Τέρενς Μάλικ ο Φαντομάς

Τέρενς Μάλικ ο Φαντομάς Facebook Twitter
2

Κάτω από κανονικές συνθήκες, μια συνέντευξη με τον Κρίστιαν Μπέϊλ και τη Νάταλι Πόρτμαν είναι δώρο, μεγάλο δώρο αν αναλογιστεί κανείς πόσο δύσκολο έχει γίνει για την Ελλάδα να συμμετέχει σε press junkets, ειδικά κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου φεστιβάλ, με δεδομένη την αφυδατωμένη αγορά της στο σινεμά και την αυξημένη ζήτηση από τις άλλες, πιο ανθηρές και μεγάλες, χώρες. Η συνάντηση με τους δυο Οσκαρούχους ηθοποιούς πήγε μια χαρά, αλλά η ειρωνεία στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η εξής: ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών, θες να μιλήσεις με έναν γνωστό πρωταγωνιστή, αλλά ο μόνος εύκαιρος είναι ο σκηνοθέτης, που δεν έχει και πολλά να προσθέσει στο έργο του, ακόμη κι αν ξέρει να μιλάει ωραία, στο Knight of Cups, καταλήγεις να εικάζεις με τον Μπέιλ και την Πόρτμαν για το μπορεί να είναι το φιλμ, ή ποιά ενδέχεται να είναι η πρόθεση και ο στόχος του, ενώ στην πραγματικότητα ο μόνος υπεύθυνος να σε διαφωτίσει θα ήταν ο αυτουργός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Τέρενς Μάλικ.

 

Ωστόσο, είναι πιο εύκολο να μιλήσεις με την Γκρέτα Γκάρμπο και τον Τσάρλι Τσάπλιν, παρά με τον πιο διαβόητο no show στην ιστορία της προώθησης των ταινιών, έναν αντίστοιχο του Πίντσον και του Σάλιντζερ, τον παραλήπτη, ερήμην, Χρυσού Φοίνικα για το Δέντρο της Ζωής και Χρυσής Άρκτου, εδώ στο Βερολίνο πριν από αρκετά χρόνια, για τη Λεπτή Κόκκινη Γραμμή.

 

Τέρενς Μάλικ ο Φαντομάς Facebook Twitter

 

Φέτος επιστρέφει μετά απο την απογοήτευση του ακυκλοφόρητου στις περισσότερες αίθουσες του κόσμου, To the Wonder, με το Knight of Cups, που αντιστοιχεί με τον Βαλέ Κούπα. Είναι η υπαρξιακή αναζήτηση ενός επιτυχημένου χολιγουντιανού σεναριογράφου, του Κρίστιαν Μπέϊλ, σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του. Ψάχνει τον εαυτό του μέσα στις σκέψεις του, χάνεται στις μνήμες, οδηγείται από τη σχέση με τον πατέρα του και την ανεκπλήρωτη υπόσχεση του νεαρού πρίγκηπα που βρήκε το μαργαριτάρι, όπως του έλεγε στα παιδικά παραμύθια ο πατέρας/ Μπράϊαν Ντένεχι, αλλά ξέχασε ποιος πραγματικά είναι, δέχεται "επισκέψεις", τωρινές και παρελθούσες, από τις γυναίκες που τον σημάδεψαν, την Φρίντα Πίντο, την Κέϊτ Μπλάνσετ και την Νάταλι Πόρτμαν. Είναι το συμπίλημα του Σον Πεν από το Δέντρο της Ζωής και του Μπεν Άφλεκ από το Ως το Θαύμα, σε μια ταινία που όντως συνδυάζει το ερωτικό και το πατρικό στοιχείο, ως ανεπίλυτο μυστήριο, από τις δύο πρόσφατες ταινίες του Μάλικ.

Και, χωρίς να γυρίζει την πλάτη στις στιλιζαρισμένες υπερβολές που μαγεύουν (σε βαθμό νύστας, συγγνώμη κιόλας...), το Knight of Cups είναι η πιο συγκροτημένη, abstract βεβαίως, ταινία του Αμερικανού δημιουργού στο κεφάλαιο που άνοιξε τον 21ο αιώνα, με μια όψιμη παραγωγικότητα στον αντίποδα της 20ετούς σιωπής του ως την Κόκκινη Γραμμή.

Το ενδιαφέρον και φρέσκο εργαλείο προσέγγισης σε τούτο εδώ το φιλμ είναι η σαφέστερη, καθαρή δόμηση, με επικεφαλίδες δανεισμένες από τα χαρτιά ταρό, που συνοδεύονται από μια παραλλαγή μπολερό. Η ταινία, με θέμα έναν εντελώς δυτικό άνθρωπο μέσα σε ένα απολύτως δυτικοπρεπές πλαίσιο, ανάμεσα στο Μπέβερλι Χιλς της επιφανειακής τέχνης του εμπορικού θεάματος, τη Σάντα Μόνικα και τη γυμνή σάρκα του Λας Βέγκας αλλά και τη φτώχεια του κεντρικού Λος Άντζελες, ποτίζεται από έναν ανατολίτικο μύθο, που δεν έχει αρχή και τέλος, αλλά οφείλει να κάνει τον κύκλο του και να συνεχίζει από τη μέση, σα να βρίσκεται σε μυστικιστική εκκρεμότητα. Οι εικόνες εξακολουθούν να τρέχουν από την σταθερή κάμερα του μαέστρου οπερατέρ Εμάνουελ Λουμπέσκι, με έντεχνα κοψίματα της ροής, δηλωτικά των αντιθέσεων στο περιβάλλον και της κατακερματισμένης υπόστασης ενός πρωταγωνιστή σε μετέωρη διασταύρωση.

Τόσες ερωτήσεις που θα μπορούσε να απαντήσει ο Τέρενς Μάλικ.. Ή όχι; Αν πάρουμε ως παράδειγμα τον Ντέϊβιιντ Λιντς, που απαντάει πάνω στα μεταφυσικά, ή σουρεαλιστικά του παιχνίδια με μια αφοπλιστική ερώτηση για να ξεφύγει, φαντάζομαι πως ο ιδανικός τρόπος προσέγγισης στον Μάλικ θα ήταν μια κουβέντα για οτιδήποτε άλλο εκτός από τις ταινίες και τα θέματα που θίγει σε αυτές. Εφόσον και ο ίδιος αποφεύγει να δεσμευτεί, ακριβώς επειδή ακόμη "την ψάχνει", επιλέγει να μην μπει στη διαδικασία, ή μαρτύριο αν θέλετε, να υποβληθεί σε ερωτήσεις που θα τον έφερναν στην δύσκολη θέση όχι μόνο της αμηχανίας, αλλά και της αποκαθήλωσης των αεικίνητων εικόνων του- σαν την περίπτωση ενός γοητευτικού σταρ του βωβού που προδίδεται από τον ερχομό του ήχου και καταρρέει με το που διαβαίνει τον ομιλούντα.

Τέρενς Μάλικ ο Φαντομάς Facebook Twitter

Κανείς δεν γνωρίζει αν ο Μάλικ βρίσκεται καν στο Βερολίνο. Έχει να δηλώσει οτιδήποτε στα media εδώ και 30 και πλέον χρόνια. Οι συνεργάτες του, από τον σχεδιαστή παραγωγής Τζακ Φισκ μέχρι τους ηθοποιούς του, μιλάνε γι'αυτόν, τσοντάροντας σε ένα μυθικό παζλ τον θαυμασμό και τις απορίες τους. Ο Τζαφάρ Παναχί θέλε να επικοινωνήσει αλλά κωλύεται από τη χώρα που τον λογοκρίνει. Ο Μάλικ, με τον τρόπο του, αποτελεί το αμερικανικό αντίθετο του θεοκρατικού περιορισμού της ελευθερίας του λόγου: σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον που του παρέχει όλα τα μέσα, με ηθοποιούς που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί του χωρίς να γνωρίζουν καμία λεπτομέρεια για το ρόλο και την ταινία, ακόμη και αν κοπούν στο τελικό μοντάζ, σε μια κοινότητα που τον σέβεται και τον βοηθά, σε μια χώρα με ανεξιθρησκεία και υγιές σινεμά, αλλά και ενθάρρυνση ενός ατομισμού που ξεπερνάει τα όρια και μας παίρνει τ' αυτιά με το αυτοδοξολόγημα του καθενός, εκείνος ψάχνει το Θεό στους ανθρώπους και την ψυχή του, και με τη δημόσια απουσία του, δηλώνει ταπεινός μπροστά στο ενδεχόμενο να πρέπει να εξηγήσει τις αιτίες και τις προθέσεις πίσω από τους ενδιάμεσους σταθμούς ενός άνισου, ατελούς, συναρπαστικού, κινηματογραφικού ταξιδιού, που δεν έχει ταίρι. 

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Η πιο υπερτιμημενη περιπτωση σκηνοθετη τα τελευταια 40 (τουλαχιστον) χρονια. Καριερα: 2 χρυσες μετριοτητες, μια σκετη μετριοτητα και 2 απαραδεκτες ταινιες και ακομα συζηταμε λες και προκειται για τον Μεσσια του σινεμα