Μητρότητα και καριέρα στην ασφαλιστική αγορά

Η μητρότητα είναι μία από τις πιο καθοριστικές εμπειρίες στη ζωή μιας γυναίκας. Τη δοκιμάζει ψυχολογικά, σωματικά, συναισθηματικά και με τρόπους που by default δεν μπορώ να φανταστώ, αλλά μπορώ σίγουρα να σεβαστώ.

Σκεφτείτε, λοιπόν, παράλληλα με αυτήν τη δοκιμασία να ανησυχείτε ή να πρέπει να ασχοληθείτε με το αν ο πελάτης έμεινε ευχαριστημένος, το project ολοκληρώθηκε με επιτυχία ή αν η εταιρεία πέτυχε του στόχους εξαμήνου. Η επαγγελματική ανέλιξη, η φιλοδοξία και η επιθυμία για δημιουργία στον χώρο της εργασίας αποτελούν θεμελιώδη στοιχεία της σύγχρονης γυναικείας ταυτότητας. Όταν όμως αυτά τα δύο, η μητρότητα και η καριέρα, συναντιούνται, δημιουργείται ένα πεδίο γεμάτο προκλήσεις, αντιφάσεις αλλά και δύναμη.

Στην πράξη, οι εργαζόμενες μητέρες καλούνται καθημερινά να ισορροπήσουν μεταξύ δύο απαιτητικών κόσμων. Ο χρόνος, η ψυχική αντοχή, οι κοινωνικές προσδοκίες, οι ενοχές, οι επαγγελματικές φιλοδοξίες και οι οικογενειακές υποχρεώσεις υφαίνουν ένα περίπλοκο πλέγμα που καλούνται να διαχειριστούν. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι στις περισσότερες κοινωνίες, ακόμα και σήμερα, το βάρος της φροντίδας των παιδιών και του σπιτιού πέφτει σε μεγάλο βαθμό στις γυναίκες, τότε η εικόνα γίνεται ακόμη πιο σύνθετη.

Ο ασφαλιστικός κλάδος, αν και έχει διανύσει μεγάλη απόσταση στον τομέα της ισότητας των φύλων, παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανδροκρατούμενος σε ηγετικές θέσεις. Όσες γυναίκες καταφέρνουν να διακριθούν και να φτάσουν στην κορυφή, το κάνουν όχι μόνο με σκληρή δουλειά και επαγγελματισμό αλλά και με πολύ υψηλό προσωπικό κόστος. Το τίμημα της επιτυχίας για τις εργαζόμενες μητέρες είναι συχνά η εξάντληση, η αμφισβήτηση και η αόρατη πίεση να «αποδείξουν» ότι μπορούν να τα καταφέρουν εξίσου καλά με τους άνδρες συναδέλφους τους, ακόμα κι όταν έχουν ένα μωρό στην αγκαλιά ή ένα παιδί άρρωστο στο σπίτι.

Το παρόν αφιέρωμα επιχειρεί να ρίξει φως σε αυτές ακριβώς τις διαδρομές. Πέντε γυναίκες, υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, μοιράζονται μαζί μας την προσωπική τους εμπειρία: πώς βίωσαν τη μητρότητα ενώ κατείχαν θέσεις ευθύνης, ποιες ήταν οι δυσκολίες και οι εσωτερικές συγκρούσεις που κλήθηκαν να διαχειριστούν αλλά και ποιες συνειδητοποιήσεις, ανατροπές και δυνάμεις ανέδειξε αυτή η πορεία.

Πρόκειται για αληθινές ιστορίες που δεν ακολουθούν απαραίτητα μια γραμμική αφήγηση «επιτυχίας» αλλά μια ειλικρινή και ευαίσθητη καταγραφή μιας καθημερινότητας που παραμένει αόρατη για πολλούς. Ιστορίες που αναδεικνύουν ότι η μητρότητα δεν είναι εμπόδιο στην καριέρα αλλά ένα διαφορετικό κάλεσμα ηγεσίας με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, προσαρμοστικότητα και διορατικότητα.

Η καθημερινότητα ήταν –και παραμένει– μια συνεχής άσκηση ευθύνης και προτεραιοτήτων

Της Δόμνας Αναστασιάδου

Head of Marketing & Communication, MEDI Cluster AIG

Εργάζομαι εδώ και 36 χρόνια, με τα τελευταία 28 να ισορροπώ μεταξύ του απαιτητικού, αλλά βαθιά ουσιαστικού ρόλου της μητέρας τριών αγοριών και της σταθερής μου παρουσίας στον επαγγελματικό χώρο.
Αν κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν, βλέπω τη ζωή μου ως ένα μωσαϊκό ρόλων, προκλήσεων και συνεχών ισορροπιών μεταξύ των απαιτήσεων της εργασίας και της οικογένειας. Η καθημερινότητα ήταν –και παραμένει– μια συνεχής άσκηση ευθύνης και προτεραιοτήτων.

Στα πρώτα μου δύο παιδιά επέστρεψα στην εργασία μόλις δύο μήνες μετά τον τοκετό, μια εξαιρετικά απαιτητική περίοδος τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Τότε οι επιλογές ήταν περιορισμένες. Όταν γεννήθηκε ο τρίτος μου γιος είχα την ευκαιρία να ζήσω μια διαφορετική εμπειρία. Οι εννέα μήνες που έμεινα εκτός εργασίας μού επέτρεψαν να βιώσω πιο ουσιαστικά τη μητρότητα και να διαχειριστώ καλύτερα το πολύτιμο αυτό πρώτο διάστημα της ζωής του.
Στη διαδρομή αυτή είχα τη στήριξη των γονιών μου, κάτι ανεκτίμητο. Με τον καιρό συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο, αλλά αναγκαίο, είναι να θέτεις όρια και να ζητάς βοήθεια. Δεν τα κατάφερα πάντα. Η γυμναστική, όμως, ήταν και παραμένει ο σταθερός μου χρόνος, το σημείο όπου ξανασυναντώ τον εαυτό μου.

Οι προκλήσεις που συνάντησα όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολλές και συνεχείς. Συναισθήματα ενοχής, φόβου ή αμφιβολίας συχνά συνόδευαν τις αποφάσεις μου. Ζούμε σε μια κοινωνία που, πολλές φορές, περιμένει από τις γυναίκες να ανταποκρίνονται σε κάθε ρόλο ακούραστα, χωρίς παραχωρήσεις, και συχνά τις κρίνει είτε αν επιλέξουν να δώσουν προτεραιότητα στην οικογένεια είτε αν αφιερωθούν περισσότερο στην καριέρα τους.

Δεν ήταν εύκολο να ισορροπώ μεταξύ της καθημερινότητας των παιδιών και των επαγγελματικών υποχρεώσεων. Η περίοδος της εφηβείας έφερε ακόμα μεγαλύτερες συναισθηματικές ανάγκες. Για μένα, όμως, τα παιδιά μου ήταν και παραμένουν η απόλυτη προτεραιότητα.

Είχα, ωστόσο, τη μεγάλη τύχη να εργαστώ σε εταιρείες που σέβονταν ουσιαστικά τις γυναίκες, προσφέροντας ίσες ευκαιρίες και περιβάλλον χωρίς διακρίσεις. Ποτέ δεν ένιωσα ότι η επαγγελματική μου πορεία κρινόταν από το φύλο μου – και αυτή η κουλτούρα σεβασμού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αυτοπεποίθησή μου και στην επαγγελματική μου εξέλιξη. Όταν σε κάποιες φάσεις της ζωής μου επέλεξα να επιβραδύνω τον επαγγελματικό μου ρυθμό, το έκανα συνειδητά, γνωρίζοντας ότι ήταν η σωστή απόφαση για μένα και την οικογένειά μου – και δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Στη φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών είναι αλήθεια ότι έχουμε κάνει πρόοδο, καθώς αρκετοί άνδρες συμμετέχουν πλέον πιο ουσιαστικά και με συνέπεια. Όμως η ισότητα δεν κρίνεται μόνο από τις πράξεις αλλά και από τη στάση, την πρόθεση και την αίσθηση κοινής ευθύνης. Σε αυτόν τον τομέα έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας, και είναι ευθύνη όλων μας να τον διανύσουμε.

Στο τέλος της ημέρας, εκείνο που μένει δεν είναι η τέλεια ισορροπία αλλά η αφοσίωση, η δύναμη και η πρόθεσή μας να είμαστε παρόντες και παρούσες σε όσα έχουν πραγματική αξία. Πιστεύω ότι κάθε πρόκληση είναι μια ευκαιρία να χτίσουμε τη δική μας ανθεκτικότητα και να δώσουμε το παράδειγμα στις επόμενες γενιές ότι μπορούμε να διεκδικούμε τη ζωή που ονειρευόμαστε, χωρίς να θυσιάζουμε τον εαυτό μας. Με πίστη, στήριξη και αληθινή δύναμη καρδιάς, μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ο σύγχρονος άντρας συμμετέχει, στηρίζει και συνεισφέρει έμπρακτα στην οικογένεια

Της Ναταλίας Γιαννιού

General Sales Manager, MINETTA Ασφαλιστική 

Η μητρότητα και η καριέρα αποτελούν συχνά έναν περίπλοκο συνδυασμό, ιδιαίτερα στον απαιτητικό τομέα της ασφαλιστικής αγοράς. Ως διευθύντρια πωλήσεων με περισσότερα από 25 χρόνια εμπειρίας, μπορώ να κατανοήσω τις προκλήσεις και τις ανταμοιβές που φέρνει αυτός ο διπλός ρόλος. Όπως κάθε μητέρα γνωρίζει, υπάρχουν προκλήσεις που έρχονται με την εργασία και την ανατροφή των παιδιών. Η συνεχής ανάγκη για προγραμματισμό και οργάνωση είναι αναγκαία και η γονεϊκή ενοχή είναι ένας συχνός σύντροφος στην επαγγελματική ζωή. Οι απαιτήσεις είναι υπερβολικές, αλλά η σημαντική αυτή πρόκληση μπορεί να αντιμετωπιστεί με το να θέτεις ξεκάθαρους στόχους και να παραμένεις προσηλωμένη σε αυτούς αλλά και με την αποδοχή της ανάγκης για βοήθεια και υποστήριξη.

Η καθημερινότητά μου ως εργαζόμενης μητέρας, ειδικά στον απαιτητικό χώρο των ασφαλίσεων, ήταν και είναι γεμάτη ένταση, ευθύνη αλλά και βαθιά ικανοποίηση. Από τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα στα 26 μου χρόνια μέχρι σήμερα κατάφερα να χτίσω μια διαδρομή αναγνώρισης και επιτυχίας, ισορροπώντας μεταξύ των απαιτήσεων της δουλειάς και των αναγκών της οικογένειάς μου. Με τρεις κόρες, που έχουν πλέον μεγαλώσει και χαράζουν τον δικό τους δρόμο, η καθημερινότητά μου ήταν πάντα ένας συνεχής συνδυασμός στόχων, προθεσμιών και φροντίδας. 

Στον δρόμο μου συνάντησα δυσκολίες και κοινωνικά στερεότυπα, ειδικά σε εποχές που οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις στον χώρο των ασφαλίσεων ήταν ελάχιστες. Πολλές φορές χρειάστηκε να αποδείξω διπλά τις ικανότητές μου και ως επαγγελματίας και ως γυναίκα. Οι μετακινήσεις μου ανάμεσα σε διαφορετικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι απαιτήσεις της θέσης μου ως διευθύντριας πωλήσεων και η ανάγκη να ανταποκρίνομαι σε όλα με επαγγελματισμό και αποτελεσματικότητα δημιούργησαν διλήμματα. «Να μείνω παραπάνω στο γραφείο ή να προλάβω να είμαι παρούσα σε μια σχολική γιορτή;» – ερωτήματα σαν κι αυτό ήταν σχεδόν καθημερινά.

Ένα από τα κυριότερα στοιχεία που διευκολύνει τη συνύπαρξη της μητρότητας και της καριέρας είναι η στήριξη, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Η υποστήριξη από την οικογένεια, τους προϊσταμένους και την ομάδα των άμεσων συνεργατών μπορεί να κάνει τη διαφορά. Είναι σημαντικό να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που κατανοούν τις ανάγκες μας και μας ενθαρρύνουν να επιτύχουμε στους δύο αυτούς ρόλους.

Η στήριξη του συντρόφου μου υπήρξε καθοριστική. Από προσωπική εμπειρία θεωρώ ότι, όταν και οι δυο γονείς εργάζονται, είναι απαραίτητο να μοιράζονται και τις ευθύνες του σπιτιού. Δεν είναι μόνο θέμα βοήθειας αλλά και ουσιαστικής συντροφικότητας. Ο σύγχρονος άντρας, όπως τον έζησα και εγώ μέσα στην οικογένειά μου, συμμετέχει, στηρίζει και συνεισφέρει έμπρακτα.

Η εμπειρία μου στην ασφαλιστική αγορά, σε θέσεις ευθύνης, με έχει διδάξει ότι, παρά τις προκλήσεις, υπάρχει και η δυνατότητα για δημιουργία και καινοτομία. Οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις είναι συχνά διαχειρίστριες που μπορούν να φέρουν μια μοναδική προοπτική στον τομέα, ενσωματώνοντας τις εμπειρίες τους ως μητέρων στην επαγγελματική τους ζωή. Αυτή η διασύνδεση μπορεί να ενισχύσει την ικανότητά μας να κατανοούμε τους πελάτες και τις ανάγκες τους.

Η συνύπαρξη της μητρότητας και της καριέρας, όπως σε κάθε επαγγελματικό κλάδο, έτσι και στον ασφαλιστικό είναι μεγάλη πρόκληση, κυρίως όμως απαιτεί τρεις «αρετές»: επιμονή, προγραμματισμό και την ικανότητα να προσαρμόζεσαι. Με αυτόν τον τρόπο η πρόκληση γίνεται τελικά πηγή δύναμης και έμπνευσης.

Σήμερα, γυναίκες όπως εγώ, που αγωνίζονται καθημερινά να συνδυάσουν αυτούς τους δύο καθοριστικούς ρόλους, δεν είναι μόνο μαμάδες αλλά και επαγγελματίες που αφήνουν το στίγμα τους σε έναν κόσμο γεμάτο απαιτήσεις αλλά και ευκαιρίες. 

Με επιμονή, αγάπη για τη δουλειά και πίστη στις αξίες της οικογένειας κατάφερα να αφήσω το δικό μου αποτύπωμα στον χώρο των ασφαλίσεων, κερδίζοντας όχι μόνο την επαγγελματική αναγνώριση αλλά και το πολυτιμότερο δώρο, τον σεβασμό και την αγάπη της οικογένειάς μου.

Η επιλογή της επαγγελματικής εξέλιξης συχνά παρερμηνεύεται ως εγωισμός

Της Νεκταρίας Μπέσσα

Head of Marketing & PR Μanager, HOWDEN HELLAS  

Η μητρότητα είναι μια βαθιά μεταμορφωτική εμπειρία που αναδεικνύει νέες πτυχές της δύναμης και της τρυφερότητας μιας γυναίκας. Ωστόσο, η καθημερινότητα μιας εργαζόμενης μητέρας είναι ένας διαρκής αγώνας μεταξύ των επαγγελματικών υποχρεώσεων και των αναγκών της οικογένειας. Όλες οι εργαζόμενες μητέρες καλούμαστε να διαχειριστούμε το απαιτητικό πρόγραμμα των παιδιών μας στο σχολείο, τη φροντίδα του σπιτιού, να ανταποκριθούμε στις καθημερινές προκλήσεις της εργασίας μας και παράλληλα να έχουμε επαρκή συναισθηματική διαθεσιμότητα για όλους. 

Η επιστροφή μου στο σπίτι, μετά από μια απαιτητική ημέρα στο γραφείο, συνοδεύεται πάντα από πολλαπλές υποχρεώσεις των παιδιών που έχω να ικανοποιήσω: να τα συνοδεύσω στις διαφορετικές αθλητικές δραστηριότητες που έχουν, να προετοιμαστούν για την επόμενη ημέρα, να φροντίσω για τη διατροφή τους και πολλά άλλα. Αποτελεί όμως και δική μου ανάγκη να είμαι παρούσα στις ζωές τους, στις αναζητήσεις τους, στα πράγματα που κατακτούν καθημερινά, έτσι ο χρόνος για ξεκούραση δεν περισσεύει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Το μεγαλύτερο challenge για όλες μας αφορά τη διαχείριση του χρόνου. Ένα από τα πράγματα που αλλάζουν σε μια γυναίκα όταν γίνεται μητέρα είναι ότι μαθαίνει να ιεραρχεί τα θέματα που προκύπτουν καθημερινά σε δύο κατηγορίες: στα σημαντικά και στα εντελώς ασήμαντα.

Δεν λείπουν, φυσικά, και οι κοινωνικές προκαταλήψεις. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αμφισβητούν την ικανότητα μιας γυναίκας να είναι ταυτόχρονα επαρκής μητέρα και επαγγελματίας. Η επιλογή της επαγγελματικής εξέλιξης συχνά παρερμηνεύεται ως εγωισμός. Ακόμη και στον εργασιακό χώρο, κάποιες φορές η μητρότητα αντιμετωπίζεται ως «εμπόδιο», επηρεάζοντας την εξέλιξη και την αυτοπεποίθηση των γυναικών να διεκδικήσουν ανώτερες ή ανώτατες θέσεις επαγγελματικά. Προσωπικά, στάθηκα τυχερή διότι σε όλη τη μέχρι τώρα επαγγελματική μου πορεία η μητρότητα αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και κατανόηση και αυτό είναι ανακουφιστικό, ιδίως όταν είσαι μητέρα τριών παιδιών.

Εντούτοις, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα όταν το μοντέλο οικογένειας βασίζεται στην ισότιμη συνεργασία της μητέρας και του πατέρα, γεγονός που αποτελεί φωτεινό παράδειγμα και για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον αμοιβαίου σεβασμού. Είναι ενθαρρυντικό το ότι τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι ο ρόλος του ενεργού και συμπονετικού πατέρα αποτελεί τη νέα κανονικότητα στις σύγχρονες οικογένειες, σε αντίθεση με το παρελθόν που ήταν απόμακρος και με πολύ περιορισμένο ρόλο όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών και τη διαχείριση του σπιτιού.  

Είναι προϋπόθεση για μια εργαζόμενη μητέρα η παρουσία ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος. Και για μένα δεν θα ήταν υπερβολή να παραδεχτώ πως αν δεν είχα την αμέριστη κατανόηση του συζύγου μου και των ίδιων των παιδιών μου πολλές φορές δεν θα τα κατάφερνα ή, τουλάχιστον, δεν θα είχα διανύσει επαγγελματικά την ίδια απόσταση όλα αυτά τα είκοσι χρόνια που εργάζομαι στην ασφαλιστική αγορά. 

Φροντίζω πάντα, βέβαια, να τους κάνω κοινωνούς σε γενικές γραμμές των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Εξηγώ πάντα τον λόγο που ορισμένες φορές δεν καταφέρνω να είμαι απόλυτα τυπική στο πρόγραμμα, παραδέχομαι τα λάθη μου, μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί τους, συζητάμε για τους στόχους μας, την προσπάθεια και τη συνέπεια που απαιτείται για να τους καταφέρουμε και, τελικά, μέσα στα χρόνια διαφαίνεται ότι αυτή η επικοινωνία και ο ειλικρινής διάλογος, ακόμα και όταν διαφωνούμε, είναι η «κόλλα» που ενώνει την δική μας οικογένεια. 

Αναμφίβολα, η ζωή μου ως εργαζόμενης μητέρας απαιτεί συνεχείς προσαρμογές και έναν διαρκή επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων, ώστε δύο παράλληλα σύμπαντα, η εργασία και η οικογένεια, να διατηρούνται σε ισορροπία. Το έχω καταφέρει; Δεν μπορώ να το απαντήσω ακόμα. Αυτό που έχει πραγματική σημασία για μένα είναι να παραμένεις πιστός στο αξιακό σου σύστημα, προσηλωμένος στους στόχους σου και, στο τέλος κάθε ημέρας, να μπορείς να πεις πως έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό.

Διλήμματα, συναισθήματα και κοινωνικές προσδοκίες

Της Σοφίας Σικοτάκη

Γενικής Διευθύντριας, ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε 

Η καθημερινότητα μιας εργαζόμενης μητέρας είναι πολύ απαιτητική και γεμάτη προκλήσεις. Η εργαζόμενη μητέρα βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και συνεχή οργάνωση όλων των υποχρεώσεων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Ξεκινάει από πολύ νωρίς το πρωί με την προετοιμασία των παιδιών για το σχολείο, με τις υποχρεώσεις και την οργάνωση του σπιτιού και της δουλειάς της, με δραστηριότητες των παιδιών και, βεβαίως, με τις υποχρεώσεις της δουλειάς της. Ένα πρόγραμμα γεμάτο από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, που καταλήγει να προβληματίζει και την ίδια αν έχει ποιοτικό χρόνο. Κάθε μητέρα έχει τη δική της μοναδική ρουτίνα και στρατηγικές για να διαχειριστεί την καθημερινότητά της, αλλά η υποστήριξη από οικογένεια και φίλους είναι συχνά καθοριστική για την ισορροπία της.

Από την άλλη, οι εργαζόμενες μητέρες συναντούν πολλά εμπόδια στην επαγγελματική τους πορεία, τα οποία είναι τόσο κοινωνικά όσο και προσωπικά/οικογενειακά, και αφορούν είτε τη δυσκολία εύρεσης αξιόπιστης φροντίδας των παιδιών, υποστήριξης και την πίεση από το οικογενειακό περιβάλλον, είτε συμπεριφορές διακρίσεων, την έλλειψη ευελιξίας στο εργασιακό περιβάλλον, τα κοινωνικά στερεότυπα, τη σύγκρουση ρόλων, την ευελιξία του ωραρίου κ.ο.κ.

Όλα αυτά καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την επαγγελματική ανέλιξη των εργαζόμενων μητέρων, ωστόσο πολλές καταφέρνουν να βρουν τρόπους να τα ξεπεράσουν, αναπτύσσοντας στρατηγικές υποστήριξης και ισορροπίας. 

Στην προσπάθεια αυτή έρχονται συχνά αντιμέτωπες με μια σειρά διλημμάτων που σχετίζονται με την ισορροπία μεταξύ της μητρότητας και της επαγγελματικής τους ζωής: επαγγελματική καριέρα vs παρουσία στην οικογένεια, μητρότητα vs προσωπικοί στόχοι, οικονομική σταθερότητα vs οικογενειακή ευημερία, φροντίδα παιδιών vs επαγγελματικές ευθύνες, αυτοφροντίδα vs υποχρεώσεις. Εννοείται πως υπάρχουν και θέματα διαχείρισης χρόνου, αποδοχής και υποστήριξης από τους συναδέλφους, αποδοχής ρόλου στον χώρο εργασίας κ.ά.

Όλα αυτά πολλές φορές προκαλούν έντονα συναισθήματα άγχους και αβεβαιότητας, κάνοντάς τες να αισθάνονται ενοχές, τις οποίες καλούνται να διαχειριστούν καθημερινά.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και το νέο κοινωνικό/οικογενειακό μοντέλο που αναδύεται τα τελευταία χρόνια επιβάλλει τη συμμετοχή των ανδρών στις υποχρεώσεις του σπιτιού και στη φροντίδα των παιδιών, που έχει αυξηθεί σημαντικά. Όμως, παρά τις κοινωνικές μεταβολές, ο βαθμός συμμετοχής τους εξακολουθεί να ποικίλλει ανάλογα με πολλούς παράγοντες, όπως η κουλτούρα, οι ατομικές πεποιθήσεις και άλλοι ρυθμιστικοί παράγοντες.

Μπορεί οι σύγχρονες οικογένειες, στις οποίες και οι δύο γονείς εργάζονται, να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των ανδρών στα οικιακά και στην ανατροφή των παιδιών, ωστόσο οι προκλήσεις και οι κοινωνικές προσδοκίες επηρεάζουν σημαντικά αυτήν τη δυναμική.

Η προσωπική μου εμπειρία ως μητέρας τριών παιδιών και στελέχους της ασφαλιστικής αγοράς εδώ και 30 χρόνια επιβεβαιώνει και ενισχύει το ότι η υποστήριξη και η συνεισφορά του συζύγου μου σε όλη αυτήν την πορεία είναι καθοριστική. Η ουσιαστική συμμετοχή δύο ανθρώπων στην κοινή ζωή που έχουν επιλέξει διασφαλίζει τη δυνατότητα για ισότιμες ευκαιρίες στην επαγγελματική τους ανέλιξη και πορεία, υγιείς σχέσεις και εξίσου υγιή πρότυπα για τα παιδιά.

Οι φιλοδοξίες μου δεν μειώθηκαν με τη μητρότητα  

Της Μάρθας Στεφανοπούλου

Deputy General Manager & CEO, Carglass 

Όταν έγινα μητέρα, ένιωσα σαν να άνοιξε μέσα μου ένας καινούργιος κόσμος, τρυφερός, έντονος, γεμάτος ευθύνη και αλήθεια. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν έπαψα ούτε λεπτό να αγαπώ και να παθιάζομαι με τη δουλειά μου. Ανήκω στον χώρο της ασφαλιστικής αγοράς χρόνια, έναν χώρο απαιτητικό, με έντονο ανταγωνισμό και διαρκή πρόκληση για εξέλιξη. Πολλοί πίστεψαν πως το να συνδυάσω τη μητρότητα με μια φιλόδοξη επαγγελματική πορεία θα ήταν ανέφικτο, αλλά εγώ δεν το πίστεψα ποτέ.

Δεν θα ωραιοποιήσω την κατάσταση: υπήρξαν μέρες που η διαχείριση των υποχρεώσεων ήταν εξαιρετικά απαιτητική. Πρωινά με γρήγορους ρυθμούς, προσπαθώντας να προλάβω επαγγελματικές συναντήσεις, και βραδιές που έκλεινα τον υπολογιστή για να μεταβώ άμεσα στον ρόλο της μητέρας. Η καθημερινότητα απαιτεί συνεχή προσαρμογή και καλή οργάνωση, προκειμένου να διατηρείται η ισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών της ζωής μου.

Αλλά μέσα σ’ αυτήν τη διαδρομή έμαθα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου περισσότερο. Έμαθα να ζητώ βοήθεια όταν χρειάζεται, να θέτω όρια, να είμαι πιο επιλεκτική αλλά και πιο παρούσα, τόσο στον επαγγελματικό μου ρόλο όσο και στον ρόλο της μητέρας. Και κάπου εκεί βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω να διεκδικώ. Γιατί η φιλοδοξία μου δεν μειώθηκε με τη μητρότητα – βάθυνε. Από προσωπική, έγινε συλλογική. Ήθελα –και θέλω– να είμαι ένα ζωντανό παράδειγμα πως η γυναίκα μπορεί να είναι και μητέρα και ηγέτιδα.

Σήμερα, σε μια θέση ευθύνης, ξέρω ότι δεν εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου. Εκπροσωπώ και πολλές γυναίκες που προσπαθούν να διατηρήσουν τη δυναμική της καριέρας τους χωρίς να εγκαταλείψουν τον ρόλο της μητέρας. Η παρουσία μας στα C-levels της ασφαλιστικής αγοράς δεν αντανακλά μόνο την επαγγελματική μας εξέλιξη αλλά και την εξελισσόμενη δυναμική του ρόλου της γυναίκας στον επιχειρηματικό χώρο.

Ο δρόμος δεν είναι πάντα εύκολος. Αν με ρωτούσε κανείς αν αξίζει η προσπάθεια, η απάντησή μου θα ήταν «απολύτως ναι». Στο τέλος της ημέρας, παραμένω και τα δύο, μητέρα και επαγγελματίας, και αυτός ο συνδυασμός αποτελεί για μένα πηγή σταθερότητας και ολοκλήρωσης.