Τα αγαπημένα –και κλασικά φαγητά- των Γάλλων έχουν βούτυρο, τυρί, κρέας και κρέμα. Κι όμως, η παχυσαρκία στη Γαλλία φτάνει το 11% ενώ στην Ελλάδα το 22,5% (στην Αμερική 33%). Το μέλλον της Ελλάδας σχετικά με αυτό το θέμα φαίνεται να είναι ακόμα χειρότερο γιατί η χώρα μας είναι πρώτη πανευρωπαϊκά στην παιδική παχυσαρκία.
Δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας σε θέματα ελληνικού φαγητού: εμείς έχουμε ελαιόλαδο, δεν βάζουμε βούτυρα και βλακείες, εμείς έχουμε τη μεσογειακή δίαιτα, δεν τρώμε μόνο πατάτες με κρέας, εμείς έχουμε τόσες επιλογές με τα λαχανικά όλο το χρόνο, εμείς έχουμε και τα όσπρια, και τις σαλάτες, και τις πίτες. Οι Άγγλοι δεν ξέρουν να τρώνε, οι Γερμανοί δεν έχουν κουζίνα και γενικά αν δεν ήμασταν εμείς για διάφορους λόγους θα έτρωγαν ακόμα βελανίδια.
Όμως οι θάνατοι από παθήσεις σχετικές με διατροφή αποδεικνύουν ότι αν όντως ακολουθούσαν κάποτε οι Έλληνες τη «μεσογειακή δίαιτα», που τότε θα λεγόταν «η δίαιτα της φτωχολογιάς» την έχουν αντικαταστήσει με γρήγορο φαγητό μπροστά από την τηλεόραση ή/και με υπερβολικές ποσότητες σε κοινωνικές περιστάσεις. Καταλαβαίνουμε το πρόβλημα, έχουμε κάνει προσπάθειες στα γυμναστήρια και είναι πολύ λίγοι πλέον αυτοί που δηλώνουν ότι δεν έχουν κάνει ποτέ δίαιτα.
Την ίδια στιγμή, οι Γάλλοι διατηρούν χαμηλό ποσοστό παχυσαρκίας ή υπέρβαρων ανθρώπων και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά θανάτων από καρδιοαγγειακές παθήσεις σχετιζόμενες με τη διατροφή. Ταυτόχρονα οι Παριζιάνοι καταναλώνουν αλκοόλ και δεν φαίνεται να αγαπούν το γυμναστήριο. Μυστήριο;
Το «γαλλικό παράδοξο» είναι εμμονή των Αμερικανών και τελευταία και των Άγγλων. Το ερώτημα είναι «πως είναι αδύνατοι, ενώ τρώνε;» Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία «δεν τρώνε πολύ».
Μου φαίνεται σταθερά περίεργο το γεγονός ότι ενώ η εξίσωση είναι παιδαριωδώς απλή «παχαίνω ή αδυνατίζω αναλογικά με το πόσο τρώω» ο κόσμος παλεύει να βρει μυστήριες εξηγήσεις με μεταβολισμούς και ώρες κατανάλωσης φαγητού. Ένα ημερολόγιο φαγητού (το οποίο ενημερώνεται με ακρίβεια, χωρίς κλεψιές) θα έδειχνε σε όποιον λέει «μα δεν τρώω πολύ φταίει ο μεταβολισμός μου» ότι το πολύ και το λίγο είναι κάτι που το μαθαίνεις στον εαυτό σου και μάλλον εκεί είναι το πρόβλημα. Η Μireille Guiliano ανέλυσε το θέμα κι έγινε εκατομμυριούχος, γράφοντας το βιβλίο French Women Don't Get Fat: The Secret of Eating for Pleasure το οποίο έγινε best seller, μεταφράστηκε σε 37 γλώσσες κι έφτασε το νούμερο 1 στη λίστα των New York Times. Από τότε έχει βγάλει κι άλλα βιβλία με παραλλαγές του θέματος και έχει αποκτήσει μιμήτριες με παρόμοιους τίτλους όπως την Anne Barone η οποία εμφανίζεται στο site της με χαριτωμένο (όχι και τόσο) μπερέ και τον τίτλο “Chic and Slim”. H Anne απέφυγε τη λέξη “fat”.
Δεν χρειάζεται να διαβάσετε όλα τα βιβλία ή όλα τα λινκ που αναλύουν το θέμα. Το Food Daily το έκανε για σας (περίπου) και σας παρουσιάζει το μέγα μυστικό: γιατί δεν παχαίνουν οι Γάλλοι, σύμφωνα με τους Αμερικανούς:
Απολαύστε το φαγητό σας. Το φαγητό είναι ευχαρίστηση. Οι Γάλλοι σκέφτονται το φαγητό ως απόλαυση και λιγότερο ως μέσο για να παραμείνουν υγιείς. Έτσι τρώνε και πιο αργά.
Μικρές ποσότητες. Ό,τι και να νομίζουμε, τρώνε μικρότερες ποσότητες. Ας πούμε, το στάνταρ μέγεθος ενός γιαουρτιού είναι 125γρ (στην Ελλάδα είναι 200γρ, στην Αμερική 225γρ). Ας μην το αναλύσουμε άλλο αυτό το θέμα.
Όσοι καταναλώνουν υπεύθυνες ποσότητες αλκοόλ ζουν περισσότερο από όσους απέχουν εντελώς ή πίνουν πολύ. Αυτή η δήλωση προφανώς σηκώνει πολύ κουβέντα (άντε να συμφωνήσουμε στο τι είναι «υπεύθυνη ποσότητα» και τι «υπερβολική»), όμως μην κατηγορείτε εμένα, αλλά τους ερμηνευτές των γαλλικών συνηθειών.
Ποιότητα, όχι ποσότητα. Αυτό συνδέεται και με την απόλαυση αλλά και με τις θερμίδες. Οι Γάλλοι συνηθίζουν να ψωνίζουν από λαϊκές, από χασάπηδες, από μαγαζιά που πουλάνε μόνο τυριά, ξοδεύοντας περισσότερα λεφτά από αν πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ αλλά επενδύοντας σε καλύτερη ποιότητα και μοιραία, αγοράζοντας λιγότερα.
Παράδοση στο μαγείρεμα στο σπίτι. Εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μέρος για φαγητό.
Όχι σνακ. Καθόλου σνακ.
Όχι αναψυκτικά, μόνο νερό.
Αυτοπειθαρχία. Η «απόλαυση» και η «κατάχρηση» δε χρειάζεται να ταυτίζονται.
Πάντως ούτε στην Ιταλία, ειδικά στον βορά, βλέπεις υπέρβαρους. Κι αυτοί κι αν έχουν παχυντικά φαγητά: μακαρονάδες, πίτσες, τιραμισού και δεν συμμαζεύεται.
Πείνασα τώρα ρε γμτ...
Όλες οι υπηρεσίες, επιχειρήσεις, σχολεία, κλπ έχουν ωράρια 9-6 και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ παύση για φαγητό στις 13.00-14.00 μ.μ.
Υπάρχει μεγάλη παράδοση σε καφέ, μπιστρό, μικρά συνοικιακά ρεστοράν που σερβίρουν πιάτα ημέρας το μεσημέρι για τους εργαζόμενους.
Οι επιχειρήσεις μαζί με τον μισθό είναι υποχρεωμένες να ορίζουν και συγκεκριμένο αριθμό ticket restaurant το μήνα, δηλαδή κουπόνια που εξαργυρώνονται στα καφέ, μπιστρό, ετιατόρια, κλπ.
Εάν δεν δίνουν κουπόνια, είναι υποχρεωμένες από το νόμο να διαθέτουν κουζίνα και τραπεζαρία στους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι συνήθως πηγαίνουν όλοι μαζί ή σε παρέες για φαγητό το μεσημέρι και διαθέτουν ολόκληρη την ώρα που δικαιούνται.
Οι Γάλλοι τρώνε κοινωνικά, δηλαδή με συζήτηση, παρέα, ένα ποτηράκι κρασί συχνά.
ΠΟΤΕ πάνω από έγγραφα, χαρτούρα, τηλέφωνα πελατών κλπ.
Στο τραπέζι μιλούν πάντα για ευχάριστα και ανώδυνα θέματα, σχολιάζουν τις γεύσεις που τρώνε, επαινούν τον σεφ.
ΠΟΤΕ δεν αναλώνονται σε τσακωμούς και εργασιακές κόντρες.
Οι Γάλλοι θεωρούν διακαίωμά τους αναφαίρετο να τρώνε καλά.
Ίσως όχι πάντα υγιεινά, αλλά ΠΑΝΤΑ ως άνθρωποι.
Δηλαδή, σε τραπέζι, με σαλάτα, κυρίως πιάτο, επιδόρπιο και καφέ στο τέλος.
Ένα τελετουργικό απαραβίαστο!
Αξίζει να προσθέσουμε ότι σε όλα τα σχολεία, από το νηπιαγωγείο έως και το λύκειο, αλλά και το πανεπιστήμιο, λειτουργούν σχολικά εστιατόρια με τραπέζια που σερβίρουν πιάτα ημέρας και σαλάτα υποχρεωτικά.
Τα νήπια στη Γαλλία μαθαίνουν να εκτιμούν την αξία του καλού φαγητού.
Νομιζω οτι το κλειδι βρισκεται πιο πολυ στην αυτοκυριαρχια,και στις μικρες μεριδες, και σε ολη τη φιλοσοφια του μετρου. Πραγματικα ολοι οσοι ξερω, (κανω κακες παρεες) οταν βρουν καλο φαγητο η νοστιμο γλυκο, πεφτουν με τα μουτρα , και τρωνε σαν να μην υπαρχει αυριο.( Σε αυτους συμπεριλαμβανομαι κι εγω.).
Στη Γαλλια απο οτι μου λενε , ενα φαινομενο που κερδιζει διαρκως εδαφος ειναι και η διαιτα dukan, σε σημειο να υπαρχουν κι εστιατορια που σερβιρουν dukan-φαγητα.( Ειναι η ιδια διαιτα που εκανε η αδερφη της Καιτουλας της Μιντλτον πριν το γαμο με τον πριγκηπα).
Συμφωνώ απολύτως με αυτό που διάβασα παραπάνω για το διάλειμμα για φαγητό, γιατί εδώ που δεν έχει διάλειμμα πολλοί τρώνε στο πόδι τυρόπιτες ή άλλες παρόμοιες χειροβομβίδες θερμίδων και λιπαρών.
Όσο για το βούτυρο και το ελαιόλαδο, καλά πλάκα κάνετε; Δεν έβαζαν οι γιαγιάδες μας βούτυρο στα φαγητά; Αν ξεφυλλίσετε παλιούς Τσελεμεντέδες θα θυμηθείτε ότι κάποτε έβαζαν για νοστιμιά βούτυρο ακόμα και στο αρνάκι φούρνου.
Moi aussi
Βλέπεις εδώ τρώνε σαν τους Γάλλους και όμως όλοι τους είναι τόσο λεπτοί και σικ! Βέβαια όλη μέρα βλέπεις ανθρώπους να κινούνται και να ασκούνται με όποιο τρόπο μπορείς να σκεφτείς. Και όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί αυτό τους κάνει καλό!
Συμφωνώ ότι τρώνε μικρότερες ποσότητες αλλά τρώνε πολύ μια φορά την μέρα, στο δείπνο μεταξύ 6-8μμ. Και σίγουρα θα το απολαύσουν περισσότερο από τους Έλληνες. Επίσης έχει μεγάλη σημασία ότι σε κάθε γεύμα της ημέρας (μικρό ή μεγάλο) θα φάνε ισσοροπημένο συνδυασμό τροφών. Πάντα λαχανικά ή φρούτο με ότι θα φάνε. Κάτι που εμείς το θυμόμαστε μόνο όταν κάνουμε δίαιτα!
badhairday
ΑλλούΓι'Αλλού