Ηλεκτρονική οχλοσοφία και μακροοικονομικές προβλέψεις

Ηλεκτρονική οχλοσοφία και μακροοικονομικές προβλέψεις Facebook Twitter
22


Θα έχετε ακούσει σίγουρα περί της «σοφίας του όχλου». Πρόκειται για μια «αλήθεια της στατιστικής». Το 1906 ο Francis Galton, στατιστικολόγος, έκανε το εξής πείραμα σε μια εμποροπανήγυρη στο Πλύμουθ της Αγγλίας: ζήτησε από περίπου οκτακόσια άτομα να μαντέψουν το ακριβές βάρος ενός σφαγμένου βοδιού και κατέγραψε σε μια κόλλα χαρτί την εκτίμηση του καθενός. Κατόπιν, υπολόγισε τον μέσο όρο αυτών των προβλέψεων και διαπίστωσε ότι ήταν πιο κοντά στο πραγματικό βάρος του βοδιού από καθεμία πρόβλεψη ξεχωριστά. Με απλά λόγια, ο «όχλος» κατά μέσο όρο κατάφερε να προβλέψει καλύτερα το ζητούμενο μέγεθος απ' ό,τι το οποιοδήποτε μέλος του όχλου αυτού. Το συμπέρασμα του Galton ήταν ότι το πλήθος, ο όχλος, μπορεί να γνωρίζει την αλήθεια καλύτερα από οποιοδήποτε άτομο που τον αποτελεί. Ουσιαστικά, επρόκειτο για έναν ύμνο στη δημοκρατία και μια απάντηση σε όσους, π.χ. ο Πλάτων, τη στηλιτεύουν ως... οχλοκρατία.

Το εύρημα του Galton επαληθεύεται συχνά-πυκνά. Πάρτε για παράδειγμα το πρόσφατο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Οι υποτιθέμενοι «ειδικοί» μας έλεγαν συνεχώς ότι επρόκειτο για μια τιτανομαχία, με τους δύο υποψηφίους να μοιράζονται σχεδόν 50-50 τις ψήφους. Την ίδια περίοδο οι προβλέψεις του «όχλου» έδιναν πιθανότητα νίκης στον Ομπάμα 94%. Όπως απεδείχθη από το τελικό αποτέλεσμα, ο «όχλος» είχε δίκιο, καθώς ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κέρδισε τις εκλογές με μεγάλη ευκολία, ανατρέποντας τα προγνωστικά των «επαγγελματιών» δημοσκόπων, που ήθελαν τον αγώνα να κρίνεται στο νήμα.

Από τότε που ξέσπασε η κρίση, στην Ευρώπη, στην Αμερική και, βεβαίως στην Ελλάδα, οι «ειδικοί» διαφωνούμε ως προς όλες τις σημαντικές μεταβλητές: πληθωρισμό, χρέος, ρυθμό μεγέθυνσης της οικονομίας. Οι επίσημες αρχές (υπουργείο Οικονομικών, ΔΝΤ, Ε.Ε. κ.λπ.) συστηματικά σφάλλουν στις προβλέψεις τους, την ώρα που ακόμα και η «κουτσή Μαρία» προβλέπει καλύτερα από τους «ειδικούς» τη φορά των αριθμών.

Το ερώτημα είναι: μήπως κι εδώ οι προβλέψεις του «όχλου» είναι ακριβέστερες από εκείνες των επίσημων θεσμών; Ή από προβλέψεις «τύπων» όπως ο υπογράφων (που μπορεί να σφάλουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση); Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της περίπτωσης του Galton και της προκείμενης είναι ότι άλλο το να εκτιμάς το βάρος ενός ψόφιου βοδιού και άλλο να προβλέπεις το ποσοστό χρέους της χώρας. Στην πρώτη περίπτωση, δεν υπεισέρχεται ιδεολογική διάσταση. Απλώς, προσπαθείς να προβλέψεις το βάρος ενός νεκρού ζώου. Στην περίπτωση, όμως, του ελληνικού δημόσιου χρέους ή του ρυθμού μεγέθυνσης (ή συρρίκνωσης) του ΑΕΠ της χώρας, η ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός μας δημιουργεί προβλήματα. Π.χ. όσοι πιστεύουν ότι η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί το πιο βατό μονοπάτι που υπάρχει, έχουν την τάση να συμφωνούν με τις προβλέψεις της κυβέρνησης για το δημόσιο χρέος κ.λπ. Αντίθετα, όσοι από εμάς διαφωνούμε με τις κυβερνητικές επιλογές, τείνουμε να προβλέπουμε μεγαλύτερο ποσοστό χρέους για το 2013, μεγαλύτερη ύφεση κ.λπ. Έτσι είναι: οι προβλέψεις μας επηρεάζονται από τις πεποιθήσεις μας. Οπότε, η «σοφία του όχλου» υπονομεύεται από το γεγονός ότι ο όχλος είναι διχασμένος, στην περίπτωση της Ελλάδας σήμερα μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό των πρώτων, τόσο πιο μικρός ο μέσος όρος προβλέψεων του «όχλου» για το δημόσιο χρέος κ.ο.κ.

Αναρωτιέμαι αν η «σοφία του όχλου» επανακάμψει, στην περίπτωση που εισάγουμε τα εξής δύο διαδικαστικά βήματα: πρώτον, οι προβλέψεις του καθενός μας (του κάθε μέλους του όχλου που καλείται να καταθέσει τις προβλέψεις του) να ανταμείβονται με ένα χρηματικό ποσό που μεγαλώνει όσο πιο ακριβής αποδεικνύεται η πρόβλεψή του. Δεύτερον, η πρόβλεψη του κάθε ατόμου να κατατίθεται ανώνυμα. Η ιδέα εδώ είναι ότι, όταν ανταμείβεσαι χρηματικά για την ακρίβεια της πρόβλεψής σου και η πρόβλεψή σου δεν αποτελεί δημόσια τοποθέτηση, τότε ο καθένας από εμάς ίσως να νιώθει πιο «ελεύθερος» να σκεφτεί άνευ προκατάληψης και να προβλέψει αυτό που πραγματικά πιστεύει ότι θα προκύψει (και όχι αυτό στο οποίο είναι ταγμένος ιδεολογικά πως «πρέπει» να προκύψει).

Δεν πρόκειται για ένα θεωρητικό ερώτημα. Αυτές τις αράδες τις γράφω επειδή στους επόμενους μήνες σε συνεργασία με τον Gabe Newell (τον πρόεδρο της εταιρείας βιντεοπαιχνιδιών Valve) αποφασίσαμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε εκατομμύρια άτομα ανά τον κόσμο να καταθέτουν τις προσδοκίες τους για μια σειρά από μακροοικονομικές μεταβλητές υπό τη μορφή ενός μικρού χρηματικού στοιχήματος. Π.χ. μπορεί κάποιος να στοιχηματίσει ένα δολάριο ότι ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης των ΗΠΑ το τρίτο εξάμηνο του 2014 θα είναι 2,4% ή δύο ευρώ ότι το ελληνικό ΑΕΠ το τέταρτο εξάμηνο του 2013 θα είναι 176 δισ. ευρώ. Τα στοιχήματα αυτά (δηλαδή οι προβλέψεις που κάποιος πληρώνει για να υποστηρίξει) θα κατατίθενται μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας Steam (που ίδρυσε και λειτουργεί η Valve εδώ και καιρό) και όλα τα έσοδα θα μοιράζονται στους συμμετέχοντες σε αυτό το πείραμα (δηλαδή στον όχλο), ανάλογα με το πόσο ακριβείς είναι οι προβλέψεις τους (δηλαδή η Valve δεν πρόκειται να κερδίσει από αυτή την «αγορά προβλέψεων»).

Στόχος αυτού του πειράματος είναι να δούμε αν, τελικά, και στον χώρο της μακροοικονομικής επιβεβαιώνεται το εύρημα του Galton ότι ο όχλος, κατά μέσο όρο, γνωρίζει καλύτερα. Στους επόμενους μήνες θα γνωρίζουμε. Ποιος ξέρει; Μπορεί το επόμενο μνημόνιο να χρησιμοποιεί προβλέψεις που θα προκύπτουν από μικρο-στοιχήματα που θα βάζουν εκατομμύρια άτομα σε μια πλατφόρμα σχεδιασμένη για το εμπόριο βιντεοπαιχνιδιών. Εκεί που φτάσαμε, τουλάχιστον θα χαρούμε την ειρωνεία μιας τέτοιας εξέλιξης.

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
Η βασική διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι το βάρος του βοδιού αποτελεί μια σταθερά η οποία δεν επηρεάζεται από εκτιμήσεις ή προσδοκίες.Αντίθετα, οι προβλέψεις και οι προσδοκίες των ατόμων επηρεάζουν άμεσα την πορεία μιας οικονομίας, παίρνοντας τη μορφή μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.Αντίστοιχα, στην περίπτωση των αμερικανικών εκλογών, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως π.χ. ένας ψηφοφόρος των ρεπουμπλικανών ασφαλώς θα απαντούσε σε μια δημοσκόπηση ότι θα ψηφίσει το κόμμα που υποστηρίζει (επηρεάζοντας άμεσα το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης). Εφόσον όμως ο ίδιος ψηφοφόρος προσδοκά ότι η ψήφος του δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία (από τη στιγμή που θεωρεί δεδομένη τη νίκη Ομπάμα), ενδέχεται να απείχε τελικά από τη διαδικασία.
"...ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης των ΗΠΑ το τρίτο εξάμηνο του 2014 θα είναι 2,4% ή δύο ευρώ ότι το ελληνικό ΑΕΠ το τέταρτο εξάμηνο του 2013 θα είναι 176 δισ. ευρώ."Καλη επιτυχια!! Είμαι σίγουρη πως το πείραμα θα πετύχει με 4 εξάμηνα!
Αγαπητέ κ. Βαρουφάκη, λέτε: 1. " Απλώς, προσπαθείς να προβλέψεις το βάρος ενός νεκρού ζώου. Στην περίπτωση, όμως, του ελληνικού δημόσιου χρέους ή του ρυθμού μεγέθυνσης (ή συρρίκνωσης) του ΑΕΠ της χώρας, η ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός μας δημιουργεί προβλήματα." μα και εδώ για νεκρό ζώο πρόκειται...2. "μήπως κι εδώ οι προβλέψεις του «όχλου» είναι ακριβέστερες από εκείνες των επίσημων θεσμών; Ή από προβλέψεις «τύπων» όπως ο υπογράφων (που μπορεί να σφάλουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση); "επιτέλους αυτακυρώνεσθε με επίγνωση της αδυναμίας σας να συμβάλετε ουσιαστικά σε αυτή την κρίση 3. " Αυτές τις αράδες τις γράφω επειδή στους επόμενους μήνες σε συνεργασία με τον Gabe Newell (τον πρόεδρο της εταιρείας βιντεοπαιχνιδιών Valve) αποφασίσαμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε εκατομμύρια άτομα ανά τον κόσμο να καταθέτουν τις προσδοκίες τους για μια σειρά από μακροοικονομικές μεταβλητές υπό τη μορφή ενός μικρού χρηματικού στοιχήματος."περιμένετε από τον αγρότη της Βολιβίας να σας πει τι θα γίνει με το Δημόσιο χρεός της Ελλάδας και το αντίστροφο; Στατιστικομαθηματικός βιασμός της επιστήμης. 4. "μπορεί κάποιος να στοιχηματίσει ένα δολάριο ότι ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης των ΗΠΑ το τρίτο εξάμηνο του 2014 θα είναι 2,4% ή δύο ευρώ ότι το ελληνικό ΑΕΠ το τέταρτο εξάμηνο του 2013 θα είναι 176 δισ. ευρώ." τζόγος δηλαδή; 5. " Μπορεί το επόμενο μνημόνιο να χρησιμοποιεί προβλέψεις που θα προκύπτουν από μικρο-στοιχήματα που θα βάζουν εκατομμύρια άτομα σε μια πλατφόρμα σχεδιασμένη για το εμπόριο βιντεοπαιχνιδιών."θα βρούμε έτσι μερικά εκκατομύρια θύματα που θα μας απαλλάψουν από την ευθύνη της παραγωγικής άσκησης της επιστήμης μας.
Το πληθος χρειαζεται 4 πραγματα:http://en.wikipedia.org/wiki/The_Wisdom_of_Crowds#Four_elements_required_to_form_a_wise_crowd Οι "αγορες" ειχαν δει τη νικη Obama http://iemweb.biz.uiowa.edu/graphs/graph_Pres12_WTA_flash.cfm
Σημεία και τέρατα συμβαίνουν με τα μνημόνια... Το 2013 & 2014 θα διπλασιαστούν οι μισθοί και οι συντάξεις αφού θα έχουν από 4 εξάμηνα το καθένα! (Εμείς θα δουλεύουμε δύο.)
Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία!Τελικά όμως ο ελληνικός λαός ή ο ελληνικός όχλος και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ είχε σωστή και σοφή κρίση προεκλογικά και δεν ψήφισε μνημονιακή κυβέρνηση! ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΚΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ψήφισε κυβέρνηση με αναδιαπραγμάτευση και απαγκίστρωση από το μνημόνιο! ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΚΕ ΟΙΚΤΡΑ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ!
Να σου πω μια άλλη εκδοχή: ο ελληνικός "όχλος" επέλεξε αυτό το ψέμα που λες συνειδητά. Ναι, επέλεξε συνειδητά το μικρότερο ψέμα έναντι ενός τερατώδους ψέματος (κατάργηση μνημονίου και λοιπά εξωγήινα)
Εκτιμώ ότι το πείραμα του Galton "πέτυχε" (δεν γνωρίζω εάν έχει επαληθευθεί και μέσω νέων πειραμάτων) διότι δεν κινητοποίησε στη σκέψη των συμμετεχόντων τον υπολογισμό της απόφασης των άλλων, όπως κλασσικά γίνεται οποτεδήποτε παρεμβαίνει το οποιοδήποτε κίνητρο. Η παροχή κινήτρου στρεβλώνει τα πράγματα, ανάλογα με το συστηματικό σφάλμα της "επιλογής" μόνο των συμμετεχόντων που ανταποκρίνονται στο κίνητρο. Η στρέβλωση αυτή μπορεί να δημιουργήσει παρεκκλίσεις. Ενδιαφέρον θα είναι να προβλεφθεί εκ των προτέρων η διαστρωμάτωση του δείγματος σας ανάλογα με διάφορες ιδιότητες που προβλέψιμα μπορεί να παίξουν ρόλο στο παραπάνω (π.χ. χρόνια εκπαίδευσης), ωστε να μπορέσετε να δείτε εάν τελικά κάποια υποομάδα θα αποδειχτεί "ικανότερη" από τις άλλες. Στη διάθεσή σας.
Πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Απλά να αναφέρω ότι η ποιότητα του μέσου όρου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό του τι πας να μετρήσεις και φυσικά απο το δείγμα. To '99 ο όχλος θα έλεγε ότι αξίζει να μπεις στο ΧΑΑ, ή στις ΗΠΑ να αγοράσεις dot.com/hitech. Αν και παραδοσιακά όσο πιο μεγάλο το δείγμα τείνει στην ομαλότητα, πολλές φορές εξακολουθεί να υπάρχει ασυμμετρία και κύρτωση (χοντρές ουρές) κάνοντας τον μέσο όρο και την τυπική απόκλυση μη ρεαλιστικα στοιχεία..
Εμένα οκ, ένα απλό πείραμα μου φαίνεται, δεν βρίσκω κάτι de facto κακό στο να δοκιμαστεί η θεωρία του Galton στις σημερινές συνθήκες. Το "κακό" είναι ότι όποια κι αν είναι τα αποτελέσματα του πειράματος, θα κωδικοποιηθούν ιδεολογικά στα σχήματα της κυβέρνησης και σ' αυτό πιστέφτε με, είμαι ο όχλος, χάρηκα, τα προβλέπω σωστά.Στο ίδιο το πείραμα τώρα, μου φαίνεται πως υπάρχει ένα ξεκάθαρο "επιστημονικό" ατόπημα, που είναι κι αστείο γιατί θυμίζει το πρώτο πράγμα που μας είπαν στο σχολείο όταν μας εξηγούσαν τη στατιστική: Εκείνη την ιστορία με την τηλεφωνική δημοσκόπηση για την προεδρία των ΗΠΑ, που η πρόβλεψη της δημοσκόπησης έπεσε τελείως έξω καθώς δεν είχαν υπολογίσει ότι τηλέφωνο τότε είχαν μόνο τα εύπορα στρώματα τα οποία φυσικά υποστήριζαν τον ρεπουμπλικάνο υποψήφιο.Έτσι, αντίστοιχα με το steam: αποκλείει πάρα πολλές κοινωνικές κατηγορίες λόγω ηλικιακών (βάλε εσύ τον μπάρμπα να χειριστεί steam), πολιτισμικών (το steam αξιοποιείται μόνο στους χώρους των gamers) και άλλων περιορισμών.
Αυτοί που εκτίμησαν το βάρος του σφαγμένου βοδιού είχαν απόλυτη πρόσβαση στα δεδομένα. Δηλαδή, ΟΛΟΙ είχαν οπτική επαφή με το σφάγιο. Πώς όμως θα υπάρξει εκτίμηση έτσι όπως αντιλαμβάνομαι ότι θα τεθούν τα ερωτήματα - στοιχήματα; Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον η ιδέα, αρκεί για κάθε ερώτημα να υπάρχει μια σφαιρική, εκλαϊκευμένη ενημέρωση.
Πολύ μεγάλο και ...άγαρπο λάθος!!!Καμία σχέση δεν έχει ο μέσος όρος (ΜΟ) με τη δημοκρατία.Ποτέ δεν μπορούμε να ψηφίσουμε τον ..."μέσο όρο" μεταξύ 5 προτάσεων, που τίθενται σε ψηφοφορία! Ο ΜΟ δεν ορίζεται καν μεταξύ εναλλακτικών που δεν είναι αριθμητικές και ακόμα και διαισθητικά θα αποτύχουμε να συμφωνήσουμε ποιος θα ήταν ο "μέσος όρος" των διαφορετικών απόψεων σε μια διαφωνία. Πόσο μάλλον όταν, δίδεται μία πρόταση και πρέπει να πούμε ναι/όχι (είναι το βάρος Χ σωστό ή λάθος για το βόδι). Αυτό το δίλημμα δεν έχει καμία σχέση με ΜΟ τιμών για το βάρος.Η δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα γιατί μας "οδηγεί" στις "σωστές" αποφάσεις, αλλά γιατί παίρνονται οι αποφάσεις που συμφωνεί να αναλάβει το βάρος τους η πλειοψηφία και άρα αναλαμβάνουν να επωμιστούν το πιθανό σφάλμα που επέλεξαν κι όχι ένα πιθανό σφάλμα που θα επέλεγε μια μειοψηφία!!!
Καλη επιτυχια σε εσας και στον Κο Gabe Newell !!! Εμενα επιτρεψτε μου, επειδη θεωρω τον εαυτο μου να μην εχει καμια απολυτως σχεση με τον "οχλο", να μην παρω μερος στην ευγενη προσπαθεια σας! ΥΓ ... ευτυχως για μενα ποτε δεν πιστεψα οτι με το να βαζω στοιχηματα ή να κανω προβλεψεις θα εβγαζα χρηματα... γι αυτο και δεν ειμαι αστεγος...
Επιτέλους διαφωνώ μαζί σου σε κάτι.Δημοκρατία ειναι το καθεστώς που λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του δήμου. 1.Αντιπροσωπευτικά σώματα με εξουσία δεν σημαίνουν απαραίτητα δημοκρατία γιατί η αντιπροσώπευση μπορεί να ειναι και αντίστροφη (από την εξουσία προς το λαό)2.Αιρετά πολιτεύματα δεν ειναι απαραιτήτως δημοκρατικά. Η κατ' εξοχήν δημοκρατική διαδικασία εκλογής αρχόντων ειναι η κλήρωση, καθ' οτι θα ειναι και πιο αντιπροσωπευτική (τα τυχαία δείγματα στη στατιστική ειναι αντιπροσωπευτικά του συνόλου). Από την άλλη ο όχλος, ακόμα κι αν έχει κάποια σοφία, οπως δείχνουν τα εν λογω πειράματα, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει πολλές άλλες αρετές που χρειάζεται ένα καθεστώς. Θα σταθώ με τον Πλάτωνα στο ότι και η τυραννία (ο ένας) και η ολιγαρχία (λίγοι) και η οχλοκρατία (οι πολλοί) ειναι πολιτεύματα με πολλά προβλήματα το κάθε ένα. Η σοφία των δημιουργών των δυτικών συνταγμάτων ειναι η ενσωμάτωση των τριών πολιτευμάτων σε μια μορφή διακυβέρνησης και ο διαμοιρασμός σε αυτά τριών διαχωρισμένων εξουσιών αξιοποιώντας έτσι τα θετικά του καθενός, κρατώντας τα αρνητικά υπό τον έλεγχο των άλλων και κυρίως δίνοντας ένα τέλος στην πολιτική αστάθεια που επιφέρει η συνεχής πάλη και εναλλαγή μεταξύ των τριών. Νομοθετική στον όχλο (κοινοβούλιο)Δικαστική στην ισόβια ολιγαρχία των δικαστών Εκτελεστική στον επικεφαλής του πολιτεύματος (συνήθως Πρόεδρο) Θα μου πεις δεν μίλησα για καθεστώς ηλεκτρονικής οχλοσοφοκρατίας, αλλά έτσι θα το δουν πολλοί και άλλωστε η λογική των συστημάτων με στοιχήματα όσο αμερόληπτη και να ειναι η τεχνολογία, παράγει από μονη της στρεβλώσεις και σκοπιμότητες οπως και στον φυσικό κόσμο. Το μόνο που μπορεί να φτιάξουμε είναι ένας ΟΠΜΜ (Οργανισμός Προβλέψεων Μακροοικονομικών Μεγεθών) μιας και ο ΟΠΑΠ θα πωληθεί... Έτσι θα μπορεί το κράτος να κερδοσκοπεί πάνω στην αποτυχία του. Ωσαννά!
Δεν μου φαίνεται παράλογο το αποτέλεσμα του πειράματος του Galton αφού με την μέτρηση αυτή, κατέγραψε την υψηλότερη και την χαμηλότερη τιμή, καθώς και όλες τις ενδιάμεσες. Ο μέσος όρος λοιπόν δεν είναι η πρόβλεψη του "όχλου" γιατί δεν μπορεί να νοηθεί ως ένα άτομο ή ως μία οντότητα ο "όχλος", το σύνολο των ατόμων που τον απετέλεσαν (κατά την ίδια έννοια είναι λάθος να λέμε πως "ο λαός αποφάσισε"!!). Είναι επόμενο λοιπόν, η πραγματικότητα να βρίσκεται πολύ κοντά στον μέσο όρο της πιο "μαύρης" και της πιο "άσπρης" καθώς και των ενδιάμεσων αποχρώσεων. Αρκεί να τεθεί σωστά η ερώτηση και να μην είναι το γκάλοπ "μαϊμού" και εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας, δηλαδή μεγειρεμένο για να βγάλει το αποτέλεσμα που ήδη έχει προκαθοριστεί από τις σχετικές δυνάμεις που το πλήρωσαν.
Υπάρχει μια σημαντική παράμετρος. Στον υπολογισμό του βάρους του ζώου, οι προβλέψεις κινούνται γύρω από ένα κέντρο που είναι η πραγματική τιμή. Όποιος έπεσε 200 γραμμάρια έξω είναι πιο σωστός από κείνον που έπεσε έξω ένα κιλό. Τα οικονομικά μοντέλα όμως, λόγω πολυπλοκότητας, είναι θα λέγαμε πολυκεντρικά, έτσι που, αν δεν πέσεις ακριβώς μέσα σε μία πρόβλεψη, να είναι συχνά καλύτερο να πέσεις τελείως έξω.Σε κάθε περίπτωση, και όσο δημοκρατικό να μοιάζει, μου θυμίζει πολύ τη θεωρία της αυτορύθμισης της αγοράς, η οποία έχει εν πολλοίς αποτύχει.