Το Γούντστοκ του κυνισμού, της καταστροφής και της τοξικής αρρενωπότητας

Το Γούντστοκ του κυνισμού, της καταστροφής και της τοξικής αρρενωπότητας Facebook Twitter
Στο Γούντστοκ του 1999 συμμετείχαν δημοφιλείς μπάντες και καλλιτέχνες από διάφορες συνομοταξίες.
0

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ «WOODSTOCK ’99» που έγινε το τελευταίο καλοκαίρι του 20ού αιώνα, τέτοιες μέρες, θα αποτελούσε μια γιορτή της μουσικής και της νεανικής ελευθερίας, στο πνεύμα του θρυλικού event με το ίδιο όνομα που είχε διεξαχθεί ακριβώς πριν από τριάντα χρόνια και έκτοτε κατοικούσε (και κατοικεί) στην κατηγορία του μύθου.

Αντ’ αυτού όμως, το τετραήμερο φεστιβάλ –που, όπως και το «αυθεντικό», διοργανώθηκε στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, όχι όμως στο Γούντστοκ αλλά στις παλιές εγκαταστάσεις μιας στρατιωτικής βάσης– κλιμακώθηκε με ένα όργιο βανδαλισμών, εμπρησμών, βιασμών, σεξουαλικών επιθέσεων και θανάτων ακόμα, σοκάροντας τους τηλεθεατές ανά τον κόσμο που παρακολουθούσαν σκηνές από τα έκτροπα και μεταφέροντας ένα δυσοίωνο προμήνυμα για τον επόμενο αιώνα. 

Ο κυνισμός και η απληστία των διοργανωτών (που ήταν οι ίδιοι με το Γούντστοκ του ’69 και ήταν επίσης υπεύθυνοι και για το «εμβόλιμο» Woodstock του 1994, που είχε διεξαχθεί χωρίς παρατράγουδα), σε συνδυασμό με τις τραγικές υποδομές για τα 400.000 άτομα που είχαν πληρώσει εισιτήριο και είδαν από την δεύτερη μέρα τις τουαλέτες να αποσυντίθενται ξεχειλίζοντας το περιεχόμενό τους στον χώρο, την ώρα που ένα μπουκαλάκι νερό κόστιζε τέσσερα δολάρια, συντέλεσαν σημαντικά στη μετατροπή του χώρου σε κόλαση του Δάντη. 

Το ντοκιμαντέρ του HBO «Woodstock 99: Peace, Love, and Rage» («Ειρήνη, Αγάπη και Οργή») που έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες παρουσιάζει, μέσω αρχειακού υλικού και τωρινών συνεντεύξεων, με γλαφυρό και συχνά στοχαστικό ή δοκιμιακό τρόπο τη βία και το χάος εκείνων των ημερών και ειδικά τον τρόμο και τις επιθέσεις που αντιμετώπισαν πολλά κορίτσια που είχαν την ατυχή έμπνευση να παρευρεθούν στο πολυδιαφημισμένο event. 

Συντέλεσε επίσης το γεγονός ότι το κοινό αποτελούνταν στην πλειοψηφία του από (λευκούς) αγριεμένους 20χρονους που έμοιαζαν ξεκομμένοι τόσο από το πνεύμα του «παλιού» Γούντστοκ όσο και από τις «εναλλακτικές» ιδέες του grunge μόλις μερικά χρόνια πριν. Η τοξική αρρενωπότητα, που λέμε σήμερα, και η καφρίλα, που λέγαμε πάντα, είχαν επανέλθει δριμύτερες.

Στο Γούντστοκ του 1999 συμμετείχαν δημοφιλείς μπάντες και καλλιτέχνες από διάφορες συνομοταξίες (από τους Red Hot Chili Peppers ως τη Sheryl Crow κι από τον Moby ως τους Metallica), τον τόνο όμως για το μεγαλύτερο μέρος του κοινού έμοιαζε να δίνει το επιθετικό, κενόδοξο και αντιδραστικό nu-metal που εκπροσωπούσαν οι Korn και κυρίως οι Limp Bizkit.  

γουντστοκ 99 Facebook Twitter
Το κοινό αποτελούνταν στην πλειοψηφία του από (λευκούς) αγριεμένους 20χρονους που έμοιαζαν ξεκομμένοι τόσο από το πνεύμα του «παλιού» Γούντστοκ όσο και από τις «εναλλακτικές» ιδέες του grunge μόλις μερικά χρόνια πριν.

Το ντοκιμαντέρ του HBO «Woodstock 99: Peace, Love, and Rage» («Ειρήνη, Αγάπη και Οργή») που έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες παρουσιάζει, μέσω αρχειακού υλικού και τωρινών συνεντεύξεων, με γλαφυρό και συχνά στοχαστικό ή δοκιμιακό τρόπο τη βία και το χάος εκείνων των ημερών και ειδικά τον τρόμο και τις επιθέσεις που αντιμετώπισαν πολλά κορίτσια που είχαν την ατυχή έμπνευση να παρευρεθούν στο πολυδιαφημισμένο event. 

Οι σκηνές που δείχνουν έναν εξαγριωμένο όχλο νεαρών αντρών να την πέφτουν και να χουφτώνουν γυναίκες (μεθυσμένες και εξουθενωμένες από τις συνθήκες και οι ίδιες) προκαλούν ένα σοκ, όπως και οι εικόνες αγοριών που βρίσκονται ξαφνικά πρωταγωνιστές στον «Άρχοντα των μυγών», εγκαθιστώντας πάνω στις στάχτες της διοργάνωσης τη δική τους δημοκρατία τρόμου, πριν επέμβει τελικά η αστυνομία και ξεκινήσει ο επίσημος απολογισμός της καταστροφής. 

Εκτός όμως από στοιχεία τρόμου και Αποκάλυψης, το ντοκιμαντέρ που γύρισε ο Γκάρετ Πράις, δημιουργός του πολύ καλού βιογραφικού ντοκιμαντέρ για την Τζάνις Τζόπλιν («Janis Joplin: Little Girl Blue» του 2015) και ενός πολύ συγκινητικού ντοκιμαντέρ για τον πρόωρα και τραγικά χαμένο ταλαντούχο ηθοποιό Άντον Γιέλτσιν («Love, Antosha», 2019), περιέχει και στοιχεία μαύρης κωμωδίας. Όπως οι σκηνές με τους πιτσιρικάδες που τσαλαβουτάνε μακάριοι και λιώμα στις «λάσπες», χωρίς να συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται για λάσπες αλλά για το βδελυρό, και σκουρόχρωμο επίσης, υλικό που είχε απελευθερωθεί από τις διαλυμένες τουαλέτες και είχε πλημμυρίσει τον τόπο. 

Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι η ταινία, χρησιμοποιώντας πλάνα από το φεστιβάλ του 1969, δείχνει ότι και τότε είχαν υπάρξει περιστατικά σεξουαλικών επιθέσεων κατά γυναικών, απλά «κουκουλώθηκαν» από το πνεύμα του χιπισμού και την ιδέα του «ελεύθερου έρωτα». 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Daily / Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Μέχρι να επικυρωθεί και τυπικά ο διορισμός της και σε αναμονή του ερχομού της τον επόμενο μήνα, κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ «Κέρδισε κάθε μάχη» του 2015, ένα υβρίδιο απομνημονευμάτων και εγχειριδίου αυτοβοήθειας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Daily / You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Μάλλον άδοξα έληξε μετά από πέντε κύκλους και πενήντα επεισόδια μια από τις πιο ψυχαγωγικές σειρές των τελευταίων χρόνων, παρότι είχε να κάνει με τις αιμοσταγείς περιπλανήσεις ενός νοσηρά ρομαντικού κατά συρροή δολοφόνου — SPOILER ALERT.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ