«Οι άνδρες της οδού du Bac»: Μια ανατριχιαστική υπόθεση παιδοφιλίας

ΕΠΕΞ Οι άνδρες της οδού du Bac είναι… άνδρες Facebook Twitter
Στην αφρόκρεμα των μπουρζουάδων ή, κομψότερα, στην ελίτ των αστών πώς είναι δυνατό να ανήκουν άτομα που βιάζουν νήπια και εκδίδουν ανήλικα, που υιοθετούν τόσο αδιανόητα περιθωριακές συμπεριφορές; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ, κατηφόρα της παρακμής, παραμύθι που γεννήθηκε στο μυαλό σαδιστή δαίμονα… Μοιάζει, πριν απ’ όλα, εντελώς απίστευτο: στην καρδιά του Παρισιού, σε αριστοκρατική συνοικία, υπάρχει, λέει, ένα σπίτι μέσα στο οποίο επί πολλές δεκαετίες γίνεται σεξουαλική κακοποίηση και βιασμός παιδιών από τους θετούς γονείς τους, που γι’ αυτό τα υιοθέτησαν. Δεν μπορεί να συμβαίνει. Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Δεν είναι δυνατό…

Η Γαλλία βρίσκεται σε κρίση που μοιάζει γενικευμένη. Η ακροδεξιά θριαμβεύει, όπως έδειξαν οι ευρωεκλογές. Η διάλυση της Βουλής από τον Πρόεδρο Μακρόν στις 9 Ιουνίου θεωρείται πράξη αλαζονική που θέτει σε κίνδυνο τη Γαλλία και την Ευρώπη του αύριο. Αν στις μετά τις 22 Ιουνίου επαναληπτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου εκλεγεί η Εθνική Συσπείρωση (Rassemblement National), θα γίνει πρωθυπουργός η εκπρόσωπος της ακροδεξιάς, Λεπέν, με υψηλές πιθανότητες να αποκτήσει πρόσβαση σε όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Και σαν να μην έφταναν όλα τούτα, πέφτει ξάφνου στην καρδιά του Παρισιού η βόμβα περί υιοθεσιών βρεφών και παιδιών με στόχο τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση. Είναι τόσο ακραίο που μοιάζει απίστευτο ‒ άλλωστε κατηγορήθηκε για απίστευτο. Αλλά, παρά την ακρότητα και το ακατανόητο της όλης υπόθεσης, η εφημερίδα «Libération», με τίτλο «Οι άνδρες της οδού du Bac» («Les hommes de la rue du Bac», παραθέτει σε συνέχειες πλήθος στοιχεία αποδεικτικά της αλήθειας αυτής της ακατανόητης υπόθεσης.

«Πρόκειται για κυκλώματα εξουσίας και μυστικές εταιρείες»: έτσι τιτλοφορείται ένα από τα άρθρα της «Libération». «Ήταν σαν να ήμουν ιδιοκτησία τους», λέει κάποια στιγμή η καταγγέλλουσα. «Αισθανόταν αντικείμενο των κακοποιητών», εξηγεί μια ψυχολόγος. 

Επιπλέον, η εφημερίδα, επειδή δημοσιεύει ονόματα δραστών και αυτοί (ή μάλλον οι δικηγόροι τους) αμφισβητούν την ισχύ των κατηγοριών, αντιμετωπίζει κατηγορίες. 

Η αδιανόητη αυτή υπόθεση πρωτοήρθε στη δημοσιότητα με την καταγγελία μιας γυναίκας ότι πριν καμιά πενηνταριά χρόνια, από 4 έως 14 χρονών, υφίστατο σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς. Επίσης, παραθέτει τα ονόματα όσων καταγγέλλει, μεταξύ των οποίων και αυτά των θετών γονιών της, του θείου της και άλλων στους οποίους την εξέδιδαν οι θετοί οικείοι.

Σε όσα δημοσιεύονται σε συνέχειες στην εφημερίδα εντοπίζονται δύο χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι οι περιγραφές των βιασμών και των κακοποιήσεων δίνουν λεπτομέρειες ανατριχιαστικής βίας και διαστροφικής παιδοφιλίας ‒ είναι τόσο ακραίες που, όπως αναφέρουμε πιο πάνω, μοιάζουν απίστευτες. 

Ένα παράδειγμα είναι το ακόλουθο. Δικηγόρος, τον οποίο η καταγγέλλουσα κατηγορεί ότι χειρίστηκε τη νομοθεσία με τρόπο που διαστρέβλωσε τα δεδομένα για να παρουσιαστεί νόμιμη η υιοθεσία της, αρνείται τις κατηγορίες και σε επιστολή του τις κατονομάζει ως μυθεύματα. Στην επιστολή προς τη «Libération», ωστόσο, ξεχνάει να προσθέσει την οποιαδήποτε εξήγηση για το πώς και το γιατί το όνομά του βρίσκεται σε ένα έγγραφο που εγκρίνει την εν λόγω υιοθεσία.

Δεν έχει κανένα νόημα να μεταφέρουμε σε αυτό το άρθρο στοιχεία που κλονίζουν ή αναιρούν την ισχύ των κατηγοριών. Έτσι, αυτό που μένει αναπάντητο είναι το πώς είναι δυνατό να συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα.

Το πιο ακατανόητο είναι οι ιδιότητες όσων ενέχονται στην υπόθεση. Μερικοί είναι δημοσιογράφοι με ισχυρή επιρροή και οι υπόλοιποι μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, συγγραφείς, ένας-δυο τραπεζίτες ‒ με άλλα λόγια μεγαλοαστοί!

Στην αφρόκρεμα των μπουρζουάδων ή, κομψότερα, στην ελίτ των αστών πώς είναι δυνατό να ανήκουν άτομα που βιάζουν νήπια και εκδίδουν ανήλικα, που υιοθετούν τόσο αδιανόητα περιθωριακές συμπεριφορές;

Μερικά στοιχεία από το σύνολο των δεδομένων οδηγούν σε μια υποθετική απάντηση. «Πρόκειται για κυκλώματα εξουσίας και μυστικές εταιρείες»: έτσι τιτλοφορείται ένα από τα άρθρα της «Libération». «Ήταν σαν να ήμουν ιδιοκτησία τους», λέει κάποια στιγμή η καταγγέλλουσα. «Αισθανόταν αντικείμενο των κακοποιητών», εξηγεί μια ψυχολόγος. «Βαθιά μου επιθυμία είναι να τους φέρει η δικαιοσύνη αντιμέτωπους με τη βαρβαρότητα των πράξεών τους», σχολιάζει επίσης η καταγγέλλουσα.

Εξουσία, αντικείμενο, ιδιοκτησία, βαρβαρότητα… Δηλαδή, το αδιανόητο και απίστευτο γίνεται δυνατό με βασική αιτία το αιώνιο, παγκόσμιο, βαθιά εσωτερικευμένο, δίχως αποχρώσεις, αντιφάσεις ή αμφιβολίες στερεότυπο του σεξισμού. 

Και στην μπουρζουαζία, στη μεγαλοαστική τάξη, είναι δυνατό να ανήκουν άτομα με αδιανόητα περιθωριακές συμπεριφορές, αφού αυτές πηγάζουν από το βαθιά εσωτερικευμένο στερεότυπο ότι οι άνδρες έχουν δικαιώματα πάνω σε όλες τις γυναίκες, τα παιδιά, τους άλλους άνδρες, γενικώς έχουν δικαίωμα να βιάζουν και να… δέρνουν.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ