Η Τάνια Τσανακλίδου αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Αγαπώ πάρα πολύ τη φύση. Αγαπώ το χώμα, τα δέντρα, με θεραπεύουν οι μυρωδιές του δάσους. Μου αρέσει να καλλιεργώ πράγματα. Με ηρεμεί. Φωτο: Παντελής Ζερβός / LIFO

Η Τάνια Τσανακλίδου αφηγείται τη ζωή της στη LiFO

0

Ήρθα από τη Θεσσαλονίκη το 1973. Είκοσι ενός χρονών. Στο Παγκράτι μένω τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια. Μου αρέσει πολύ η γειτονιά μου. Τελευταία και τα Εξάρχεια. Ανακάλυψα εκεί ένα απίστευτο καφενείο, τη Μουριά. Απίστευτο καφενείο. Έχει ένα άρωμα αρχοντιάς. Περπατάω στον Κεραμεικό. Τρελαινόμουνα και στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Τώρα δεν πάω γιατί δεν θέλω να δω το μουσείο. Φοβάμαι μη μου τραυματίσει την εικόνα. Εκνευρίζομαι που κουβαλάνε τα μάρμαρα του Παρθενώνα για να τα τοποθετήσουν εκεί. Με πειράζει που ό,τι δεν χάλασε ο καιρός το χαλάμε εμείς.

• Είμαι σπιτόγατος. Αυτό που σιχαίνομαι στην Αθήνα είναι η μετακίνηση με το αυτοκίνητο. Ό,τι γίνεται με τα πόδια με ευχαριστεί, όταν πρέπει να πάρω το αυτοκίνητο γίνομαι κομμάτια.

• Έχω ένα σπίτι στο Πήλιο και όποτε δεν δουλεύω την κοπανάω από την Αθήνα και ζω εκεί. Γύρω στους έξι μήνες το χρόνο, όταν είμαι τυχερή, γιατί δεν είμαι και πάντα. Όταν κάποια πράγματα νομίζεις ότι τα γεύτηκες, πρέπει να φύγεις, αλλά είναι καλό να μένεις και να γεύεσαι.

Αγαπώ πάρα πολύ τη φύση. Αγαπώ το χώμα, τα δέντρα, με θεραπεύουν οι μυρωδιές του δάσους. Μου αρέσει να καλλιεργώ πράγματα. Με ηρεμεί. Μου στοίχισε πάρα πολύ το καλοκαίρι που καήκαμε. Όταν καίγεται ένα δάσος, διαλύομαι. Αισθάνομαι σαν να με βουτάς μέσα στη λάσπη και δεν μπορώ να αναπνεύσω.

Δεν αναπολώ τίποτα. Τίποτα απολύτως. Δεν κοιτάω πίσω. Τώρα, που νιώθω πιο σοφή. Παλιότερα δεν ήμουνα έτσι. Όσο πιο σοφός είσαι τόσο πιο πολύ αποδεσμεύεσαι από το παρελθόν.

• Όταν ερμηνεύω ένα τραγούδι, κεντράρω στο λόγο. Μπορεί να χάνει κάτι ορισμένες φορές, αλλά συνήθως κερδίζει. Εάν μείνεις στο σολφέζ του κομματιού, τότε λες όλες τις λέξεις χωρίς να έχουν καμία σημασία. Το τραγούδι αυτό είναι μελοποιημένος λόγος, δεν είναι μουσική στην οποία μπήκαν κάποια λόγια.

• Δεν αναπολώ τίποτα. Τίποτα απολύτως. Δεν κοιτάω πίσω. Τώρα, που νιώθω πιο σοφή. Παλιότερα δεν ήμουνα έτσι. Όσο πιο σοφός είσαι τόσο πιο πολύ αποδεσμεύεσαι από το παρελθόν. Δεν με τραβάει η αλλαγή για την αλλαγή, αλλά με γοητεύει από παιδί μια ανίχνευση πέρα των ορίων. Βαριέμαι να κάνω τα ίδια πράγματα. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν με ενδιαφέρει η καριέρα. Βέβαια, το λέω τώρα. Δεν χτίζω καριέρα ούτε συνεχίζω την ωραία παράδοση. Να, τώρα θα κάνω θέατρο και μόνο θέατρο.

Η Τάνια Τσανακλίδου αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Είμαι σπιτόγατος. Αυτό που σιχαίνομαι στην Αθήνα είναι η μετακίνηση με το αυτοκίνητο. Φωτο: Παντελής Ζερβός / LiFO

• Πολλές φορές νιώθω απίστευτα κουρασμένη και άλλες τόσες έχω μηδενίσει το κοντέρ. Φτου κι απ' την αρχή. Έχω κουράσει επίσης. Πάω μετά στο χωριό και ξεχνάω. Είναι το πιο βασικό. Ξεχνάω εγώ τον εαυτό μου, τις μανιέρες μου και τα καλούπια μου. Γυρνάω καινούργια. Δεν νομίζω ότι το διαφορετικό είναι αυτό που ελκύει τον κόσμο. Τι θα πει διαφορετικό; Δηλαδή θα έπρεπε να γινόμαστε διαρκώς καραγκιόζηδες; Δεν κάνω αυτή τη δουλειά για το κοινό, την κάνω για πάρτη μου. Εγώ καθορίζω το δρόμο.

Είναι κάποιοι άνθρωποι που αισθάνονται το ίδιο με μένα και σε αυτούς έχω κάτι να πω. Ακριβώς επειδή δεν χαϊδεύω τα αυτάκια τους. Πάρα πολύ εύκολα τους σοκάρω και τους τραβάω το χαλί κάτω από τα πόδια. Θέλω να είναι σε εγρήγορση. Γι' αυτό και δεν εμφανίζομαι σε μεγάλα μαγαζιά, γι' αυτό και δεν δουλεύω με χορούς και με τα πούλμαν. Εμένα η αγέλη δεν με ενδιαφέρει. Νιώθω παράξενα όταν βρίσκομαι μέσα της. Με αναστατώνει φοβερά.

• Ήμουνα παλιά σ' ένα κοσμικό μαγαζί. Μια μέρα το κοινό δεν μου άρεσε καθόλου. Ακύρωσα τον εαυτό μου, κατέβασα τα ρολά και δεν τους έδωσα τίποτα. Ήμουνα δυστυχής, κομμάτια πεταμένα. Με πλησιάζει ένα παιδί και μου λέει: «Κυρία Τσανακλίδου, έκανα οικονομίες δύο μήνες για να 'ρθω να σας ακούσω». Δεν φαντάζεσαι πόσο ντράπηκα. Μου 'γινε μάθημα. Τώρα, αν καμιά φορά είναι κάπως το κοινό ή εγώ είμαι κάπως, κάθομαι και σκέφτομαι πως υπάρχει ένας που έκανε θυσία να έρθει να με δει και δεν έχω δικαίωμα να τον φτύσω.

Είμαι πολύ ρομαντική. Έχω ένα όνειρο. Να πάω σ' ένα μεγάλο κτήμα και να χτίσω ένα κοινόβιο. Να έχει μια μεγάλη κουζίνα. Να μαγειρεύουμε εκεί όλα μου τα αδέρφια με παιδιά και συζύγους και γύρω γύρω να έχουμε μικρά σπιτάκια. Είναι απαραίτητο να ιδιωτεύεις. Να παίζουμε μπιρίμπα μέρα νύχτα. Έτσι ονειρεύομαι τα γεράματά μου, σε ένα ωραίο κοινόβιο με ανθρώπους και ζώα.

• Πολλές φορές έχω τραγουδήσει για έναν. Φέτος ίσως είναι από τις λίγες φορές που δεν τραγουδώ για κάποιον. Έστηνα πάντα τα προγράμματά μου, τις παραστάσεις μου για κάποιον. Φέτος δεν είχα για κανένα. Περιέργως με ελευθέρωσε. Στον έρωτα θέλω να κατακτήσω τον άλλον.

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ένας που με ερωτεύτηκε. Θέλω να τον ερωτευτώ και αφού συμβεί αυτό θα κάνω όλα τα παλαβά πράγματα για να τον κατακτήσω. Αν βέβαια κάνεις τη σαχλαμάρα να αλλάξεις τον εαυτό σου, αρχίζεις και υιοθετείς συμπεριφορές που σου επιβάλλουν οι άλλοι. Δεν είσαι ελεύθερος. Η ελευθερία για μένα είναι η μεγαλύτερη αξία. Μετά έρχονται όλα τ' άλλα.

• Δεν ονειρεύτηκα ποτέ τον εαυτό μου νύφη, όπως τα περισσότερα κοριτσάκια. Δεν μου αρέσει ούτε να πηγαίνω στους γάμους και να βλέπω αυτήν τη γελοία σκηνή να ταΐζει ο ένας τον άλλον τούρτα. Θα 'θελα να παντρευτώ χωρίς δεξίωση σε ένα ξωκλήσι.

Είμαι πολύ ρομαντική. Έχω ένα όνειρο. Να πάω σ' ένα μεγάλο κτήμα και να χτίσω ένα κοινόβιο. Να έχει μια μεγάλη κουζίνα. Να μαγειρεύουμε εκεί όλα μου τα αδέρφια με παιδιά και συζύγους και γύρω γύρω να έχουμε μικρά σπιτάκια. Είναι απαραίτητο να ιδιωτεύεις. Να παίζουμε μπιρίμπα μέρα νύχτα. Έτσι ονειρεύομαι τα γεράματά μου, σε ένα ωραίο κοινόβιο με ανθρώπους και ζώα.

• Έχω ένα σκύλο, τον Μηνά, με τον οποίο έχω δεθεί τρομερά. Απέκτησα και μια τρομερή ευαισθησία με τα αδέσποτα. Στο τέλος δεν βγαίνω για ανκόρ αν δεν ρίξουν λεφτά σε ένα κουτί που έχω για τα αδέσποτα. Έχουμε μαζέψει ήδη €5.000.

Η Τάνια Τσανακλίδου αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Στον έρωτα θέλω να κατακτήσω τον άλλον. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ένας που με ερωτεύτηκε. Θέλω να τον ερωτευτώ και αφού συμβεί αυτό θα κάνω όλα τα παλαβά πράγματα για να τον κατακτήσω. Φωτο: Παντελής Ζερβός / LiFO

• Είμαι μάγκας, και νομίζω αρκετά. Ο καφές που πίνω μου αξίζει. Τον κέρδισα. Ήμουνα τυχερή, όμως είμαι και αγωνίστρια. Είμαι 55 χρονών και έχω κάτι να πω. Όπως κάθε άνθρωπος που έχει ζήσει με γενναιοδωρία, που δεν τσιγκουνεύτηκε στη ζωή του, που δεν φοβήθηκε να τσαλακωθεί. Είμαστε βλάκες αν δεν τον ακούμε. Όταν ήμουνα νέα σπάνια άκουγα, νόμιζα ότι όλα τα ήξερα. Όταν έμαθα ότι δεν τα ξέρω, ξεκλείδωσα σαν άνθρωπος. Δεν αισθάνομαι διδάσκαλος, ούτε παράγων. Δεν είμαι σνομπ. Είμαι γαϊδούρα. Δεν πάω όταν με καλούνε, πηγαίνω μόνη μου. Θέλω να είμαι αόρατη.

• Είμαι μοναχική, μπορώ να διαλυθώ αν δεν περάσω τουλάχιστον δύο ώρες τη μέρα χωρίς να μιλήσω σε άνθρωπο. Τρελαίνομαι για τον καναπέ. Όποτε περνάω καταθλίψεις, εκεί βουλιάζω με τον Μηνά. Αλλά και αυτό φυσιολογικό είναι.

• Το μότο μου είναι μια φράση του Ευριπίδη από τις Βάκχες, «Αιωνίως θητεύω στο κάλλος». Γύρω από αυτό τριγυρίζει και η δική μου ζωή, στην αναζήτηση του κάλλους. Διαβάζω, περπατάω, έχω αισθήματα, συγκινούμαι, πέφτω σε αντιφάσεις, μετανιώνω, συγχωρώ, αγαπάω και σιχαίνομαι. Δεν παράτησα τίποτα από αυτά που με κάνουν άνθρωπο.

Οι Αθηναίοι
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ριάνα Κούνου

Οι Αθηναίοι / Ριάννα Κούνου: «Τους βλέπεις όλους να φοράνε μαύρα γιατί φοβούνται να ξεχωρίσουν»

Η σχεδιάστρια πίσω από το πολυτελές και ανερχόμενο brand Rianna+Nina, που έμαθε κάποτε στην Αθήνα τι πάει να πει «designer vintage», έχει μια περιπετειώδη ζωή να αφηγηθεί. Και όσο της αρέσει να είναι ανώνυμη στο Βερολίνο όπου ζει, τόσο απολαμβάνει το να κάθεται στην Ηροδότου στο Κολωνάκι και να τους χαιρετάει όλους.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ