Τι έμαθα φροντίζοντας ένα αδέσποτο κυνηγόσκυλο;

Τι έμαθα φροντίζοντας ένα αδέσποτο κυνηγόσκυλο; Facebook Twitter
Περνώντας χρόνο με σκύλους, αλλάζει ο τρόπος που «ακούς» και «νιώθεις» την πόλη. Βλέπεις την άμεση επίδραση των ενεργειών μας. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

1.

Ότι υπάρχουν «τρελοί/-ές» που ασχολούνται νύχτα μέρα με την προστασία των ζώων. Έψαχνα στο ίντερνετ να βοηθήσω κάποιο ζωάκι την περίοδο του δεύτερου lockdown για καθαρά εγωιστικούς λόγους, για να νιώσω καλύτερα.

Τα περισσότερα πουλιά τα φοβάμαι, έτσι αποφάσισα ότι μάλλον δεν κάνω για το καθάρισμα φτερών ή το κυνήγι κυνηγών. Μπήκα λίγο στα σκοτεινά νερά της προστασίας των ζώων που τρώγονται, αλλά η αηδία μου καταντούσε αντιπαραγωγική. Αποφάσισα να πάω σε κάτι οικείο, τους σκύλους. Σκέφτηκα: θα ’ναι μια-δυο οργανώσεις, ένας-δυο «περίεργοι» που ξοδεύουν τη μέρα τους ψάχνοντας αδεσποτάκια.

Κι όμως, ήταν πολλοί. Και αυτό για κάποιον λόγο με συγκίνησε, η ιδέα ότι τόσοι άνθρωποι μπαίνουν στον κόπο να σώσουν και τελικά να φροντίσουν ένα καταταλαιπωρημένο πλάσμα που άλλοι το ’χουν πετάξει. Ότι βρίσκουν στα σκουπίδια, στα χαντάκια, στην επαρχία, δεμένα με μια κοντή αλυσίδα ή ετοιμοθάνατα, σκυλιά που κανείς άλλος δεν τα θέλει, τα ανασταίνουν και τους βρίσκουν σπίτι. Και ότι αφήνονται σ’ αυτήν τους τη θετική παρόρμηση συνήθως με μόνη ανταμοιβή την αγάπη των σκύλων.

Όσο τυχαίο και μικρό κι αν είναι να σωθεί το χ ζώο, ενώ υποφέρουν τόσα άλλα, ή να φυτευτούν δυο δέντρα, ενώ ο πλανήτης καίγεται, δεν είναι λίγο. Είναι κι αυτό διατήρηση της ζωής και έχει νόημα.

2.

Ότι είμαστε απαίσιο είδος. Βλέποντας τον τρόμο στα μάτια μερικών κυνηγόσκυλων, μπορούσες να υποθέσεις την ιστορία τους. Μπορούσες να βρεις ίχνη της διαδρομής τους στον κόσμο των ανθρώπων, παρατηρώντας τις πρησμένες κοιλιές τους, τα εξογκώματα, την καμένη γούνα, τα κόκαλα που πετάγονται απ’ τα πλευρά κι αυτό το βλέμμα του στυλ «τι έφταιξα;».

Συχνά αναρωτιόμουν τι μπορεί να κάνει κάποιον να χτυπήσει τόσο πολύ έναν σκύλο και γιατί; Άραγε, αυτός δεν κακοποιεί και ανθρώπους, σταματάει στους σκύλους; Φυσικά, εδώ μπαίνει το επιχείρημα ότι πολλοί/-ές από εμάς συμβάλλουμε καθημερινά στην κακοποίηση και στην εξουδετέρωση ζώων με τις καταναλωτικές μας συνήθειες και ότι απλώς έχουμε αναθέσει σε άλλους να σφάζουν, να τεμαχίζουν και να συσκευάζουν για λογαριασμό μας τα σώματα των ζώων, ώστε να διατηρούμε μια συλλογική ψευδαίσθηση εντελώς αναγκαία για τη διατήρηση της ζήτησης για κρέας και τελικά την ίδια τη βιομηχανία κρέατος.

Το επιχείρημα έχει βάση, αλλά νομίζω είναι προβληματικό να εξισώνει κανείς τη χρηματοδότηση ενός συστήματος εκμετάλλευσης μέσω της καταναλωτικής επιλογής με την ίδια την ενέργεια της κακοποίησης, δηλαδή με το να κλοτσάς εσύ, προσωπικά, εκείνη την ώρα ένα συγκεκριμένο σκυλί ή να πυροβολείς εσύ, προσωπικά, εκείνη την ώρα ένα συγκεκριμένο πουλάκι.

3.

Η πόλη δεν έχει χώρο για τα άλλα ζώα, μόνο για μας. Περνώντας χρόνο με σκύλους, αλλάζει ο τρόπος που «ακούς» και «νιώθεις» την πόλη. Βλέπεις την άμεση επίδραση των ενεργειών μας. Απ’ τις εξατμίσεις και τα πυροτεχνήματα που φέρνουν τρόμο σε σκύλους, γάτες και πτηνά μέχρι την υποβάθμιση του αέρα και την επικίνδυνη ζέστη, έως, τελικά, τη φρίκη της φωτιάς που, όταν δεν σκοτώνει ανθρώπους, είναι η άμεση συνολική καταστροφή του περιβάλλοντος κάποιων ζώων (πουλιών, ελαφιών, κ.λπ.).

4.

Θέλουμε έλεγχο. Νιώθω ότι απλός κόσμος (δηλαδή εγωιστές σαν εμένα, όχι τίποτα άγιοι που ξημεροβραδιάζονται χαϊδεύοντας πρόβατα) ασχολείται όλο και περισσότερο με το να προσθέτει ζώα και φυτά στον περίγυρό του, γιατί όλο αυτό κάνει πολύ συγκεκριμένο το πρόβλημα «τι κάνεις εσύ για το περιβάλλον;» και σου δίνει μια αίσθηση ελέγχου πάνω σε κάτι που δεν ελέγχεις και πολύ, την περιβαλλοντική καταστροφή.

Θέλω να πω, μπορείς (και μάλλον πρέπει) να αγωνιάς όλη μέρα για τα τερατώδη που συνδέονται με τις εξορύξεις πετρελαίου, να αναλαμβάνεις δράση για τον Αμαζόνιο και όλα αυτά, αλλά μια μικρή κίνηση που επιδρά αμέσως και θετικά στο περιβάλλον σου και την ψυχολογία σου, όπως το να ταΐζεις τις γάτες της γειτονιάς ή να φυτέψεις πέντε ρίζες στο μπαλκόνι, προσθέτει λίγη αισιοδοξία στη μάχη.

Όσο τυχαίο και μικρό κι αν είναι να σωθεί το χ ζώο, ενώ υποφέρουν τόσα άλλα, ή να φυτευτούν δυο δέντρα, ενώ ο πλανήτης καίγεται, δεν είναι λίγο. Είναι κι αυτό διατήρηση της ζωής και έχει νόημα. Έτσι νιώθω όταν βλέπω σκύλους-μαχητές να κουνάνε ουρά και να κυλιούνται στα γρασίδια.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ