Επιστροφή στο πατρικό που όλο μικραίνει

Επιστροφή στο πατρικό σπίτι Facebook Twitter
Kατά μία έννοια, βλέποντας τη σμίκρυνση όλων εκείνων μέσα στα οποία μεγάλωσα, νιώθω ότι βρίσκομαι ακόμα μέσα στο παιδικό μου σώμα, μόνο που εκείνο έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟ πατρικό μου σπίτι. Τώρα τελευταία όλο και συχνότερα, καθώς οι γονείς μεγαλώνουν, και ανακαλύπτω συνεχώς μια σχέση αντίστροφη: όσο μεγαλώνουν οι γονείς μου τόσο μικραίνουν στα μάτια μου. Όσο μεγαλώνω εγώ τόσο μικραίνει το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα. Αυτά τα ρήματα, «μικραίνω» - «μεγαλώνω», σχετίζονται πια με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό.

Τα ίδια τετραγωνικά που φιλοξένησαν μια τετραμελή οικογένεια –και με έκαναν να νιώθω τυχερή για την απλωσιά τους– έχουν μετατραπεί σε ένα διαμέρισμα του κέντρου που δύσκολα θα χωρούσε ένα ζευγάρι με δύο παιδιά. Ή μάλλον δύσκολα ένα ζευγάρι με δύο παιδιά θα χωρούσε σε αυτό το σπίτι όλα του τα πράγματα, τα αναγκαία και κυρίως τα περιττά της καθημερινότητας – και μιλάω πάντα για όσους έχουν ακόμα το δικαίωμα της επιλογής και δεν αναγκάζονται να συμβιβαστούν με οτιδήποτε, εκεί που έχουν φτάσει τα ενοίκια της Αθήνας.

Η κουνελότρυπα της ζωής είναι one way διαδρομή χωρίς επιστροφή και το πατρικό σπίτι σκηνικό ενός παραμυθιού που έμεινε όπως το άφησες, για να θυμίζει ότι κάποτε χωρούσες μέσα σε αυτό.

Είναι μια αποκάλυψη αυτή η συνειδητοποίηση του πόσο σχετικά είναι όλα. Αν, μάλιστα, διαλέξω αυστηρά τα σημεία του πατρικού που έχουν αλλάξει δραματικά σε διαστάσεις, αυτά είναι τρία: η βεράντα, η ντουλάπα του δωματίου μου και το τραπέζι της κουζίνας.

Στην πρώτη έμαθα ποδήλατο, πράγμα που μοιάζει αδύνατο έτσι όπως βλέπω τώρα εκείνον τον χώρο που φάνταζε σαν μικρό οικογενειακό στάδιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια μέτρια βεράντα που χωράει ένα τραπέζι με ασορτί φερφορζέ καρέκλες –κρατάνε ακόμα, αν και ξεφτισμένες–, μια πλαστική ντουλάπα που βοηθάει στην αποθήκευση και μπόλικες γλάστρες, προσθήκη των τελευταίων ετών για να μη μας βλέπουν οι απέναντι, που όταν ήμουν μικρή δεν υπήρχαν ως απειλή ηδονοβλεψίας.

Ούτε λόγος για ποδηλατικές βόλτες και εξάσκηση πάνω-κάτω μέχρι να μάθω να μην πέφτω.

Στη δεύτερη χώρεσα άπειρα ρούχα της εφηβείας μου, όταν πήρα τον έλεγχο του λουκ μου και μαζί το κλειδί στον fashion παράδεισο των ’90s. Από σκισμένα τζιν και φαρδιές μπλούζες μέχρι σακάκια με βάτες, τα πρώτα t-shirts από μπάντες και φυσικά άπειρα αξεσουάρ – must εκείνης της εποχής. Βλέποντας τώρα τα συρτάρια της πρώην ντουλάπας μου, νιώθω ότι δεν θα χωρούσε ούτε τα βρεφικά ρούχα που είχα όταν τα παιδιά μου ήταν μωρά. Πόσο μάλλον τα ρούχα της δικής τους εφηβείας ή τα δεκάδες παπούτσια που επιβάλλουν οι influencers και τα reels των social media.

Όσο για το τραπέζι της κουζίνας, μια εικόνα της παιδικής μου καθημερινότητας, αυτό κι αν είναι που έγινε μικρό, τόσο δα, και με το ζόρι χωράει το γεύμα των ηλικιωμένων γονιών μου. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι εκεί απλώνονταν οι καθημερινές οικογενειακές συναντήσεις με πρωταγωνιστή το φαγητό της μητέρας μου, ακόμα κι αν αυτό ήταν απλώς μακαρόνια με κέτσαπ. Μόνο σταθερό στοιχείο, το διάφανο νάιλον για να μη λερώνεται το κεντητό τραπεζομάντιλο – αν και δεν υπάρχει πια κάποιος που μπορεί να το λερώσει.

Το πιο περίεργο σε όλα αυτά είναι πως, κατά μία έννοια, βλέποντας τη σμίκρυνση όλων εκείνων μέσα στα οποία μεγάλωσα, νιώθω ότι βρίσκομαι ακόμα μέσα στο παιδικό μου σώμα, μόνο που εκείνο έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις. Καμιά γραμμική έννοια του χρόνου δεν εμπλέκεται εδώ, παρά μόνο μια αίσθηση στιγμιαίας αλλαγής, όπως ακριβώς με την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων που πίνει το μαγικό υγρό και μεγαλώνει τόσο που δεν χωράει πια μέσα στο δωμάτιο. Η μόνη διαφορά είναι πως δεν ονειρεύεσαι. Δεν ξυπνάς για να ξαναβρεθείς στο παιδικό σου κρεβάτι. Η κουνελότρυπα της ζωής είναι one way διαδρομή χωρίς επιστροφή και το πατρικό σπίτι σκηνικό ενός παραμυθιού που έμεινε όπως το άφησες, για να θυμίζει ότι κάποτε χωρούσες μέσα σε αυτό.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ