Συνηθίσαμε το κακό...

Συνηθίσαμε το κακό... Facebook Twitter
Είναι τραγικά όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά, όπως φαίνεται, τα συνηθίσαμε. Συνέβησαν και πέρυσι, συνέβησαν και τα προηγούμενα χρόνια. Φωτ.: Milos Bicanski/Getty Images/Ideal Image
0



ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΑΙ
 αυτό το κείμενο −πρώτη ημέρα της εβδομάδας−, η εικόνα στην Αττική μοιάζει δραματική. Και είναι. Το μεγαλύτερο μέρος του ουρανού έχει ένα μαύρο και γκρίζο χρώμα το οποίο με δυσκολία προσπαθούν, περνώντας από μέσα, να αλλοιώσουν κάποιες ακτίνες του ήλιου. Δεν τα καταφέρνουν, το γκρι επικρατεί. Σε πολλές περιοχές της Αττικής καίγονται μικρά και μεγάλα δάση, απεγνωσμένοι άνθρωποι τρέχουν να σωθούν κουβαλώντας λίγα πράγματα που σήκωσαν από τα σπίτια τους, προσωπική και δημόσια περιουσία καταστρέφονται, οι δυνατοί άνεμοι αλλάζουν κάθε τόσο και μαζί μεταφέρουν κατά πώς θέλουν την καταστροφή.

Εξοικειωθήκαμε με το κακό, είτε αυτό λέγεται καταστροφικές φωτιές τα καλοκαίρια, είτε πλημμύρες τους χειμώνες, είτε πολύνεκρα δυστυχήματα στα τρένα, είτε μαζικές παρακολουθήσεις από τους μηχανισμούς εξουσίας. Τα μαθαίνουμε, μας εξοργίζουν, τα συζητάμε και κάπου εκεί τελειώνει η αντίδρασή μας.

Οι δρόμοι της πόλης είναι σχεδόν άδειοι, η ατμόσφαιρα παντού μυρίζει καμένο, οι τηλεοράσεις σε απευθείας μεταδόσεις δείχνουν εικόνες από φωτιές που ισοπεδώνουν τα πάντα, οι ρεπόρτερ φωνάζουν για τις μεγάλες προσπάθειες που κάνουν οι πυροσβέστες και διακόπτουν τις μεταδόσεις γιατί ο αρμόδιος υπουργός ψελλίζει κάτι για τις προσπάθειές του στην κατάσβεση τις οποίες ο ίδιος κρίνει επιτυχείς, «παρά τους ανέμους, την ξηρασία και το δύσβατο της περιοχής», όπως λέει. Είναι τραγικά όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά, όπως φαίνεται, τα συνηθίσαμε. Συνέβησαν και πέρυσι, συνέβησαν και τα προηγούμενα χρόνια.

Και αυτή είναι η χειρότερη παράμετρος της πραγματικότητάς μας, ότι συνηθίσαμε το κακό, μάθαμε να ζούμε με αυτό, σαν να θεωρούμε ότι οι ποικιλώνυμες καταστροφές είναι μέρος της κανονικότητας, μέρος της ζωής μας. Μοιάζει σαν να έχουμε εθιστεί μαζικά να μην αντιδράμε και να μη μας αγγίζουν πολλά, ακόμα και αν αυτά μάς επηρεάζουν καθοριστικά. Οι μικρές και μεγάλες εξουσίες (κυβερνήσεις, δήμοι κ.ά.), που ευθύνονται σε μεγάλο μέρος για όλα αυτά, έχουν πάντα να προβάλουν δικαιολογίες. Και εμείς, ακόμα κι αν δεν τις πιστεύουμε, προτιμάμε την οργή, χωρίς αυτή να εκφράζεται απειλητικά προς τους υπεύθυνους. Και παράλληλα επιλέγουμε τη σιωπή. Οργή και παθητικότητα.

Αν ξύσουμε λίγο τη μνήμη μας, θα διαπιστώσουμε εύκολα ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει, δεν αντιδράμε, όπως τουλάχιστον πρέπει. Είτε γιατί πιστεύουμε στο μάταιο μιας αντίδρασης, είτε γιατί επιλέγαμε πάντα την ιδιωτικότητα ως στάση ζωής, ενισχύοντας τη γενική αδιαφορία και τον πεσιμισμό, είτε ακόμα γιατί βλέπουμε το μεγάλο έλλειμμα αντιπροσώπευσης που υπάρχει στην πολιτική και ιδιαίτερα σε όσους όφειλαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας από τη σημερινή.

Όποια και αν είναι η αιτία −μια από αυτές ή οποιαδήποτε άλλη−, το αποτέλεσμα που πάντα μετράει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το ίδιο και αυτό που έχει σημασία. Εξοικειωθήκαμε με το κακό, είτε αυτό λέγεται καταστροφικές φωτιές τα καλοκαίρια, είτε πλημμύρες τους χειμώνες, είτε πολύνεκρα δυστυχήματα στα τρένα, είτε μαζικές παρακολουθήσεις από τους μηχανισμούς εξουσίας. Τα μαθαίνουμε, μας εξοργίζουν, τα συζητάμε και κάπου εκεί τελειώνει η αντίδρασή μας. Οι κοινωνίες που αποκτούν μαζικά τέτοια χαρακτηριστικά όχι απλά δεν έχουν ελπίδα, αλλά μετατρέπονται σε πρόθυμες να δεχτούν το χειρότερο. Γιατί πάντα υπάρχει το χειρότερο…

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ