που συνέβη είναι ότι μια νεότερη γενιά ανδρών ανακάλυψε την αγάπη της για το ανδρικό σώμα, κάτι που, μέχρι πρόσφατα, ενέπιπτε στην κατηγορία της "παθολογίας", αν ήσουν στρέιτ άνδρας. (Αυτή η αγάπη) δεν αποτελεί πλέον αποκλειστικά ιδιοκτησία των γκέι ανδρών».

Στην ερώτηση αν υπάρχει ακόμη ένας κανόνας για την ανδρική ομορφιά, ο Σίμσον απαντά ότι «η ανδρική ομορφιά δεν είναι πλέον κάτι συνεκτικό και συμπαγές, αλλά μάλλον κάτι θρυμματισμένο και κατακερματισμένο. Δεν έχει πια νόημα να προσδιορίσουμε κάποιον ως metrosexual. Όταν το έκανα οι άνθρωποι βρίσκονταν ακόμη σε άρνηση, ανίκανοι να αφομοιώσουν αυτό που συνέβαινε γύρω τους.

Σήμερα, είναι απλά ο κανόνας… Φοβάμαι όμως ότι ζούμε σε εποχές πολύ επιφανειακές. Είναι προφανές ότι η ομορφιά εκδηλώνεται σε πολλές μορφές, και όχι μόνο σε αυτές που καταφέρνουν να επικρατήσουν στο Instagram. Είναι ένας ανελέητος κόσμος. Ίσως έχω ζήσει πολύ καιρό, αλλά όλη αυτή η επιφανειακή ομορφιά μπορεί να καταντήσει ασχήμια τελικά».

Με στοιχεία από El País

Μόδα & Στυλ
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Miu Miu: Ο εμπορικός θρίαμβος μιας φιλότεχνης κυρίας

Μόδα & Στυλ / Miu Miu: Ο εμπορικός θρίαμβος μιας φιλότεχνης κυρίας

Οι «Ιστορίες και Αφηγήτριες», το καλλιτεχνικό δρώμενο που παρουσίασε τέλη Οκτωβρίου στο Παρίσι η Miu Miu ως official partner της Art Basel Paris, αποτελούν το πιο πρόσφατο δείγμα της επιτυχημένης στρατηγικής μάρκετινγκ του ομίλου Prada στη διεθνή αγορά μόδας, η οποία συνδυάζει παιχνιδιάρικο νεο-φεμινισμό με μπόλικη πολιτιστική ευαισθησία. 
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
«Η γιαγιά μου, η Vivienne Westwood, ήταν για πολύ καιρό δυσαρεστημένη»

Μόδα & Στυλ / «Η γιαγιά μου, η Vivienne Westwood, ήταν για πολύ καιρό δυσαρεστημένη»

Η Cora Corré, μοντέλο και ακτιβίστρια, αφοσιωμένη στις αρχές της διάσημης σχεδιάστριας και γιαγιάς της, αποχώρησε από την εταιρεία που φέρει το όνομα εκείνης και καταγγέλλει ενέργειες που προδίδουν την κληρονομιά και τους στόχους της.
THE LIFO TEAM
Νύχια

Μόδα & Στυλ / Τα μακριά νύχια και το slut shaming στην εργασία

Τρεις γυναίκες δημοσιογράφοι συζητούν για τα αρνητικά σχόλια και τις προκαταλήψεις που συνοδεύουν ακόμα τη γυναικεία εμφάνιση και για το γεγονός πως οι περισσότερες στερεοτυπικές απόψεις στον χώρο εργασίας έχουν να κάνουν με το φύλο.
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Έκανε ο Marc Jacobs καλύτερα τη δουλειά της Anna Wintour;

Μόδα & Στυλ / Έκανε ο Marc Jacobs καλύτερα τη δουλειά της Anna Wintour;

Ο Marc Jacobs υπογράφει το τεύχος Δεκεμβρίου της αμερικανικής «Vogue», κατακτώντας άλλη μια πρωτιά στην παθιασμένη καριέρα του, που ταυτίστηκε με επιδείξεις-υπερθεάματα, το grunge των ’90s και το fusion της πολυτελούς μόδας με την τέχνη.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ode to socks: Δείξε μου τις κάλτσες σου να σου πω ποιος είσαι

Radio Lifo / Δείξε μου τις κάλτσες σου να σου πω ποιος είσαι

Πότε ακριβώς οι κάλτσες, από ασήμαντη λεπτομέρεια, έγιναν οι πρωταγωνίστριες στο ντύσιμο; H Μερόπη Κοκκίνη μιλά με την Ξένια Βανικιώτη, τη δημιουργό της πιο δημοφιλούς ελληνικής εταιρείας cool καλτσών, της Ode to socks.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ