Χάρτινο το φεγγαράκι - Eις μνήμην Πίτερ Μπογκντάνοβιτς

Χάρτινο το φεγγαράκι Facebook Twitter
Δύσκολο να φανταστεί κανείς στις μέρες μας ένα παιδί εννιά χρονών να κυριαρχεί τόσο απόλυτα στο κάδρο, όπως είχε συμβεί τότε με την Τέιτουμ Ο’ Νιλ, κόρη του Ράιαν, με τον οποίο αποτελούν το ασυμβίβαστο πρωταγωνιστικό ντουέτο αυτής της ταινίας.
0

ΈΦΥΓΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑ 82 του ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, πολυδιάστατος λειτουργός του σινεμά (σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κριτικός, ιστορικός, ηθοποιός, φυσιοδίφης του μέσου, διανοούμενος πλέιμποϊ του Χόλιγουντ...), που, μεταξύ πολλών άλλων, σε μια εξόχως άστατη και εντελώς «κινηματογραφική» πορεία, από τον Όρσον Γουέλς (που υπήρξε ο απόλυτος μέντοράς του) μέχρι τους Sopranos (όπου εμφανίστηκε σε καμιά δεκαπενταριά επεισόδια στον ρόλο του ψυχαναλυτή της ψυχαναλύτριας του Τόνι Σοπράνο), μας άφησε στα νιάτα του και δύο ασπρόμαυρα κεντήματα που σε μεγάλο βαθμό στηρίζουν τη φήμη του ως ξεχωριστού στυλίστα και αφηγητή της οθόνης.

Πρόκειται για το The Last Picture Show (Η τελευταία παράσταση, 1971), τη δεύτερη μόλις ταινία του, και το Paper Moon (Χάρτινο φεγγάρι, 1973), το πρώτο τοποθετημένο χρονικά σε κάποια επαρχιακά ‘50s και το δεύτερο στην εποχή του μεσοπολέμου και της μεγάλης οικονομικής ύφεσης. Και τα δύο με φόντο μια μυθική, υποβλητική και γεμάτη ορίζοντα (αλλά και αδιέξοδο) αμερικανική ύπαιθρο.

Ανάμεσά τους είχε κάνει μια επίσης εξαιρετική (και εξαιρετικά δημοφιλή) ταινία, το σπαρταριστό What’s Up Doc? (Μια τρελή, τρελή καταδίωξη, 1972), πάλι με το μυαλό του γεμάτο από το λεξικό του σινεμά, αναβιώνοντας με κέφι και γούστο τις παλιές screwball ρομαντικές κωμωδίες του κλασικού Χόλιγουντ.

Υπάρχει όμως η πραγματική ζωή και υπάρχει και ο «σινεμάς», εκεί που όλα επιτρέπονται (ή επιτρέπονταν κάποτε), ο χρόνος σταματά και τα όνειρα είναι παντοτινά.

Το Χάρτινο Φεγγάρι όμως, παρότι τεχνικά –ή αντικειμενικά– μπορεί να μην είναι η πιο άρτια από τις άλλες δυο ταινίες του εκείνης της «χρυσής» τριετίας, είναι μάλλον η αγαπημένη μου πλέον (αλλάζουν αυτά), ίσως επειδή, εκτός των άλλων, μοιάζει τόσο αλλόκοτη και ανάρμοστη ως προς τα σύγχρονα ήθη.

Δύσκολο να φανταστεί κανείς στις μέρες μας ένα παιδί εννιά χρονών να κυριαρχεί τόσο απόλυτα στο κάδρο, όπως είχε συμβεί τότε με την Τέιτουμ Ο’ Νιλ, κόρη του Ράιαν, με τον οποίο αποτελούν το ασυμβίβαστο πρωταγωνιστικό ντουέτο αυτής της ταινίας. Ένα αγοροκόριτσο που καπνίζει διαρκώς και γενικώς συμπεριφέρεται σαν (προβληματικός) ενήλικας, η μικρή καθηλώνει τον θεατή, μεταδίδοντάς του κάποιον ιό (για να χρησιμοποιήσουμε επίκαιρες αναλογίες) που τον καθιστά ανήμπορο να αντισταθεί σ’ αυτό το αριστοτεχνικό υβρίδιο που ελίσσεται ανάμεσα στο οικογενειακό δράμα και την κωμωδία περιπλάνησης.

Ίσως αυτή η αδυναμία στη συγκεκριμένη ταινία να έχει να κάνει και με την κατοπινή πορεία της Τέιτουμ Ο’ Νιλ, η οποία με το Χάρτινο Φεγγάρι χτύπησε ταβάνι στην καριέρα της σε ηλικία εννέα μόλις χρονών και με την ερμηνεία της έγινε (και παραμένει) το νεότερο άτομο που κατέκτησε ποτέ βραβείο Όσκαρ.

Ακολούθως παρέμεινε στην επικαιρότητα για όλους τους λάθος λόγους: καταρχάς για τη φριχτή σχέση με τον πατέρα της και εν συνεχεία για τη «σχέση» της με τον Μάικλ Τζάκσον, τον θυελλώδη γάμο της με τον Τζον Μάκενρο, την καταβύθισή της στα σκληρά ναρκωτικά...

Υπάρχει όμως η πραγματική ζωή και υπάρχει και ο «σινεμάς», εκεί που όλα επιτρέπονται (ή επιτρέπονταν κάποτε), ο χρόνος σταματά και τα όνειρα είναι παντοτινά.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ