Με σκότωσε γιατί με αγαπούσε

Με σκότωσε γιατί με αγαπούσε Facebook Twitter
Φαίνεται ότι τους καλύπτει, παρ’ όλα αυτά, η βολική αοριστία και ο νοσηρός και φτηνιάρικος ρομαντισμός που αναδύει ο όρος «έγκλημα πάθους». Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Η κακιά η ώρα. Φωτ.: Eurokinissi
0

ΚI OMΩΣ, παρά τα διαρκή φρικιαστικά περιστατικά που στοιχειώνουν την επικαιρότητα και αφυπνίζουν (θέλει να πιστεύει κανείς) με τον πιο ανατριχιαστικό τρόπο το κοινό αίσθημα, είναι πολλοί –η σιωπηρή «ηθική πλειοψηφία» ίσως–  αυτοί που εξακολουθούν να αμφισβητούν την ίδια την υπόσταση και το κύρος του όρου γυναικοκτονία. Σα να πρόκειται για κάποια αδόκιμη έκφραση του συρμού ή για τυπικό δείγμα ενός υπερβάλλοντος και μονοδιάστατου δικαιωματισμού που δεν ανταποκρίνεται στη σύνθετη υφή της πραγματικότητας.

Φαίνεται ότι τους καλύπτει, παρ’ όλα αυτά, η βολική αοριστία και ο νοσηρός και φτηνιάρικος ρομαντισμός που αναδύει ο όρος «έγκλημα πάθους». Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Η κακιά η ώρα. Αυτό είναι που μας μένει από την υπόθεση του έργου, καθώς ακούγεται ένα δραματικό μουσικό κρεσέντο και πέφτουν οι τίτλοι τέλους.

Υπάρχει στη χώρα μας ένα είδος εγγενούς, ασυμμάζευτης, ανεξέλεγκτης και αγρίως νοσηρής ματσίλας και επιθετικότητας εις βάρος των γυναικών (από τον ίδιο τον «άνθρωπό» τους μάλιστα), που πρέπει να χαλιναγωγηθεί και να παταχθεί, πάση θυσία, πολιτισμικά και θεσμικά, πριν εξελιχθεί σε ειδησιογραφία ρουτίνας στο κεντρικό δελτίο και σε μόνιμο περιεχόμενο στα μεσημεριανάδικα.

«Ανδροκτονία δηλαδή δεν υπάρχει;» ερωτούν μορφάζοντας. Υπάρχει, αν το ζητάς σώνει και καλά, και μάλιστα είναι ακόμα πιο παραδοσιακής και συστηματικής μορφής ίσως από τη γυναικοκτονία. Είναι ο πόλεμος ή και ο στρατός ακόμα, που οδηγεί στην αυτοχειρία «αδύναμους» και «υπερευαίσθητους» νεαρούς άνδρες που δεν μπορούν να διαχειριστούν το έμφυλο υπόδειγμα και τον ρόλο που τους κληροδότησε η πατριαρχία.

Ιδού άλλη μια λέξη που κάνει πολλούς να ξινίζουν, παρότι, όπως και το ξεπάστρεμα γυναικών με συνοπτικές διαδικασίες και συχνά χωρίς συνέπειες, συμβαίνει από το ξεκίνημα του είδους μας στον ταλαίπωρο αυτό πλανήτη.

Το γεγονός ότι παραδοσιακά η πατριαρχία δεν υπονομεύει και δεν δηλητηριάζει την ύπαρξη μόνο των γυναικών, αλλά και των ανδρών, θα έπρεπε να είναι πασιφανές το 2021, δεν είναι όμως, όπως και πολλές άλλες κατοχυρωμένες μάστιγες της ανθρωπότητας. 

   

Ακόμα και η αυτοκτονία είναι μια μορφή έμμεσης έστω ανδροκτονίας, από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοχείρων είναι άνδρες, οι οποίοι είναι επίσης πιο επιρρεπείς από τις γυναίκες στους πάσης φύσεως εθισμούς, στην οργή, στη χολή, στο δηλητήριο, επειδή δεν παλεύεται αλλιώς, ρε φίλε, η πουτάνα (ρουφιάνα, καργιόλα, σκρόφα κ.λπ.) η κοινωνία / η δουλειά / η ζωή. Άνδρες που αρνούνται να διαχειριστούν ή να εξημερώσουν τον θυμό τους, αλλά και ακόμα πιο σοβαρές διαταραχές και παθογένειες, επειδή έτσι τους έμαθαν. 

Μας αρέσει να λέμε ότι στην Ελλάδα δεν συναντάς το είδος της αγελαίας βίαιης συμπεριφοράς που συμβαίνει κατά την άγρια εκτόνωση του Σαββατοκύριακου σε άλλες πιο βόρειες και πιο «πολιτισμένες» χώρες, και εν μέρει ίσως ισχύει κάτι τέτοιο (όποιος έχει θητεύσει στη Βρετανία ή και αλλού και δεν καθόταν μέσα τις νύχτες, μπορεί να το επιβεβαιώσει).

Προφανώς όμως, υπάρχει στη χώρα μας ένα είδος εγγενούς, ασυμμάζευτης, ανεξέλεγκτης και αγρίως νοσηρής ματσίλας και επιθετικότητας εις βάρος των γυναικών (από τον ίδιο τον «άνθρωπό» τους μάλιστα), που πρέπει να χαλιναγωγηθεί και να παταχθεί, πάση θυσία, πολιτισμικά και θεσμικά, πριν εξελιχθεί σε ειδησιογραφία ρουτίνας στο κεντρικό δελτίο και σε μόνιμο περιεχόμενο στα μεσημεριανάδικα.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

femicide

Οπτική Γωνία / Γιατί αρνούμαστε να μιλήσουμε ανοιχτά για τις γυναικοκτονίες;

Η δολοφονία της νεαρής Καρολάιν από τον σύζυγό της στα Γλυκά Νερά αποτελεί μια τυπική περίπτωση γυναικοκτονίας. Υπό αυτή την έννοια, το παρόν άρθρο, σε μια άλλη κοινωνία, κανονικά θα ήταν περιττό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Daily / Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας και ως φυσιογνωμία, ο «μεσσίας της Σκεπαστής» - κάπως έτσι τον θυμάμαι – ήταν κατά κοινή ομολογία μια ξεχωριστή και ρομαντική περίπτωση μέσα στον άγριο κόσμο του «οπαδικού κινήματος».  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Daily / Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Μέχρι να επικυρωθεί και τυπικά ο διορισμός της και σε αναμονή του ερχομού της τον επόμενο μήνα, κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ «Κέρδισε κάθε μάχη» του 2015, ένα υβρίδιο απομνημονευμάτων και εγχειριδίου αυτοβοήθειας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ