Το γαλλικό παράδοξο

Facebook Twitter
3

Τα αγαπημένα –και κλασικά φαγητά- των Γάλλων έχουν βούτυρο, τυρί, κρέας και κρέμα. Κι όμως, η παχυσαρκία στη Γαλλία φτάνει το 11% ενώ στην Ελλάδα το 22,5% (στην Αμερική 33%). Το μέλλον της Ελλάδας σχετικά με αυτό το θέμα φαίνεται να είναι ακόμα χειρότερο γιατί η χώρα μας είναι πρώτη πανευρωπαϊκά στην παιδική παχυσαρκία.

Δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας σε θέματα ελληνικού φαγητού: εμείς έχουμε ελαιόλαδο, δεν βάζουμε βούτυρα και βλακείες, εμείς έχουμε τη μεσογειακή δίαιτα, δεν τρώμε μόνο πατάτες με κρέας, εμείς έχουμε τόσες επιλογές με τα λαχανικά όλο το χρόνο, εμείς έχουμε και τα όσπρια, και τις σαλάτες, και τις πίτες. Οι Άγγλοι δεν ξέρουν να τρώνε, οι Γερμανοί δεν έχουν κουζίνα και γενικά αν δεν ήμασταν εμείς για διάφορους λόγους θα έτρωγαν ακόμα βελανίδια.

Όμως οι θάνατοι από παθήσεις σχετικές με διατροφή αποδεικνύουν ότι αν όντως ακολουθούσαν κάποτε οι Έλληνες τη «μεσογειακή δίαιτα», που τότε θα λεγόταν «η δίαιτα της φτωχολογιάς» την έχουν αντικαταστήσει με γρήγορο φαγητό μπροστά από την τηλεόραση ή/και με υπερβολικές ποσότητες  σε κοινωνικές περιστάσεις. Καταλαβαίνουμε το πρόβλημα, έχουμε κάνει προσπάθειες στα γυμναστήρια και είναι πολύ λίγοι πλέον αυτοί που δηλώνουν ότι δεν έχουν κάνει ποτέ δίαιτα.

Την ίδια στιγμή, οι Γάλλοι διατηρούν χαμηλό ποσοστό παχυσαρκίας ή υπέρβαρων ανθρώπων και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά θανάτων από καρδιοαγγειακές παθήσεις σχετιζόμενες με τη διατροφή. Ταυτόχρονα οι Παριζιάνοι καταναλώνουν αλκοόλ και δεν φαίνεται να αγαπούν το γυμναστήριο. Μυστήριο;

Το «γαλλικό παράδοξο» είναι εμμονή των Αμερικανών και τελευταία και των Άγγλων. Το ερώτημα είναι «πως είναι αδύνατοι, ενώ τρώνε;» Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία «δεν τρώνε πολύ».

Μου φαίνεται σταθερά περίεργο το γεγονός ότι ενώ η εξίσωση είναι παιδαριωδώς απλή «παχαίνω ή αδυνατίζω αναλογικά με το πόσο τρώω» ο κόσμος παλεύει να βρει μυστήριες εξηγήσεις με μεταβολισμούς και ώρες κατανάλωσης φαγητού. Ένα ημερολόγιο φαγητού (το οποίο ενημερώνεται με ακρίβεια, χωρίς κλεψιές) θα έδειχνε σε όποιον λέει «μα δεν τρώω πολύ φταίει ο μεταβολισμός μου» ότι το πολύ και το λίγο είναι κάτι που το μαθαίνεις στον εαυτό σου και μάλλον εκεί είναι το πρόβλημα. Η Μireille Guiliano ανέλυσε το θέμα κι έγινε εκατομμυριούχος, γράφοντας το βιβλίο French Women Don't Get Fat: The Secret of Eating for Pleasure το οποίο έγινε best seller, μεταφράστηκε σε 37 γλώσσες κι έφτασε το νούμερο 1 στη λίστα των New York Times. Από τότε έχει βγάλει κι άλλα βιβλία με παραλλαγές του θέματος και έχει αποκτήσει μιμήτριες με παρόμοιους τίτλους όπως την Anne Barone η οποία εμφανίζεται στο site της με χαριτωμένο (όχι και τόσο) μπερέ και τον τίτλο “Chic and Slim”. H Anne απέφυγε τη λέξη “fat”.


Δεν χρειάζεται να διαβάσετε όλα τα βιβλία ή όλα τα λινκ που αναλύουν το θέμα. Το Food Daily το έκανε για σας (περίπου) και σας παρουσιάζει το μέγα μυστικό: γιατί δεν παχαίνουν οι Γάλλοι, σύμφωνα με τους Αμερικανούς:


Απολαύστε το φαγητό σας. Το φαγητό είναι ευχαρίστηση. Οι Γάλλοι σκέφτονται το φαγητό ως απόλαυση και λιγότερο ως μέσο για να παραμείνουν υγιείς. Έτσι τρώνε και πιο αργά.


Μικρές ποσότητες. Ό,τι και να νομίζουμε, τρώνε μικρότερες ποσότητες. Ας πούμε, το στάνταρ μέγεθος ενός γιαουρτιού είναι 125γρ (στην Ελλάδα είναι 200γρ, στην Αμερική 225γρ). Ας μην το αναλύσουμε άλλο αυτό το θέμα.


Όσοι καταναλώνουν υπεύθυνες ποσότητες αλκοόλ ζουν περισσότερο από όσους απέχουν εντελώς ή πίνουν πολύ. Αυτή η δήλωση προφανώς σηκώνει πολύ κουβέντα (άντε να συμφωνήσουμε στο τι είναι «υπεύθυνη ποσότητα» και τι «υπερβολική»), όμως μην κατηγορείτε εμένα, αλλά τους ερμηνευτές των γαλλικών συνηθειών.


Ποιότητα, όχι ποσότητα. Αυτό συνδέεται και με την απόλαυση αλλά και με τις θερμίδες. Οι Γάλλοι συνηθίζουν να ψωνίζουν από λαϊκές, από χασάπηδες, από μαγαζιά που πουλάνε μόνο τυριά, ξοδεύοντας περισσότερα λεφτά από αν πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ αλλά επενδύοντας σε καλύτερη ποιότητα και μοιραία, αγοράζοντας λιγότερα.


Παράδοση στο μαγείρεμα στο σπίτι. Εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μέρος για φαγητό.


Όχι σνακ. Καθόλου σνακ.


Όχι αναψυκτικά, μόνο νερό.


Αυτοπειθαρχία. Η «απόλαυση» και η «κατάχρηση» δε χρειάζεται να ταυτίζονται.

Γεύση
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ

σχόλια

3 σχόλια
Περνόντας έναν μήνα στη Γαλλία σε φίλους απο εκεί, θα συμφωνήσω με τα περισσότερα σχόλια που διάβασα.Αν κάτι με έκανε να ταιριάξω στην παρέα τους, ήταν αυτό που έκανε και αυτούς να ταιριάξουν στη δικιά μου, όταν έζησαν παραδοσιακό χωριάτικο πάσχα στο χωριό μου.Εννοω την κοινή αγάπη που έχουμε και εμείς αλλα και οι Γάλλοι για την καλή παρέα γύρω απο ένα ποιοτικό τραπέζι. Δηστυχώς στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν αλλάξει σε οτι αφορά το παραπάνω. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις ..το βιαστικό και χαμηλής ποιότητας φαγητό έχει κερδίσει τους περισσότερους. Η ιεροτελεστία του τραπεζιού πάντως εκεί σε κάτι χωριά καμια 150 ρια χλμ απο Λυών..κάτω απ τις άλπεις, δεν απειχε και πολυ απ το δικό μου το τραπέζι κάτω στο χωριό. Η μόνη διαφορά που βρήκα ήταν πως εκεί στις επαρχιες..δύσκολα να βρείς σπίτι που να μην παράγει. Κηπευτικά, γαλακτομικά και αρτεύματα...τα παράγουν οι ίδιοι συνήθως. Σε αντίθεση με το δικό μου το χωριό..που σου απαγορεύουν να έχεις κοτέτσι επειδη...μυρίζει.
Γενικά, γυμνάζονται σαν τους τρελλούς.Τρέξιμο, τέννις, αναρρηχήσεις κλπ κλπ κλπ... κάτι που δεν κάνουμε οι έλληνες.Τους βλέπω στο δρόμο τρέχουν και εγώ πάω να πλακώσω το μεσημεριανό μου...
> Όσοι καταναλώνουν υπεύθυνες ποσότητες αλκοόλ ζουν περισσότερο από όσους απέχουν εντελώς ή πίνουν πολύ.Το λεγόμενο «γαλλικό παράδοξο» αφορά την κατανάλωση ερυθρού οίνου, όχι γενικά αλκοόλ. Μόνο το κόκκινο κρασί έχει λεχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής.[Healthy wine myth debunked](http://bit.ly/13U32Vd):Taking up alcohol may help older men cut the risks of heart attack, but increases the threat of premature death from other diseases such as cancer, according to a study which monitored the progress of 7,735 men over 16 years.Most of those who were deemed "new regular drinkers" consumed between one and 15 units a week, considered light drinking. They were less likely to have a heart attack than those who remained teetotal or still only drank occasionally.However, they were no less likely to die of heart or cardiovascular disease - and 40% more likely to die of other diseases."the effects of alcohol on one organ may not apply to the rest of the body.""The changes that alcohol causes are so modest that you would not in your right mind believe that they could protect you from heart disease."[Alcohol and Heart Disease Edit](http://bit.ly/14OEK26):How alcohol or wine affects cardiovascular risk merits further research, but right now the American Heart Association does not recommend drinking wine or any other form of alcohol to gain these potential benefits.