Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο γραφική, κραυγαλέα και αμφιλεγόμενη αυτή η ετήσια εθιμοτυπική τελετουργία που λέγεται Γιορτή της Δημοκρατίας και λαμβάνει χώρα στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου. Κάθε χώρα άλλωστε έχει ένα αντίστοιχο event – πανηγύρι των θεσμών και ας θεωρήσουμε εαυτούς τυχερούς τουλάχιστον που το δικό μας δεν ξεφεύγει σε ακραίες κακογουστιές όπως άλλες θεσμικές και εθνικοπατριωτικές εκδηλώσεις επετειακού χαρακτήρα που διοργανώνει το ελληνικό κράτος.
Το μοτίβο γνωστό και προβλέψιμο. Επιπλήξεις και συστάσεις προς την Τουρκία, λίγη Κύπρος, λίγη επικαιρότητα – εν προκειμένω, το ζήτημα του εμβολιασμού και η πανδημία που αρνείται να μας κάνει τη χάρη να σβήσει οικειοθελώς – το «κόκκινο χαλί» της εκδήλωσης , η Γιάννα, «τα πηγαδάκια», «οι ωραίες παρουσίες», οι καλτ εμφανίσεις. Και βέβαια η παραδοσιακή σύναξη των πολιτικών αρχηγών, εκεί όπου φέτος ο Γιάνης Βαρουφάκης φέρεται να αποκάλυψε στην εκλεκτή ομήγυρη ότι έκοψε το αλκοόλ πριν από λίγους μήνες, όταν έκλεισε τα 60α του γενέθλια.
Από τις «συμβολικές» προσωπικότητες που είχαν προσκληθεί σαφώς πιο ηχηρή (και συμβολική) υπήρξε η απουσία της Μάγδας Φύσσα, ενώ αναμενόμενη μάλλον ήταν η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο ο οποίος επίσης είχε προσκληθεί αλλά είναι ακόμα στο Μιλγουόκι και πανηγυρίζει, ολοκληρώνοντας παράλληλα την αποθεραπεία του.
Από την παραδοσιακή αυτή σύναξη στο κιόσκι απουσίαζε ως γνωστόν ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος, ο οποίος είχε προηγουμένως ενημερώσει με επιστολή του την Προεδρία πως δεν θα παρευρεθεί, αντιδρώντας στις προσκλήσεις «ατόμων που δεν έχουν καμία σχέση με την εκδήλωση αυτή π.χ. ΛΟΑΤΚΙ, ‘μετανάστες’ κλπ.» και τονίζοντας ότι «αυτές οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής δεν μπορεί να γίνουν εργαλείο προώθησης ιδεοληψιών ή προσωπικών απόψεων περί ‘πολιτικής ορθότητας’, διότι έτσι αμαυρώνεται η ίδια η σημασία της επετείου». Άπειροι συμπολίτες μας συμμερίζονται τέτοιου είδους «αντιλήψεις» και πολλοί εξ αυτών έχουν ψηφίσει πιο «συστημικά» κόμματα από αυτό του κ. Βελόπουλου.
Παρότι όμως έχει περάσει από μια διαδικασία rebranding η εκδήλωση, επιθυμώντας να εμφανίζεται χαλαρή και ανοιχτή στις κοινωνικές δυνάμεις υπό το σλόγκαν «η Δημοκρατία μάς χωράει όλους», υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βρεθείς την τελευταία στιγμή στην μαύρη λίστα – ασχέτως αν λογάριαζες να παρευρεθείς ή όχι – όπως συνέβη στην περίπτωση του διασώστη προσφύγων Ιάσονα Αποστολόπουλου ο οποίος επρόκειτο να παρασημοφορηθεί για το έργο του αλλά έφαγε «Χ» επειδή αποκαλύφθηκε ότι κατά το παρελθόν είχε χρησιμοποιήσει κριτικό λόγο και μη κολακευτικούς χαρακτηρισμούς κατά επιφανών εκπροσώπων της πολιτικής εξουσίας.
Από τις «συμβολικές» προσωπικότητες που είχαν προσκληθεί (ανάμεσά τους και η Σοφία Μπεκατώρου η οποία παρευρέθηκε) σαφώς πιο ηχηρή (και συμβολική) υπήρξε η απουσία της Μάγδας Φύσσα, ενώ αναμενόμενη μάλλον ήταν η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο ο οποίος επίσης είχε προσκληθεί (και εάν τελικά ερχόταν θα αποτελούσε τον αναμφισβήτητο σούπερ σταρ της εκδήλωσης η οποία αρκέστηκε στην παρουσία του δημοφιλούς Βασίλη Σπανούλη) αλλά είναι ακόμα στο Μιλγουόκι και πανηγυρίζει, ολοκληρώνοντας παράλληλα την αποθεραπεία του.
Όσον αφορά τις καλτ εμφανίσεις, ήταν μάλλον απογοητευτικός ο φετινός απολογισμός (η μάσκα τα εξισώνει και τα ξενερώνει όλα). Κάποια ενδιαφέροντα σπαράγματα δεξιά κι αριστερά, τίποτα όμως που να μπορεί να συγκριθεί με την περσινή αλησμόνητη είσοδο του Μιχαήλ Μαρμαρινού, ντυμένου σαν κακού από γουέστερν ή σαν μαυροπουκαμισά από την Κρήτη που έμπλεξε στην πρωτεύουσα με τα καλλιτεχνικά και με τα ντραγκς και με άγρια ξενύχτια που καταλήγουν σε κουλά ατυχήματα, όπως δήλωνε ο γύψος στο χέρι του.
