Τι έμαθα φροντίζοντας ένα αδέσποτο κυνηγόσκυλο;

Τι έμαθα φροντίζοντας ένα αδέσποτο κυνηγόσκυλο; Facebook Twitter
Περνώντας χρόνο με σκύλους, αλλάζει ο τρόπος που «ακούς» και «νιώθεις» την πόλη. Βλέπεις την άμεση επίδραση των ενεργειών μας. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

1.

Ότι υπάρχουν «τρελοί/-ές» που ασχολούνται νύχτα μέρα με την προστασία των ζώων. Έψαχνα στο ίντερνετ να βοηθήσω κάποιο ζωάκι την περίοδο του δεύτερου lockdown για καθαρά εγωιστικούς λόγους, για να νιώσω καλύτερα.

Τα περισσότερα πουλιά τα φοβάμαι, έτσι αποφάσισα ότι μάλλον δεν κάνω για το καθάρισμα φτερών ή το κυνήγι κυνηγών. Μπήκα λίγο στα σκοτεινά νερά της προστασίας των ζώων που τρώγονται, αλλά η αηδία μου καταντούσε αντιπαραγωγική. Αποφάσισα να πάω σε κάτι οικείο, τους σκύλους. Σκέφτηκα: θα ’ναι μια-δυο οργανώσεις, ένας-δυο «περίεργοι» που ξοδεύουν τη μέρα τους ψάχνοντας αδεσποτάκια.

Κι όμως, ήταν πολλοί. Και αυτό για κάποιον λόγο με συγκίνησε, η ιδέα ότι τόσοι άνθρωποι μπαίνουν στον κόπο να σώσουν και τελικά να φροντίσουν ένα καταταλαιπωρημένο πλάσμα που άλλοι το ’χουν πετάξει. Ότι βρίσκουν στα σκουπίδια, στα χαντάκια, στην επαρχία, δεμένα με μια κοντή αλυσίδα ή ετοιμοθάνατα, σκυλιά που κανείς άλλος δεν τα θέλει, τα ανασταίνουν και τους βρίσκουν σπίτι. Και ότι αφήνονται σ’ αυτήν τους τη θετική παρόρμηση συνήθως με μόνη ανταμοιβή την αγάπη των σκύλων.

Όσο τυχαίο και μικρό κι αν είναι να σωθεί το χ ζώο, ενώ υποφέρουν τόσα άλλα, ή να φυτευτούν δυο δέντρα, ενώ ο πλανήτης καίγεται, δεν είναι λίγο. Είναι κι αυτό διατήρηση της ζωής και έχει νόημα.

2.

Ότι είμαστε απαίσιο είδος. Βλέποντας τον τρόμο στα μάτια μερικών κυνηγόσκυλων, μπορούσες να υποθέσεις την ιστορία τους. Μπορούσες να βρεις ίχνη της διαδρομής τους στον κόσμο των ανθρώπων, παρατηρώντας τις πρησμένες κοιλιές τους, τα εξογκώματα, την καμένη γούνα, τα κόκαλα που πετάγονται απ’ τα πλευρά κι αυτό το βλέμμα του στυλ «τι έφταιξα;».

Συχνά αναρωτιόμουν τι μπορεί να κάνει κάποιον να χτυπήσει τόσο πολύ έναν σκύλο και γιατί; Άραγε, αυτός δεν κακοποιεί και ανθρώπους, σταματάει στους σκύλους; Φυσικά, εδώ μπαίνει το επιχείρημα ότι πολλοί/-ές από εμάς συμβάλλουμε καθημερινά στην κακοποίηση και στην εξουδετέρωση ζώων με τις καταναλωτικές μας συνήθειες και ότι απλώς έχουμε αναθέσει σε άλλους να σφάζουν, να τεμαχίζουν και να συσκευάζουν για λογαριασμό μας τα σώματα των ζώων, ώστε να διατηρούμε μια συλλογική ψευδαίσθηση εντελώς αναγκαία για τη διατήρηση της ζήτησης για κρέας και τελικά την ίδια τη βιομηχανία κρέατος.

Το επιχείρημα έχει βάση, αλλά νομίζω είναι προβληματικό να εξισώνει κανείς τη χρηματοδότηση ενός συστήματος εκμετάλλευσης μέσω της καταναλωτικής επιλογής με την ίδια την ενέργεια της κακοποίησης, δηλαδή με το να κλοτσάς εσύ, προσωπικά, εκείνη την ώρα ένα συγκεκριμένο σκυλί ή να πυροβολείς εσύ, προσωπικά, εκείνη την ώρα ένα συγκεκριμένο πουλάκι.

3.

Η πόλη δεν έχει χώρο για τα άλλα ζώα, μόνο για μας. Περνώντας χρόνο με σκύλους, αλλάζει ο τρόπος που «ακούς» και «νιώθεις» την πόλη. Βλέπεις την άμεση επίδραση των ενεργειών μας. Απ’ τις εξατμίσεις και τα πυροτεχνήματα που φέρνουν τρόμο σε σκύλους, γάτες και πτηνά μέχρι την υποβάθμιση του αέρα και την επικίνδυνη ζέστη, έως, τελικά, τη φρίκη της φωτιάς που, όταν δεν σκοτώνει ανθρώπους, είναι η άμεση συνολική καταστροφή του περιβάλλοντος κάποιων ζώων (πουλιών, ελαφιών, κ.λπ.).

4.

Θέλουμε έλεγχο. Νιώθω ότι απλός κόσμος (δηλαδή εγωιστές σαν εμένα, όχι τίποτα άγιοι που ξημεροβραδιάζονται χαϊδεύοντας πρόβατα) ασχολείται όλο και περισσότερο με το να προσθέτει ζώα και φυτά στον περίγυρό του, γιατί όλο αυτό κάνει πολύ συγκεκριμένο το πρόβλημα «τι κάνεις εσύ για το περιβάλλον;» και σου δίνει μια αίσθηση ελέγχου πάνω σε κάτι που δεν ελέγχεις και πολύ, την περιβαλλοντική καταστροφή.

Θέλω να πω, μπορείς (και μάλλον πρέπει) να αγωνιάς όλη μέρα για τα τερατώδη που συνδέονται με τις εξορύξεις πετρελαίου, να αναλαμβάνεις δράση για τον Αμαζόνιο και όλα αυτά, αλλά μια μικρή κίνηση που επιδρά αμέσως και θετικά στο περιβάλλον σου και την ψυχολογία σου, όπως το να ταΐζεις τις γάτες της γειτονιάς ή να φυτέψεις πέντε ρίζες στο μπαλκόνι, προσθέτει λίγη αισιοδοξία στη μάχη.

Όσο τυχαίο και μικρό κι αν είναι να σωθεί το χ ζώο, ενώ υποφέρουν τόσα άλλα, ή να φυτευτούν δυο δέντρα, ενώ ο πλανήτης καίγεται, δεν είναι λίγο. Είναι κι αυτό διατήρηση της ζωής και έχει νόημα. Έτσι νιώθω όταν βλέπω σκύλους-μαχητές να κουνάνε ουρά και να κυλιούνται στα γρασίδια.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ