Andaman, Ούζομπαρ, Kiku, Α λα γκρεκ.

Andaman, Ούζομπαρ, Kiku, Α λα γκρεκ. Facebook Twitter
Andaman
0

 

 

Από την Ταϊλάνδη στα Πετράλωνα. Βρίσκεσαι σε αναζήτηση εξωτικών γεύσεων και η πυξίδα δείχνει το καινούργιο bar-restaurant Andaman στα Κάτω Πετράλωνα. Η ταϊλανδέζικη κουζίνα έχει ενδιαφέρουσα παρουσία στη γαστρονομική σκηνή της πόλης. Η χρήση των φρέσκων μυρωδικών, τα μπαχαρικά και η πολυπλοκότητα των γεύσεων, πασπαλισμένη με δόσεις εξωτισμού, την κάνουν ελκυστική. Μόλις διαβείς την είσοδο του Andaman με τα εκρηκτικά χρώματα έχεις την αίσθηση ότι έχεις μπει σε ταινία του Αλμοδόβαρ. Γοητευτική ατμόσφαιρα. Μεγάλη μπάρα που προσφέρει άφθονα εξωτικά κοκτέιλ και άνετη σάλα με καφασωτά, κόκκινα πλεχτά φωτιστικά, φούντες, ξύλινες φιγούρες και έντονες φυσικές πινελιές από μπαμπού. Ένα πολύχρωμο σύμπαν που φτιάχνει αμέσως τη διάθεση. Το μενού έχει προτάσεις με κλασικά πιάτα της Ταϊλάνδης αλλά και πιάτα από την κινέζικη κουζίνα. Το ευγενικό προσωπικό μπορεί να λύσει τις όποιες απορίες έχετε με το μενού. Αρχή με σούπα τομ γιαν (€5,50) με γάλα καρύδας, ενισχυμένη με γαρίδες, μανιτάρια, φύλλα κεφίρ που χαρίζουν λεμονάτη γεύση και άρωμα και σε ιδανικές δόσεις Galangal. Το Galangal είναι μια ρίζα που θυμίζει πιπερόριζα με διακριτικά πικάντικη γεύση και πρωταγωνιστεί στην ταϊλανδέζικη κουζίνα. Απολαυστική στο σύνολό της, με τις λεμονάτες νότες να διαδέχονται στον ουρανίσκο την ελαφρά γλυκίζουσα γεύση από τα γάλα καρύδας. Το φύλλο για τα γουόν τον φτιάχνεται στο χέρι από τους Ταϊλανδούς μάγειρες που τα γεμίζουν με κρέμα τυριού πριν τα περάσουν από το τηγάνι. Θυμίζουν ραβιόλι κι έρχονται τραγανά, αλλά θα ήθελα να είναι λιγότερο λαδοπιωμένα. Τα ντάμπλινγκ ατμού (€6,5) είναι γεμιστά με χοιρινό κρέας – μια μπουκιά. Καλοφτιαγμένη ήταν η πάπια Πεκίνου (€14), κομμένη σε λεπτές φετούλες. Είναι παιχνιδιάρικη η διαδικασία που ακολουθείς για να τη φας: την τυλίγεις με τις αραχνοΰφαντες πίτες στον ατμό μαζί με τα ψιλοκομμένα αγγουράκια, τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τη σάλτσα hoi-sin που τη συνοδεύουν. Αξίζει να δοκιμάσεις το χαρακτηριστικό πιάτο πράσινο κάρι με γαρίδες, αρακά και μπαμπού (€8,5) με την έντονη γεύση. Το τηγανητό ρύζι με λαχανικά (€4,5) έχανε γευστικούς πόντους από το έντονο λάδι του τηγανιού. Γλυκός επίλογος με τηγανητή μπανάνα και παγωτό σοκολάτα. Εδώ θα περάσεις καλά και πίνοντας κάποιο κοκτέιλ θα ταξιδέψεις με τις έθνικ μουσικές.

Andaman, Πειραιώς 187 & Αλώπης, Κάτω Πετράλωνα, 211 2104939

Με αφορμή το ούζο και μεζέδες της παρέας. Το ολοκαίνουργιο Ούζομπαρ άνοιξε στο Μαρούσι και συνοδεύει τους άφθονους μεζέδες του με μια μεγάλη ποικιλία ούζων και τσίπουρων. Στα λευκά τραπέζια του γίνεται το αντάμωμα της παρέας, έτσι όπως το καταλαβαίνουν εδώ και χρόνια οι Έλληνες. Το σμίξιμο των μεζέδων με το ούζο ή το τσίπουρο προκαλεί εκρήξεις γευστικής ευδαιμονίας στον ουρανίσκο. Με το χαλαρό τσιμπολόγημα οι αισθήσεις ζωντανεύουν, ανασύρονται οι αναμνήσεις και η γλώσσα θυμάται γλυκόπικρες κουβέντες. Τη χαλαρή σάλα του Ούζομπαρ φωτίζει ένα δάσος από τεράστιους γλόμπους, στον μαυροπίνακα φιγουράρουν πιάτα ημέρας και στη μία πλευρά τα ράφια ξεχειλίζουν από αποστάγματα για όλα τα γούστα. Στην ανοιχτή κουζίνα που εκφράζει την ειλικρίνεια της μαγειρικής ο σεφ Γιάννης Λιάκου ετοιμάζει με κέφι τους μεζέδες και τους προσφέρει στις παρέες που έχουν κατακλύσει τα τραπέζια, όμορφα κι απλά. Ακόμη και το πιατάκι με λίγες ελιές και παξιμάδι που μπαίνει στην αρχή με ευλάβεια στο τραπέζι αρκεί για να δώσει το σύνθημα της επικοινωνίας. Το μενού κινείται ανάμεσα σε θάλασσα και βουνό. Το τσίπουρο που ρέει στα ποτήρια δείχνει και τον δρόμο για την επιλογή των μεζέδων. Χειροποίητη τυροκαυτερή Θεσσαλονίκης (€3) που δεν «αστειεύεται» και συνοδεύεται με καυτερές ψητές πιπεριές – για δυνατούς παίχτες. Λευκός και μαύρος ταραμάς με μελάνι σουπιάς, (€4) ωραιότατοι με μεταξένια υφή. Το σταμναγκάθι έρχεται ελαφρά ζεματισμένο και είναι ραντισμένο με βινεγκρέτ εσπεριδοειδών (€5) που του χαρίζει μια άλλη γευστική διάσταση. Υπέροχο! Η ρεγκοσαλάτα (€3,5) είναι χειροποίητη και ο Γιάννης, όταν τη φέρνει στο τραπέζι, εξηγεί : «Μου αρέσει ο ήχος που κάνει η ρέγκα όταν την καπνίζω, τη στιγμή που σκάει». Και προσθέτει με χαμόγελο: «Όταν μαγειρεύω, απολαμβάνω τους ήχους της παρασκευής των φαγητών». Ακολουθεί η ελαφριά ζεστή φάβα Σαντορίνης (€4) με γαύρο μαρινάτο, λιαστή ντομάτα, κάππαρη Άνδρου και λίγες σταγόνες αλμυρόλαδο. Απαλή υφή και βαθιά νοστιμιά. Τα καπνιστά μύδια παντρεύονται με πάστα από ντοματάκι Σαντορίνης (€7) και είναι ένας ιδιαίτερος μεζές. Τα ποτήρια με το διάφανο υγρό τσουγκρίζουν και τα πιρούνια βυθίζονται ηδονικά στον μπακαλιαρολουκουμά (€4,5) που είναι αφράτος κι ενισχυμένος με κουρκουμά που του χαρίζει και το κίτρινο χρώμα. Η ευωδιαστή σάλτσα ντομάτας με θρούμπι, μαντζουράνα, λίγο σκόρδο και μπούκοβο από δίπλα είναι εξαιρετική και συμπληρώνει νόστιμα το πιάτο. Η κουτσομούρα βγαίνει τσιτσιριστή από το τηγάνι, τηγανισμένη σωστά: τραγανή απέξω και ζουμερή στην καρδιά. Τρώγεται απνευστί. Εύγε στον μάγειρα που πρόσφερε αληθινή ευωχία και πέτυχε να είναι χαρούμενα τα πρόσωπα των συνδαιτυμόνων. Η επιτυχία βρίσκεται στους απλούς μεζέδες, φτιαγμένους με ειλικρίνεια και ποιοτικά υλικά, και στις τιμές που δεν τρομάζουν. Άφησα τις προτάσεις με κρέας για την επόμενη επίσκεψή μου.

Ούζομπαρ, Αγ. Κωνσταντίνου 22, Μαρούσι, 210 6300026

 

Γιαπωνέζικη κουζίνα με ιστορία. Το Kiku εκφράζει τη μετουσίωση της γιαπωνέζικης κουζίνας σε πράξη. Είναι το εστιατόριο που σύστησε το σούσι στο ελληνικό κοινό. Αλήθεια, πόσα chopsticks για sashimi και maki έχουν παρελάσει όλα αυτά τα χρόνια από τα τραπέζια του; Ο εξαιρετικός σεφ Χρόνης Δαμαλάς στην κουζίνα δημιουργεί με φαντασία, τεχνική και μπόλικο πάθος πιάτα-αληθινά κομψοτεχνήματα. Αρχή για την όρεξη με edamame, που είναι ζεστά φασόλια σόγιας που συνοδεύονται με ανθό αλατιού, αρωματισμένο με τρούφα. Δεν θέλεις να σταματήσεις. Ακολουθεί τέρψη του ουρανίσκου με σούπα nabe με ψάρι, γαρίδες, λαχανικά μανιτάρια και φύκια (€14). Στα ιδιαίτερα πιάτα που ξεχωρίζουν βρίσκουμε το πάντρεμα του ζεστού φουαγκρά με χέλι σε συμπιεσμένο nigiri (€24) – παιχνίδι υφής και γεύσεις. Εδώ, στο ήρεμο περιβάλλον, θα πάρεις γεύση από την παραδοσιακή γιαπωνέζικη κουζίνα.

Kiku, Δημοκρίτου 12, Κολωνάκι, 210 3647033

Από ράφια ελληνικά. Και τι δεν έχει στα ράφια του το Α λα γκρεκ! Χειροποίητες πίτες που ζυμώνονται αξημέρωτα με χόρτα ευωδιαστά από την Κρήτη φερμένα και φρέσκα τυριά. Ο Κωνσταντίνος Κωστάκης με καταγωγή από την Κρήτη είναι σεφ που την κουζίνα του είχα δοκιμάσει στο εστιατόριο Νάμα. Τώρα, μαζί με τον συνέταιρό του τον Γιάννη έστησαν το Α λα γκρεκ που ξεχειλίζει από ελληνικές νοστιμιές. Οι κρητικές παραδοσιακές συνταγές στα χέρια του σεφ μεταφράζονται σε νοστιμότατα λασιθιώτικα ανεβατά κουλούρια ζυμωμένα με ελαιόλαδο, μαστίχα, μαχλέπι και μέλι, ωραία και υγιεινά κουλουράκια από χαρουπάλευρο, παραδοσιακές δίπλες ή βουτήματα αμυγδάλου. Αρκετά λιμπιστικά γλυκά ημέρας φιγουράρουν στις βιτρίνες και μια μεγάλη ποικιλία από μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού. Η νέα γενιά έχει και φρέσκες ιδέες και κέφι.

Α λα γκρεκ, Αγ. Παρασκευής 65, Χαλάνδρι, 211 012 2071

 

Η «Μαντινεία Νασιάκου», το εμβληματικό κρασί της εταιρείας Semeli, κατέκτησε Χρυσό Μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης. Τα φίνα αρώματα της ποικιλίας Μοσχοφίλερο εκφράζονται με το τριαντάφυλλο και τις νότες λεμονιού, ενώ στο στόμα αποκαλύπτεται φρουτώδες με τραγανή οξύτητα. Κάνει καλή παρέα στο τραπέζι με θαλασσινά, οστρακοειδή αλλά και με πιάτα της ασιατικής κουζίνας.

 

Οι Χρυσοί Σκούφοι 2014 άντεξαν στον χρόνο και στην κρίση κι έδωσαν πριν από λίγες μέρες και πάλι το στίγμα της ελληνικής εστίασης. Από το εξαιρετικό μενού της βραδιάς που ετοίμασαν έξι βραβευμένοι σεφ με πιάτα της ελληνικής κουζίνας σε σύγχρονη εκδοχή με εντυπωσίασε το γλυκό τζατζίκι διά χειρός Έκτορα Μποτρίνι, ο οποίος αναδείχθηκε ο μεγάλος νικητής της χρονιάς. Ένα ωραίο, ανάλαφρο και δροσερό επιδόρπιο με τις διαφορετικές υφές να παίζουν παιχνιδιάρικα στον ουρανίσκο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ