Η Βίκυ Καγιά αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Αυτό που με έμαθε η ζωή είναι να έχω υπομονή. Και πειθαρχία. Φωτο: Katerina Tsatsanis

Η Βίκυ Καγιά αφηγείται τη ζωή της στη LiFO

0

Γεννήθηκα στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, στις τρεις παρά τέταρτο το πρωί, την 4η Ιουλίου. Μεγάλωσα στα βόρεια προάστια, στο Πολύδροσο Αμαρουσίου. Θυμάμαι αλάνες, κτήματα κι ένα κοριτσάκι με ματωμένα γόνατα και μώλωπες να παίζει με τα αγόρια. Εμένα.

• Αν δεν είχα ασχοληθεί με το μόντελινγκ θα ήθελα να είχα σπουδάσει παιδοψυχολόγος. Αυτό ήθελα να γίνω από μικρή, ή δασκάλα ή νηπιαγωγός. Κάτι τέλος πάντων που να έχει σχέση με παιδιά. Αυτός ήταν κι ο λόγος που ξεκίνησα τη «μαγική» γιορτή πέρσι, το «Βίκυ & Friends» - τα λεφτά που μαζεύουμε πηγαίνουν σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη.

• Το μόντελινγκ μου προέκυψε στο δρόμο. Κυριολεκτικά. Περπατούσα με τη φίλη μου τη Δήμητρα σε ένα δρόμο του Χαλανδρίου -πηγαίναμε στον Ευριπίδη να πάρουμε βιβλία για τα γερμανικά, σκεπτόμουν ότι μια μέρα ίσως να πήγαινα στη Γερμανία να σπουδάσω Νομικά!- όταν μας πλησίασε ένας κύριος.

Με ρώτησε αν ήθελα να γίνω μοντέλο και μου έδωσε την κάρτα του. Δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό, του είπα δεν υπάρχει περίπτωση και έφυγα. Μετά είδα ένα ντοκιμαντέρ για την Kate Moss και πολλά κορίτσια στο εξωτερικό που έκαναν μόντελινγκ και μάζευαν λεφτά και λέω ωραία, θα το κάνω το καλοκαίρι να μαζέψω κι εγώ όσα μου χρειάζονται για να πάρω δώρα σε όλους.

• Η απάντηση του πατέρα μου όταν του το είπα ήταν «τον κακό σου το φλάρο», ποτέ δεν θα το ξεχάσω. Τον έπεισα όμως και πήγαμε οι δυο μας στη Μαίρη Δρακοπούλου. Της έλεγε, η κόρη μου είναι μικρό παιδί -ήμουν 14 χρονών-, πάει σχολείο, αποκλείεται. Του εξήγησε ότι ήταν μια ευκαιρία για χαρτζιλίκι, τον κατάφερε και έτσι έκλεισα το πρώτο μου διαφημιστικό.

• Τι με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο; Η ευκαιρία που μου δόθηκε να κρατάω ένα χρυσό διαβατήριο στα χέρια μου από πολύ μικρή. Να ταξιδεύω παντού δουλεύοντας, να κάνω φίλους, να επισκεφτώ μέρη που μου φαίνονταν μαγικά, να γνωρίσω χαρισματικούς ανθρώπους, να δοκιμάσω γεύσεις και φαγητά, να δω μουσεία, υπέροχα κτίρια, να κάνω πράγματα που ίσως να μην ήμουν ποτέ ικανή να κάνω διαφορετικά. Ήταν ένα μεγάλο λαχείο για μένα, τόσο ανεκτίμητο που δεν το συγκρίνω με τίποτα.

Η τύχη έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο από την πρώτη στιγμή: απ' το να με βρούνε, απ' τους ανθρώπους που επέλεξα και δούλεψα μαζί τους, μέχρι τις εμπειρίες που είχα στο εξωτερικό. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε, κανείς δεν σου στρώνει το κόκκινο χαλί. Χρειάστηκε σκληρή δουλειά, πειθαρχία, συγκέντρωση. Νομίζω ότι κατάφερα και πήρα το καλύτερο απ' όλο αυτό που μου προσφέρθηκε.

• Οι θυσίες που έχω κάνει αξίζουν τον κόπο στο έπακρον. Απλά πρέπει να καταλαβαίνεις τι κάνεις, να μη μυθοποιείς αυτό που σου συμβαίνει. Η δουλειά του μοντέλου μπορεί να σου προσφέρει πάρα πολλά, αλλά έχει πίσω της πολλή μοναξιά. Είσαι συνέχεια σε ένα αεροπλάνο, δεν έχεις δικούς σου ανθρώπους δίπλα σου, σου λείπει η ρουτίνα.

• Η τύχη έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο από την πρώτη στιγμή: απ' το να με βρούνε, απ' τους ανθρώπους που επέλεξα και δούλεψα μαζί τους, μέχρι τις εμπειρίες που είχα στο εξωτερικό. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε, κανείς δεν σου στρώνει το κόκκινο χαλί. Χρειάστηκε σκληρή δουλειά, πειθαρχία, συγκέντρωση. Νομίζω ότι κατάφερα και πήρα το καλύτερο απ' όλο αυτό που μου προσφέρθηκε.

• Δεν έχω τίποτα άσχημο να πω για το μόντελινγκ. Πολλές φήμες είναι περισσότερο μύθοι. Οι εμπειρίες μου δεν περιλαμβάνουν αυτά που ακούγονται, αντιθέτως, ανακάλυψα από μικρή τι σημαίνει δουλειά, πώς μαζεύεις λεφτά, πώς είναι να συγκεντρώνεσαι στο στόχο σου και να προγραμματίζεις το επόμενο βήμα σου. Φυσικά και μου έχουν τύχει δυστυχή συμβάντα κι έχω κλάψει, δεν έχει σημασία όμως πια. Καμία.Σήμερα είμαι εδώ και όλα είναι καλά.

• Θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα ότι ταλαιπωρήθηκα, ποιος δεν ταλαιπωρείται; Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ περισσότερο. Κάθε βήμα πάντως ήταν και μια δοκιμασία. Συνέχεια μηδένιζα το κοντέρ και σε κάθε χώρα που πήγαινα ξεκίναγα πάλι από την αρχή. Αν δεν πέσεις κι αν δεν σηκωθείς, δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις τίποτα σοβαρό στη ζωή σου.

• Όταν ξεκίνησα το θέατρο υπήρχε μια καχυποψία και ακούστηκαν πολλά. Μπορεί να μην το θεωρώ ακριβώς φυσιολογικό, αλλά πρέπει να σεβόμαστε όλες τις αντιδράσεις. Ήμουν ξένο σώμα. Δεν είχα φανταστεί ούτε στο πιο τρελό μου όνειρο ότι θα παίξω στο θέατρο. Όταν μου τηλεφώνησε ο Σταμάτης Φασουλής, νόμισα ότι μου κάνουν πλάκα. Δεν είμαι ηθοποιός, ούτε ξέρω αν θα τολμήσω ποτέ να το ξανακάνω. Δεν θεωρώ όμως ότι μπήκα απειλητικά στο χώρο, νομίζω ότι μπήκα σεμνά και σέβομαι πάρα πολύ αυτό που κάνω.

• Από πολύ μικρή κατάλαβα ότι όλο αυτό μπορεί να τελειώσει σε μια νύχτα: Ένα πρωί ξύπνησα και είχε γεμίσει το δέρμα μου μια μόλυνση, δεν μπορούσα να δουλέψω. Οπότε, κατάλαβα στα 20 μου ότι όλο αυτό είναι εικονικό. Βάζεις στο τζάκι και τις φωτογραφίες και τις καμπάνιες και τα βίντεο και όλα και τα καις. Αυτό που μένει τι είναι; Ο τρόπος που καλλιεργείς τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, δηλαδή σε 5-10 χρόνια να λένε, δούλεψα με τη Βίκυ, α, είναι OK παιδί.

• Η εικόνα μου δεν με απασχολεί καθόλου πια, την τσαλακώνω. Ούτε με απασχολεί το πώς θα είμαι σε 20 χρόνια. Θα ήθελα μόνο να έχω παιδιά κι εγγόνια. Μόνο αυτό.

• Φοβάμαι τα φίδια και τη μοναξιά. Δεν μου αρέσει να είμαι μόνη μου. Καθόλου. Με ενοχλεί η έλλειψη σεβασμού, η αγένεια, όταν σε παίρνουν ως δεδομένο. Και στους ανθρώπους και στο σύστημα. Που όλοι, από τον ταξιτζή μέχρι τον περιπτερά, έχουν κάτι αρνητικό να πούνε, η μαυρίλα το πρωί. Που δεν είναι κανείς χαρούμενος, με όλα τα καλά του Θεού κι έναν ήλιο ντάλα πάνω απ' το κεφάλι μας.

• Στην τηλεόραση με άφησαν να είμαι ο εαυτός μου και το είχα ανάγκη. Έκανα ό,τι ήθελα, χόρευα, έκλαιγα, ήταν η πρώτη φορά, μετά από 15 χρόνια που μου έδιναν οδηγίες πώς να ντυθώ και να συμπεριφερθώ, που μπόρεσα να ξετυλίξω αυτό που είμαι. Ήμουν κι εκεί πολύ τυχερή, γιατί αυτό που έκανα το αγάπησε ο κόσμος.

• Είμαι ευτυχισμένη. Θεωρώ ότι ευτυχισμένοι πρέπει να είμαστε κάθε μέρα με αυτά που έχουμε. Δεν πρέπει απαραίτητα να φτάσουμε κάπου για να το καταφέρουμε. Αν ανοίξεις τα μάτια σου και δεις τι γίνεται γύρω μας, πρέπει να λες δόξα τω Θεώ κάθε μέρα γι' αυτά που έχεις. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ λέω, δόξα τω Θεώ, τίποτα άλλο δεν θέλω, είμαι μια χαρά.

• Στην Αθήνα μου αρέσουν περισσότερο οι ανατροπές που έχει. Υπάρχει το καινούργιο, υπάρχει το αρχαίο, υπάρχει το ρετρό, υπάρχει το μοντέρνο, υπάρχουν όλα μαζί. Βλέπεις ότι ο κόσμος ανακυκλώνεται, υπάρχουν ένα σωρό θέατρα, γκαλερί, μουσεία, κι αυτό μ' αρέσει πια. Παλιότερα ήταν πιο στάσιμα τα πράγματα.

• Αυτό που με έμαθε η ζωή είναι να έχω υπομονή. Και πειθαρχία. Μπορεί να σου φανεί τετριμμένο, αλλά έχω μάθει να ζω το τώρα, δεν προγραμματίζω τίποτα μακροπρόθεσμο πια κι έχω γλιτώσει το άγχος...

Οι Αθηναίοι
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
ΕΠΕΞ Γιάννης Μπέζος

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Μπέζος: «Ίσως είμαι λίγο παλιομοδίτης»

Δεν έκανε ποτέ διαχωρισμούς ανάμεσα στο εμπορικό και το ποιοτικό. Πιστεύει πως κάνει μια παράξενη και αιρετική δουλειά: να πείσει τον θεατή να ξεχάσει πως είναι ο Μπέζος που πάρκαρε το αυτοκίνητό του έξω από το θέατρο - και να τον ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Δημήτρης Αντωνακάκης: «Η Αθήνα χρειάζεται γενναίες αποφάσεις»

Οι Αθηναίοι / Δημήτρης Αντωνακάκης: «Η Αθήνα χρειάζεται γενναίες αποφάσεις»

Ως παιδί, σχεδίαζε δρόμους στην άμμο. Αργότερα, υπερασπίστηκε την αρχιτεκτονική ως τέχνη ζωής. Με τη σύντροφο και συνεργάτιδά του Σουζάνα έζησαν μια ζωή όπου το «εγώ» έγινε «εμείς», μέχρι την απώλειά της που τον σημάδεψε βαθιά. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ