Suku

Suku Facebook Twitter
0

Δ. Γεννήθηκα στο New Jersey. Η πιο έντονη παιδική μου ανάμνηση ήταν ένα βράδυ που έκλεψαν το σπίτι μας και ήμουν ξύπνιος. Έκανα ότι κοιμάμαι -ο κλέφτης σήκωσε το χέρι μου και έψαξε κάτω από το μαξιλάρι μου. Το πρωί οι μπάτσοι μου έδιναν συγχαρητήρια για τον ηρωισμό και την ψυχραιμία μου. Ήταν το πρώτο και το τελευταίο καλό πράγμα που άκουσα ποτέ από ένστολο.

Γ. Εγώ μεγάλωσα στα Σεπόλια και τώρα όταν γυρίζω από τη Νέα Υόρκη μένω στο πατρικό μου. Πριν γίνει η στάση του μετρό, τα Σεπόλια ήταν μια άγνωστη γειτονιά κι ας είναι μόνο δέκα λεπτά από το κέντρο. Τώρα έχουν αλλάξει πολύ -χάνονται τα χαμηλά σπίτια με τις αυλές και χτίζονται πολυκατοικίες με γκαράζ.

Δ. Μένω στο Παλαιό Φάληρο, αλλά και στα Εξάρχεια ή και στην Πλάκα σε σπίτια φίλων. Δεν έχω σταθερό ορμητήριο -το βρίσκω βαρετό.

Γ. Μεγαλώνοντας ήταν αυτονόητο ότι θα ασχοληθώ με τα εικαστικά. Δε σκέφτηκα ποτέ να κάνω κάτι άλλο. Άρχισα να κάνω performances σε δημόσιους χώρους όταν ήμουν ακόμα στη σχολή Καλών Τεχνών. Ξεκίνησα σπασμωδικά -μ' ενδιέφερε πολύ να κάνω πράγματα με το σώμα μου. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδιαίτερο παρελθόν στα performances -έκανα πράγματα για να δω πώς το έκαναν αλλού στα 70ς. Η σχέση που είχα με τους ανθρώπους εδώ αλλά και με το κοινό ήταν ή πολύ θετική ή πολύ αρνητική. Κάποιοι μ' έβριζαν. Νόμιζαν πως γούσταρα να μπω σε ένα γυάλινο κλουβί ή πως ήθελα να επιδεικνύω το σώμα μου. Έφυγα απ' την Αθήνα πριν από ένα χρόνο -ένιωσα πως δεν είχα να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό που είχα ήδη κάνει. Τους περισσότερους ανθρώπους που δουλεύουν εδώ τους ξέρω. Και δεν μου αρέσουν τα συναινετικά χτυπήματα στον ώμο.

Δ. Εγώ ήμουν δυόμισι χρόνια στη Νέα Υόρκη - σπούδαζα εικαστικά. Tώρα ετοιμάζω εκθέσεις, κάνω εικονογραφήσεις. Δουλεύω και ως γραφίστας - καθαρά από βίτσιο.

Δ. Γνωριστήκαμε ένα βράδυ πριν από δύο χρόνια στο βιβλιοπωλείο Futura στο Μεταξουργείο. Κατά τις 5 το πρωί καταλήξαμε σε ένα ρεμπετάδικο, την « Κοταρού», πίσω από το σταθμό Λαρίσης που έχει κότες και κοκόρια -όταν ξημέρωσε άρχισαν να κακαρίζουν.

Γ. Όταν ξαναειδωθήκαμε αρχίσαμε να παίζουμε μουσική σχεδόν αμέσως. Πάντα είχαμε κόλλημα με τη μουσική. Εγώ παίζω από μικρή βιολοντσέλο.

Δ. Ο πρώτος δίσκος μας γράφτηκε όλος στο σπίτι της Γεωργίας μ' ένα πιάνο, ένα κλαρίνο που μας είχε δώσει ένας φίλος μας , το βιολοντσέλο, ένα βραστήρα, μια κιθάρα και μια μαρίμπα.

Δ. Το όνομα Suku βγήκε μια μέρα που κάναμε πλάκα . Λέγαμε «μου-σου-του-κου».

Γ. Πολλά κομμάτια μας έχουν ελληνικό στίχο. Από τη στιγμή που είσαι στην Ελλάδα και είσαι ένα ελληνικό συγκρότημα νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να παίζεις με αυτό.

Δ. Είναι ιδιοσυγκρασιακό αυτό που κάνουμε. Δεν έχει σχέση με το αν θα παίξουμε σωστά τις νότες. Ακόμα και οι αντιδράσεις όπως «Α, δεν ξέρουν να παίζουν μουσική» ή «Α, τι κάνουν αυτοί τώρα;»μας ιντριγκάρουν πάρα πολύ. Δεν μας ενδιαφέρει να παίξουμε κάτι που ακούγαμε όταν ήμασταν 13 -έχει μια συγκίνηση νοσταλγική αυτό αλλά τίποτα άλλο.

Γ. Στην Ελλάδα θέλουμε πολλές δόσεις αμνησίας - κολλάμε πολύ στο παρελθόν.

Δ. Όχι άλλη ρετσίνα! Όχι άλλη κιθάρα στην αμμουδιά! Πόσες συναυλίες μπορεί κανείς να αφιερώσει στον Μάνο Λόιζο; Ζει μια Λένα Πλάτωνος και είναι μέσα στο σπίτι της με μαρμελάδα κάτω από τις μασχάλες της και κοπανιέται. Η δισκογραφία στην Ελλάδα σήμερα είναι για τον πούτσο. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό - να έχεις το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει βγάλει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και να έχει κατάθλιψη στο σπίτι της. Της φερθήκανε με το χειρότερο τρόπο - πήγαινε τη μουσική της στις δισκογραφικές και της μιλάγανε σαν να ήτανε η τελευταία σκυλοτραγουδίστρια.

Γ. Όχι, αν ήταν σκυλοτραγουδίστρια δεν θα της μίλαγαν έτσι -το αντίθετο μάλλον. Αν δεν είσαι καλτ ή κιτς είναι δύσκολο να κάνεις οτιδήποτε στην Ελλάδα.

Γ. Αγαπάω πολύ την Αθήνα. Μου αρέσει η αναρχική, χαοτική πολεοδομία της, τα στενά και οι αφίσες στους δρόμους, η ελευθερία της αρχιτεκτονικής της - που δεν απαγορεύεται ακόμα το κάπνισμα στα καφέ και στα μπαρ.

Δ. Μου αρέσει ο περιφερειακός του Φιλοπάππου, η Άνω Κυψέλη, ο φάρος στο Φάληρο με το πράσινο φως, όχι ο άλλος με τα ζευγαράκια και τους μπάτσους-voyers, η θέα από το βουνό στην Πετρούπολη, νομίζω πως λέγεται Άγιος Νικόλαος το σημείο.

Γ. Με εκνευρίζει που οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν είσοδο και δεν είναι ανοιχτοί το βράδυ για να κάνουμε βόλτες ή να βλέπουμε την ανατολή. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πηδάμε τα κάγκελα!

Γ. Μισώ το μετρό - νομίζω πως είναι το πιο ανέκφραστο κομμάτι της πόλης μας.

Δ. Οι Αθηναίοι; Ποιοι είναι Αθηναίοι στην Αθήνα; Ξέρω ελάχιστους.

Γ. Δε βγαίνω πολύ εκτός κι αν είναι να πάω σινεμά στο Άστυ ή στο Αλφαβίλ, να πάω σε σπίτια φίλων. Μ' αρέσει να κάνω βόλτες κυρίως αργά το βράδυ λίγο πριν το ξημέρωμα: Λιοσίων, Εξάρχεια, Ερμού, Αθηνάς, Ιερά Οδός, Κεραμεικός , Γκάζι.

Γ. Η Αθήνα μου θυμίζει μια γριά πουτάνα που έχει θράσος. «Δεν έχει πολλή δουλειά απόψε», σκέφτεται.

Δ. Το καλοκαίρι θέλουμε να κάνουμε μια συναυλία σ' ένα γήπεδο ποδοσφαίρου 5x5. Με μια παιδική χορωδία σαν του Δημήτρη Τυπάλδου. Mε παγωτά και τσάι με λεμόνι.

Γ. Ναι, θα έχει λεμόνια, πολλά λεμόνια. Και τσάι, μπισκοτάκια και μικρά τοστ.

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Για τις Αρχές ήταν «τρομοκράτης» και «αρχηγός» της 17Ν, ενώ για την Αριστερά «προβοκάτορας». Σήμερα δηλώνει αντιστασιακός εκ φύσεως και πιστεύει ότι η «Ελευθεροτυπία» της δικής του εποχής δεν μπορεί να ξαναβγεί. Ο θρυλικός δημοσιογράφος αφηγείται την πολυτάραχη ζωή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ