LIVE!

Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για περιφερόμενους δεκαεξάρηδες που στήνουν καρτέρι η μια παρέα στην άλλη, κάνουν εφόδους και καταφεύγουν στη μια ή την άλλη «πλάκα» της βαρβαρότητας.
0

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ένα νήμα που συνδέει το διαρκές κυνήγι της διασκέδασης με τη βαρεμάρα και τη «μέθη» ενός όχλου που ψάχνει θύματα. Την ίδια μέρα, ας πούμε, που στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ένας όχλος νέων –με πολλούς ανήλικους ανάμεσά τους– πήρε στο κυνήγι δυο queer άτομα, σε κοντινή απόσταση είχε στηθεί ένα καρναβάλι με χιλιάδες κόσμο. Η «εμφάνιση» queer ενόχλησε τους κατά τα άλλα καρναβαλίζοντες. Πολλά από όσα συμβαίνουν δείχνουν ότι η μετατροπή του κέντρου της πόλης σε καγκουρο-πάρτι με πάση αφορμή σκεπάζει μια κουλτούρα βίαιης επιβολής όπου αναδύονται οι πιο αντιδραστικές φαντασιώσεις που κυκλοφορούν γύρω. Ξέρουμε βέβαια ότι το αρχέγονο καρναβαλικό στοιχείο έχει συνδεθεί με την ανάδυση μιας κοινότητας που δοκιμάζει προσωρινά την αποδέσμευσή της από τα ρούχα της κανονικότητας. Ο βασιλιάς Καρνάβαλος είναι ένας βασιλιάς που δεν εξουσιάζει, ούτε τιμωρεί, αφού συμβολίζει την απόδραση από όλα όσα κυριαρχούν στον συμβατικό, καθημερινό χρόνο. Απέχουμε όμως απείρως από αυτή την αναρχική εκδοχή διονυσιακής γιορτής της κοινότητας. Τώρα μιλάμε για τα επιβεβλημένα έθιμα μιας νέας υστερικής «ευτυχιοκρατίας», μιας ιδεολογίας που στο κέντρο της έχει την απώθηση των προβλημάτων και τα ανεβασμένα vibes. Kαι ίσως είναι αυτή η ατμόσφαιρα που απελευθερώνει περισσότερη εξουσιαστική επιθετικότητα παρά κάποιου είδους γενναιόδωρη χαρά.

Όταν βέβαια τυχαίνει να αποκαλύπτονται οι φυσικοί δράστες κάποιων πράξεων, ακούμε πως «δεν αξίζει τον κόπο»: Αντικρίζουμε παιδιά που δεν έχουν ιδέα και δεν διακινούν σταθερές απόψεις, αλλά μοιάζουν έρμαια μιας φάσης, του εκάστοτε συγκυριακού πεσίματος ή του μπούγιου της στιγμής.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για περιφερόμενους δεκαεξάρηδες που στήνουν καρτέρι η μια παρέα στην άλλη, κάνουν εφόδους και καταφεύγουν στη μια ή την άλλη «πλάκα» της βαρβαρότητας. Η αναφορά στο φαινόμενο έχει κατηγορηθεί για υπερβολικό ηθικό πανικό και συντηρητικά σύνδρομα. Τώρα όμως, και με αυτό που συνέβη στη Θεσσαλονίκη, φαίνεται πως η ανησυχία είναι νόμιμη και καθόλου υπερβολική. Δεν είναι ηθικός πανικός να ονομάζουμε τις βαναυσότητες με το όνομά τους. Φυσικά αυτοί οι στιγμιαίοι όχλοι που «κάνουν πλάκα» θέλοντας να τρομάξουν τους διαφορετικούς ή ακόμα και τους μέινστριμ συνομηλίκους τους δεν είναι ακόμα φασιστικές ορδές.  Έχουν όμως τις προδιαγραφές να αγκαλιάσουν ιδέες και συνθήματα ενός φριχτού εθνικιστικού χουλιγκανισμού, ο οποίος στρέφεται κατά βάση κατά όσων «μολύνουν» το οπτικό του πεδίο. Και εδώ δεν έχει πια νόημα ο ισχυρισμός πως τη συγκεκριμένη διάθεση τη συναντούμε σε όλη τη χώρα και όχι σε έναν τόπο ή μία γεωγραφική ζώνη. Όλοι ξέρουμε πια πως στη Θεσσαλονίκη και στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχει ένας πιο ορατός και έντονος ιδεολογικός διάκοσμος πολιτισμικού αυταρχισμού. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι ευρύτερος ο ζωτικός χώρος όπου φαίνεται να κινείται μια κοινωνική ακροδεξιά, επηρεάζοντας και ένα κομμάτι της μητροπολιτικής νεολαίας και μάλιστα στις μικρότερες ηλικίες της.

Προφανώς δεν πρόκειται πάντα για μια πολιτική, συνειδητή ακροδεξιά – αν και αυτή επίσης αισθανόμαστε πως έχει ενισχύσει τη διείσδυσή της τον τελευταίο καιρό, ιδίως στην εκδοχή του Βελόπουλου και των ερεισμάτων του στην περιοχή. Οι πιτσιρικάδες που διασκεδάζουν απειλώντας queer άτομα μπορεί και να μην έχουν σχέση (και να κοροϊδεύουν) κάποιες επίσημες εκδοχές της πολιτικής ακροδεξιάς. Σχετίζονται όμως με οικογενειακά θερμοκήπια όπου εδώ και χρόνια ανθεί ο συνωμοσιολογικός λόγος και ανακυκλώνονται τα μεγάλα λαϊκά είδωλά του, ο Παΐσιος, οι γέροντες, οι δημοσιογράφοι κάποιων αθλητικών ραδιοφώνων, οι τηλε-ευαγγελιστές των μακεδονικών δικαίων, οι αντιεμβολιαστικές περσόνες και τα δίκτυά τους.

Όταν βέβαια τυχαίνει να αποκαλύπτονται οι φυσικοί δράστες κάποιων πράξεων, ακούμε πως «δεν αξίζει τον κόπο»: Αντικρίζουμε παιδιά που δεν έχουν ιδέα και δεν διακινούν σταθερές απόψεις, αλλά μοιάζουν έρμαια μιας φάσης, του εκάστοτε συγκυριακού πεσίματος ή του μπούγιου της στιγμής. Το κακό παρουσιάζεται δίχως το βάθος και τις σχέσεις που προσδοκούν οι σχολιαστές και οι διανοούμενοι. Από αυτά όμως τα απλά και φτηνά υλικά φτιάχνεται ένα παγερό βλέμμα που φτάνει κάποτε ως το μαχαίρωμα ή ως το κυνήγι του ευάλωτου και τις άλλες συμπεριφορές ενός ακροδεξιού μηδενισμού.

Γι’ αυτόν τον λόγο και η Θεσσαλονίκη θέλει μια διαρκή και ανοιχτή πολιτισμική διαμάχη και με όλα τα δυνατά εργαλεία, νομικά και πολιτικά. Δεν χρειάζεται άλλη μια ψεύτικη ενότητα και την κολακεία της αδικημένης συμπρωτεύουσας – ακόμα και αν κάποια από τα παράπονα για τις κακές υποδομές, τους πόρους και τις εξουσίες είναι δικαιολογημένα. Να συνειδητοποιήσουμε όμως πως τα μικρά άθλια συμβάντα δεν είναι ανώδυνα. Οι μικροί όχλοι δεν είναι ελαφρά συμπτώματα. Συνδέονται με  μια πανοραμική σήψη. Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους. 

Οπτική Γωνία
0

LIVE!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM