Ο Στέφανος Ψημένος αφηγείται τη ζωή του στη LifO Facebook Twitter
Άρχισα να γράφω ημερολόγια επειδή ταξίδευα μόνος. Δεν ήταν επιλογή μου, ήταν οι συνθήκες, η ανάγκη. Φωτο: Charlie Makkos / LIFO

Ο Στέφανος Ψημένος αφηγείται τη ζωή του στη LifO

0

Γεννήθηκα στην Αθήνα, στου Παπάγου. Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου –γιατρός της αεροπορίας– στάλθηκε για μετεκπαίδευση στην Αμερική. Ολόκληρη η οικογένεια μετακόμισε μαζί του και τις πρώτες τάξεις του σχολείου τις έκανα εκεί. Είμαι το μοναδικό αγόρι ανάμεσα σε 5 αδελφές, το τρίτο παιδί.

Ήμουν το μαύρο πρόβατο σε ένα κοπάδι άσπρων προβάτων. Είχα επικοινωνία με τις αδελφές μου, αλλά δεν είχα κάποιον να μοιραστώ τις χαρές, τις λύπες μου, τις ανησυχίες μου. Από την εποχή του σχολείου, επειδή είχα τη μειονεξία του μετανάστη –μίλαγα μόνο αγγλικά όταν επιστρέψαμε– δεν είχα παρέες. Το σχολείο στου Παπάγου ήταν πολύ καλό, αλλά ήμουν ένας κακός μαθητής, περιθωριακός ανάμεσα σε παιδιά αξιωματικών...

• Τελειώνοντας το λύκειο μπήκα στην Πάντειο, σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες, αλλά το πραγματικό ταξίδι ξεκίνησε –όχι τόσο στον κόσμο της γνώσης, όσο στον πραγματικό– όταν αγόρασα μια M Yamaha 550. Στο πρώτο έτος έκανα διάφορες δουλειές για να μαζέψω χρήματα και το καλοκαίρι ξεκίνησα το ταξίδι στο Βόρειο Ακρωτήριο, εκεί που τελειώνει η Ευρώπη. Ήταν ένα ταξίδι από αυτά που κάνουν οι εικοσάρηδες: σταματάς εκεί που σταματάει κι ο δρόμος.

Άρχισα να γράφω ημερολόγια επειδή ταξίδευα μόνος. Δεν ήταν επιλογή μου, ήταν οι συνθήκες, η ανάγκη. Δεν βρήκα κάποιον να με ακολουθήσει και, αφού δεν μπορούσα να τα πω σε κανέναν, τα έγραφα για να εκτονώσω την εσωτερική πίεση.

• Άρχισα να γράφω ημερολόγια επειδή ταξίδευα μόνος. Δεν ήταν επιλογή μου, ήταν οι συνθήκες, η ανάγκη. Δεν βρήκα κάποιον να με ακολουθήσει και, αφού δεν μπορούσα να τα πω σε κανέναν, τα έγραφα για να εκτονώσω την εσωτερική πίεση. Συνειδητοποίησα όμως ότι αυτό μου δημιουργούσε μια άλλη ευχαρίστηση που δεν την είχα φανταστεί. Το βασικό πρόβλημα όταν είσαι μόνος είναι ψυχολογικό, όχι πρακτικό. Το τι θα κάνεις με τη μοναξιά σου. Είναι το ίδιο νόμισμα που στην άλλη όψη γράφει ελευθερία.

• Το χρονικό του ταξιδιού δημοσιεύτηκε στην ελληνική έκδοση του Motorad. Ο Αντώνης Πανούτσος μου ζήτησε να γράψω για την περιπέτειά μου, όπως την είχα ζήσει. Ξεφύλλισα μερικά σχετικά περιοδικά, αλλά δεν μου έβγαινε το φορμαρισμένο, το κατά παραγγελία. Δεν μπορούσα να λειτουργήσω με καλούπι. Ήμουν πολύ κακός στην έκθεση στο σχολείο, μαθητής του 12, και το ότι θα γινόμουν συγγραφέας ήταν πέρα από τη σφαίρα της φαντασίας.

Του ανήγγειλα ότι δεν μπορώ να γράψω. Έμαθε για τα ημερολόγιά μου και τις κάρτες που έστελνα στον φίλο μου το Μανώλη, μία τη μέρα, από κάθε μέρος που περνούσα. Με έπεισε να δημοσιεύσει αυτά. Όχι τα ημερολόγια, δεν ήθελα γιατί ήταν πολύ προσωπικά. Δημοσίευσαν τις κάρτες, ημερολογιακά, όπως τις έστελνα.

• Ένα συγκεκριμένο άρθρο για τη Νορβηγία στο περιοδικό ΜΟΤΟ έπεσε στα χέρια του Γιάννη Ευσταθιάδη της Bold, που με ρώτησε αν θα ήθελα να δουλέψω ως κειμενογράφος στη διαφήμιση. Ήταν κάτι που μου άρεσε επίσης πάρα πολύ και είχα αρκετές επιτυχίες. Πολλές από τις διαφημίσεις μου βραβεύτηκαν και η αμοιβή ήταν πολύ υψηλή, δυσανάλογη με τις υπηρεσίες που προσφέρεις.

Στα ταξίδια μου είχα μια σαφή αντίληψη των πρακτικών δυσκολιών: έπρεπε να παλέψω με το κρύο, τη μοναξιά, να βρω τρόπο να καλύψω τα έξοδά μου. Στη διαφήμιση δεν υπήρχε καμία απολύτως δυσκολία, οπότε η αμοιβή στα μάτια μου φαινόταν υπερβολική. Οι μισθοί που έδιναν τότε ήταν τεράστιοι. Έφτασα να παίρνω 10 φορές πιο πολλά λεφτά απ' τον πατέρα μου! Δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλούσε, κανένα δεν ενοχλεί το χρήμα!

• Το 1993 έφυγα από τη διαφήμιση γιατί είχε κάνει κι αυτό τον κύκλο του. Είχε αρχίσει να με ενοχλεί που ήμουν αναγκασμένος να συνεργάζομαι με μετριότητες. Γινόταν κάποιος art director όχι επειδή είχε ταλέντο, αλλά επειδή ήταν ανιψιός του διευθυντή ή επειδή ήταν γιος του μεγαλοπελάτη της εταιρείας. Εκείνη ακριβώς τη χρονιά ίδρυσα τις Εκδόσεις Road, με στόχο να γράψω και να εκδώσω ταξιδιωτικούς οδηγούς για μοτοσικλετιστές.

Ο Στέφανος Ψημένος αφηγείται τη ζωή του στη LifO Facebook Twitter
Τα τελευταία 13 χρόνια είμαι στα δάση και στα βουνά, ταξιδεύω. Μου αρέσει πολύ η πόλη, πάντως· αναζητάω όλα αυτά που μου λείπουν. Φωτο: Charlie Makkos / LIFO

• Ονόμασα την εταιρεία Road, επειδή ακριβώς έδωσα έμφαση στις διαδρομές, αυτό που άρεσε σε εμένα πιο πολύ. Το 90% της ύλης του βιβλίου ήταν πράγματα που παρουσιάζονταν για πρώτη φορά σε ταξιδιωτικό οδηγό. Εκτός από τις διαδρομές, περιέγραφα μέρη που ήταν γνωστά και βαρετά: αρχαιολογικούς χώρους, μοναστήρια, ξωκλήσια, κάστρα, βυζαντινά μνημεία. Προσπάθησα να τα παρουσιάσω δίνοντας τα γοητευτικά τους στοιχεία, την ομορφιά που δεν είναι ορατή στον καθένα.

Χρησιμοποίησα σαν δούρειο ίππο το όχημα που λέγεται μοτοσικλέτα και τη γλώσσα που μιλάνε οι νέοι, κι ας ήταν αντιδεοντολογικό αυτό που έκανα. Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι διαμαρτυρήθηκαν, όμως από επικοινωνιακής πλευράς πέτυχα. Το πρώτο βιβλίο είχε τεράστια επιτυχία, έχει ξεπεράσει τα 70 χιλιάδες αντίτυπα.

• Οι χάρτες ήρθαν να καλύψουν μια ανάγκη. Εκείνη την εποχή –το '93 με '96– δεν υπήρχαν καλοί χάρτες στην Ελλάδα. Για να βγάλεις καλό χάρτη χρειαζόσουν στρατιωτική τεχνογνωσία και στους χάρτες του στρατού είχε πρόσβαση μόνο ειδικό κοινό: ορειβάτες, αναρριχητές.

Οι πρώτοι χάρτες μας μπορεί να ήταν ερασιτεχνική δουλειά, αλλά ήταν πολύ καλύτεροι απ' όσους κυκλοφορούσαν. Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε την τεχνολογία G.I.S. και οι χάρτες μας έχουν απόλυτη τοπογραφική ακρίβεια, με πολλές πληροφορίες και «τουριστικά» στοιχεία που ενημερώνονται συνεχώς.

• Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει επίσημο ενιαίο χάρτη του ΕΟΤ και η χώρα είναι κομμένη στα δύο. Ετοίμασα με δικά μου έξοδα ένα report και προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τον υπουργό Τουρισμού, ή έστω το γενικό γραμματέα του ΕΟΤ, για να κάνω μια πρόταση, αλλά δεν καταδέχτηκαν ούτε καν να τη συζητήσουν.

Οι πρώτοι χάρτες μας μπορεί να ήταν ερασιτεχνική δουλειά, αλλά ήταν πολύ καλύτεροι απ' όσους κυκλοφορούσαν. Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε την τεχνολογία G.I.S. και οι χάρτες μας έχουν απόλυτη τοπογραφική ακρίβεια, με πολλές πληροφορίες και «τουριστικά» στοιχεία που ενημερώνονται συνεχώς.

• Έχω βαρεθεί να κλείνω τηλέφωνα σε προσφορές – μου έδιναν 2.000 ευρώ να βάλω τη φωτογραφία από ένα ξενοδοχείο στον οδηγό. Πληρώνω το δωμάτιό μου, το φαγητό μου όταν τρώω στην ταβέρνα, και έχω την άνεση και την αξιοπρέπεια να γράφω τα πράγματα όπως είναι. Στο μυαλό μου έχω πάντα το φίλο μου τον Μανώλη, σε αυτόν απευθύνομαι, δεν είναι δυνατόν να στείλεις το φίλο σου κάπου που δεν είναι το καλύτερο. Οι αστοχίες, ωστόσο, είναι μέσα στο πρόγραμμα, το υλικό είναι ρευστό. Ένα χρόνο μετά, μια ταβέρνα μπορεί να μην είναι η ίδια.

• Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτό που ήθελα ήταν να είμαι μέσα στην παρέα, να με καλούνε στα πάρτι, να είμαι επιθυμητός και ελκυστικός· ήταν η επιθυμία μου επειδή ήταν το μόνο που είχα στερηθεί. Η μητέρα μου, όπως όλες οι μαμάδες, μου έλεγε ποια θα είναι αυτή η τυχερή που θα σε παντρευτεί, αλλά κανένα κοριτσάκι δεν με καλούσε στα πάρτι της, και τίποτα απ' όσα μου έλεγε δεν συνέβαινε.

Αυτό ακριβώς το όνειρό μου το είχα σχηματοποιημένο μέσα μου σαν ένα είδος γέφυρας. Ένιωθα ότι όλα τα υπόλοιπα παιδιά, οι συμμαθητές, οι συμμαθήτριες, τα γειτονόπουλα, ήταν στην αντίπερα όχθη και μας χώριζε ένα ποτάμι. Αν δεν γινόμουν συγγραφέας, νομίζω ότι θα γινόμουν κατασκευαστής γεφυρών. Αυτό που ονειρευόμουν μικρός το έκανα με ένα δημιουργικό τρόπο. Ήταν ένας τρόπος να εξοστρακίσω τη μοναξιά μου.

• Τα τελευταία 13 χρόνια είμαι στα δάση και στα βουνά, ταξιδεύω. Μου αρέσει πολύ η πόλη, πάντως· αναζητάω όλα αυτά που μου λείπουν. Μου αρέσει να έχω μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι μου. Αυτό για μένα είναι μαγικό. Η φασαρία, επίσης, η ένταση που υπάρχει σε ένα μπαράκι, σε ένα εστιατόριο ή σε κάποιον πολυσύχναστο δρόμο στο κέντρο της αγοράς. Μετά από τόσες ώρες στην ερημιά, αυτά για μένα είναι ομορφιά, οπότε μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει πολύ η Αθήνα. Την αγαπάω γιατί μου έχει λείψει ο κόσμος και η ατμόσφαιρά της.

Οι Αθηναίοι
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Για τις Αρχές ήταν «τρομοκράτης» και «αρχηγός» της 17Ν, ενώ για την Αριστερά «προβοκάτορας». Σήμερα δηλώνει αντιστασιακός εκ φύσεως και πιστεύει ότι η «Ελευθεροτυπία» της δικής του εποχής δεν μπορεί να ξαναβγεί. Ο θρυλικός δημοσιογράφος αφηγείται την πολυτάραχη ζωή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ