ΛIΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. κι ενώ γίνονται προσπάθειες, υποτίθεται, για τη συνέχιση των διερευνητικών επαφών, η Τουρκία δηλώνει έτοιμη για διάλογο. Ταυτόχρονα όμως βάζει όρους που δεν θα μπορούσε να δεχθεί καμία ελληνική κυβέρνηση και απαιτεί εκείνη να μη θέσει κανέναν όρο!
Αλλά η πονηριά και ο παραλογισμός δεν τελειώνουν εκεί. Η παράσταση που δίνει η τουρκική διπλωματία μοιάζει όλο και περισσότερο με θέατρο του παραλόγου. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στα ντοκουμέντα των πρόσφατων ομιλιών και των άρθρων για να το διαπιστώσει.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, για παράδειγμα, χαρακτήρισε ως πολύ θετικά τα μηνύματα του Κυριάκου Μητσοτάκη για να αρχίσει ο διάλογος, ο οποίος όμως, όπως είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ, θα πρέπει να περιλαμβάνει εκτός από την υφαλοκρηπίδα, τη μειονότητα της δυτικής Θράκης, την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και πλήθος άλλων θεμάτων που βάζει μόνο η Άγκυρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όμως (όπως και όλη η ελληνική πολιτική ηγεσία) δηλώνει κάθε φορά έτοιμος για διάλογο «μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ». Άρα, πώς χαρακτηρίζει θετικά τα μηνύματα που δεν αποδέχεται ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου;
Κάθε τοποθέτηση του επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας βρίθει είτε από υποκρισία, είτε από ψέματα, είτε από παραλογισμούς, όταν δεν απειλεί ανοιχτά και ευθέως. «Η Αθήνα δεν κατάφερε να βρει στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι σήμερα» είπε σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό CNN Turk, όταν μέχρι πρότινος τη χαρακτήριζε κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης που της κάνουν τα χατίρια.
Την ώρα που ο κ. Τσαβούσογλου καταγγέλλει τον εξοπλισμό των ελληνικών νησιών, με αυτά που λέει, στην ουσία δικαιολογεί την ύπαρξή του, αφού δεν αποκλείει καθόλου το ενδεχόμενο να υπάρξει εκεί κάποια στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας.
Όσο για την παραπομπή της ελληνοτουρκικής διαφοράς για τις θαλάσσιες ζώνες στη Χάγη, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ισχυρίζεται ότι είναι η Ελλάδα αυτή που δεν τη θέλει και δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει καν την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, ενώ η Ελλάδα την έχει υπογράψει εδώ και πολλά χρόνια.
Ο κ. Τσαβούσογλου, διαμαρτυρόμενος άλλη μια φορά για το θέμα της στρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου (που έγινε μετά την εισβολή στην Κύπρο και τη σύσταση της στρατιάς του Αιγαίου από την Τουρκία), είπε χαρακτηριστικά: «... Από την Τουρκία δεν έγινε καμία επίθεση προς αυτά τα νησιά. Εάν υπάρξει κάποια στρατιωτική κίνηση από την Τουρκία, δεν θα έχει κάποιο νόημα ο εξοπλισμός εδώ...».
Την ώρα δηλαδή που καταγγέλλει τον εξοπλισμό των ελληνικών νησιών, με αυτά που λέει, στην ουσία δικαιολογεί την ύπαρξή του, αφού δεν αποκλείει καθόλου το ενδεχόμενο να υπάρξει εκεί κάποια στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας.
Αποκαλυπτικός.
Πέρα από τα προφανή ψέματα («η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο») και τους παραλογισμούς («τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα») ο κ. Τσαβούσογλου, όταν μιλάει, αποκαλύπτει αρκετά για τις σχέσεις της Τουρκίας με άλλες χώρες και αξιωματούχους. Στολίζει τον Εμανουέλ Μακρόν με έναν σωρό κατηγορίες, αλλά επαινεί την Άνγκελα Μέρκελ, τον Ζοζεπ Μπορέλ και τον Γενς Στόλτενμπεργκ.
«Ο Μπορέλ είναι εξαιρετικά αντικειμενικός», λέει, αν και οι Ευρωπαίοι «όσο δίκιο και να έχουμε, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, επιλέγουν την Ελλάδα», εννοώντας ότι λόγω Ε.Ε. δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς. «Υπάρχουν, ωστόσο, και αντικειμενικές χώρες, η Γερμανία για παράδειγμα είναι πρώτη» υποστηρίζει. «Η Μέρκελ είναι σίγουρα πιο αντικειμενική και εποικοδομητική από τη Γαλλία. Έχει διαφορετική στάση στην Ε.Ε. Προσπαθεί να βγάλει αποτέλεσμα. Παραδέχονται ότι έχουμε δίκιο. Η Μέρκελ έδειχνε πάντα μία πιο αποφασιστική στάση στο μεταναστευτικό».
Όσο ενθουσιασμένος όμως είναι με τον Μπορέλ και τη Μέρκελ, τόσο απογοητευμένος και ενοχλημένος είναι από τον Αμερικανό ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο, ειδικά μετά την επιδεικτική παράλειψή του να επισκεφθεί τα Κατεχόμενα και το ψευδοκράτος. «Υπενθυμίσαμε ότι πρέπει να υπάρχει αντικειμενικότητα και ισορροπία» σχολίασε εκνευρισμένος.
Αλλά και στο πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή, ο Τούρκος ΥΠΕΞ υποστήριξε ότι η Ε.Ε. δεν έχει καμία δουλειά να ανακατεύεται στην ελληνοτουρκική διαφορά, ο Μακρόν επίσης, και μόνο ο γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ μπορούν, επειδή είναι αντικειμενικοί, κατά τον Τσαβούσογλου.
«Μια σειρά από μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις δεν μπορούν να επιβληθούν στην Τουρκία μέσω της Ε.Ε. η οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα επί ζητημάτων οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων. Γι' αυτό η Τουρκία υποστηρίζει την πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ προς την αποτροπή συγκρούσεων και την πρωτοβουλία της Γερμανίας για αποκλιμάκωση...».
Στο άρθρο αυτό επιστρέφει για άλλη μια φορά στους αγαπημένους του παραλογισμούς και τα ψεύδη: Λίγους μήνες μετά από την υπογραφή της παράνομης συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με τη μία πλευρά της διοίκησης της σπαρασσόμενης Λιβύης, γράφει ότι "Η Τουρκία σέβεται την Ελλάδα αρκετά, ώστε να μη θέλει να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει με άλλα μέρη για θέματα που θα έπρεπε να διευθετηθούν απευθείας ανάμεσα στους δύο γείτονες".
Αναφέρει επίσης για άλλη μια φορά τους βασικούς στόχους της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο (λίγο διαφορετικά), που είναι:
• «Δίκαιη και ισότιμη οριοθέτηση των θαλασσίων ορίων». Με αυτό η Τουρκία εννοεί να μοιραστεί με την Ελλάδα το Αιγαίο, που είναι στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικό και τα σύνορα αυτά έχουν καθοριστεί εδώ και χρόνια από διεθνείς συνθήκες. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς και από τους χάρτες της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας» που προβάλλουν.
• «Προστασία των δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα μας έναντι μαξιμαλιστικών και υπερβολικών διεκδικήσεων θαλασσίων ορίων». «Μαξιμαλισμός» για τον Τσαβούσογλου είναι αυτό που ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας, ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ.
• «Προστασία των ισότιμων δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων στους υποθαλάσσιους πόρους του νησιού, μέσω της εγκαθίδρυσης ενός μηχανισμού ισότιμου διαμοιρασμού των κερδών»". Η ελληνοκυπριακή πλευρά ωστόσο δεν αμφισβητεί ότι τα όποια κέρδη θα πρέπει να μοιραστούν και στην τουρκοκυπριακή πλευρά, στο ποσοστό που τους αναλογεί. Οπότε με αυτή τη διεκδίκηση, ο Τσαβούσογλου προφανώς εννοεί μισά-μισά με το κατοχικό ψευδοκράτος, κάτι που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
• «Δημιουργία ενός γνήσιου, συμπεριληπτικού, δίκαιου και ισότιμου μηχανισμού ενεργειακής συνεργασίας των υποθαλάσσιων πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο». Αυτό το εξηγεί καλύτερα όταν λέει σε άλλο σημείο πως «απόπειρες προς την κατεύθυνση του αποκλεισμού μιας χώρας όπως η Τουρκία από τα πλούτη της ίδιας της της γειτονίας δεν είναι ρεαλιστικές», εννοώντας προφανώς τα «πλούτη» του γείτονα, αφού τον τουρκικό πλούτο δεν τον διεκδικεί κανένας άλλος.
Η γλώσσα του επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας θυμίζει την οργουελιανή γλώσσα του «1984» και σίγουρα ο τρόπος που εννοεί τον διάλογο μοιάζει περισσότερο όπως τον εννοούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, παρά σε μία οποιαδήποτε δυτική δημοκρατία.
σχόλια