Oι τρολοφάρμες του ίντερνετ, ο «Κούλης», ο «Αλέκσης» και το ψυχροπολεμικό ντελίριο

Oι τρολοφάρμες του ίντερνετ, ο «Κούλης», ο «Αλέκσης» και το ψυχροπολεμικό ντελίριο Facebook Twitter
«Πώς να αποφύγω όλα αυτά τα ειδησεογραφικά sites που μοιάζουν με φάμπρικες ανακύκλωσης και μεταποίησης πληροφορίας ή τρολοφάρμες και σκάνε πρώτα στην αναζήτηση, όταν θέλω να ενημερωθώ για κάτι που είδα να περιφέρεται με τη διαδικασία του επείγοντος στα social media;».
6

Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές έχω έρθει αντιμέτωπος με το εξής κρίσιμο ερώτημα που μου θέτει κάποιος αλλά κι εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου: «Πώς να αποφύγω όλα αυτά τα ειδησεογραφικά sites που μοιάζουν με φάμπρικες ανακύκλωσης και μεταποίησης πληροφορίας ή τρολοφάρμες και σκάνε πρώτα στην αναζήτηση, όταν θέλω να ενημερωθώ για κάτι που είδα να περιφέρεται με τη διαδικασία του επείγοντος στα social media;».

Τι να σου πω κι εγώ, ξεκίνα από το μέσο, όχι από την είδηση (που μπορεί να είναι εντελώς «πειραγμένη» και fake), επίλεξε κάποιο site που θεωρείς έγκυρο και ο Θεός βοηθός. Πολλοί, εξάλλου, δεν κάνουν καν τον κόπο να επιβεβαιώσουν οτιδήποτε. Όσο πιο ακραίο μοιάζει, τόσο το καλύτερο για το νταβαντούρι που θα ακολουθήσει. Μένουν με το κραυγαλέο εφέ της ήδη «μολυσμένης» από τον σχολιασμό και την εργαλειοποίηση πληροφορίας, καθώς κάνει τον κύκλο της στο χρονολόγιο, και δεν μαθαίνουν ποτέ τη διάψευση, που συχνά καταλήγει στην κοίτη του ποταμού μαζί με όλες τις άλλες «ξενέρωτες» ειδήσεις που δεν ενισχύουν τη διεγερτική υφή του μέσου.

Ακόμα και σε «σοβαρά» μέσα, επιπλέει συχνά το αγοραίο, ελλειπτικό ιντερνετικό στυλάκι, με αποτέλεσμα να αποκαλούνται σε άρθρα «πολιτικής ανάλυσης» οι ηγέτες των δύο πόλων εξουσίας με υποτιμητικά παρατσούκλια τύπου «Κούλης» ή «Αλέκσης».


Στο τρέχον εκδοτικό σημείωμα της εγκυρότατης έντυπης και ψηφιακής επιθεώρησης n+1 (nplusone magazine) υπό τον τίτλο «Το νέο περιβάλλον ανάγνωσης» περιγράφεται, μεταξύ άλλων, με γλαφυρό και άμεσα αναγνωρίσιμο σε όλους μας πια τρόπο, η δυστοπική περιπέτεια του χρήστη των κοινωνικών μέσων όταν έρχεται αντιμέτωπος με ένα ακόμα «έκτακτο περιστατικό» και επιχειρεί μάταια να κατανοήσει τι ακριβώς διακυβεύεται:

«... Τώρα, αυτό το φρενήρες δούναι και λαβείν δεν επιτρέπει και πολύ χώρο για να σταθούν και να αναπνεύσουν οι απόψεις μας.

Μπαίνουμε στα social media για να ανακαλύψουμε κάποια έντονη και ανεξιχνίαστη διαμάχη που έχει προκύψει, συνήθως εξαιτίας μιας αλυσίδας παρανοήσεων, οι οποίες σε διάστημα μίας ή δύο το πολύ ωρών έχουν τελειώσει φιλίες. Η μόνη λύση για να βγάλει κανείς άκρη είναι να το πάει ανάποδα – κλικάροντας χρονολογικά προς τα πίσω εν μέσω ενός ναρκοπεδίου αναρτήσεων, μπας και εντοπίσει την αρχική πηγή που προκάλεσε όλον αυτόν το χαμό, για να μπορέσει να κατανοήσει ποιος είναι με ποιον, έτσι ώστε να ξέρει ακριβώς τι να σκεφτεί, τι να σχολιάσει και, κυρίως, πού θα τον οδηγήσει αυτό, κοινωνικά...».


Κοροϊδεύαμε τον «τραμπισμό» και τους Αμερικανούς εν γένει για τον κυκεώνα ψευδών ειδήσεων στον οποίο φαίνεται να έχουν εσχάτως παραδοθεί, αλλά κι εδώ η κατάσταση έχει ξεφύγει – σύμπτωμα των καιρών και της ακραίας διχαστικής αντίληψης που διέπει όλες τις πτυχές του συστήματος επικοινωνίας. Ακόμα και σε «σοβαρά» (είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε εγκλωβισμένοι εν μέσω εισαγωγικών) μέσα, επιπλέει συχνά το αγοραίο, ελλειπτικό ιντερνετικό στυλάκι, με αποτέλεσμα να αποκαλούνται σε άρθρα «πολιτικής ανάλυσης» οι ηγέτες των δύο πόλων εξουσίας με υποτιμητικά παρατσούκλια τύπου «Κούλης» ή «Αλέκσης».

Είναι κάποιες φορές που ξεπηδούν από μέσα σου ως απόκριση σε τέτοια κείμενα όλα τα WTF, OMG και LOL του κόσμου. Συγχρόνως, είναι σαν να ηχεί από παντού η προτροπή «πάμε άλλη μια φορά το ψυχροπολεμικό/εμφυλιακό κλίμα, με περισσότερο μπρίο αυτήν τη φορά».

Μια μέρα, μετά το άρθρο που δήλωνε στον τίτλο του ότι η Ελλάδα είναι πλέον «μια κομμουνιστική χώρα» (νόμιζα ότι ήταν υπαινικτικός ή σαρκαστικός ο τίτλος, αλλά, αλίμονο, ήταν απολύτως κυριολεκτικός και ευθυγραμμισμένος με το πνεύμα του κειμένου), εμφανίστηκε ο άλλος ο δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης στην εκπομπή του για να δηλώσει ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυμίζει «θεωρητικό του φασισμού».

Τρελά κι ανόσια και επιπόλαια πράγματα που δεν θα στέκονταν με τίποτα μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ακόμα, πριν διολισθήσουμε εντελώς σ' έναν οπαδικού τύπου δημόσιο «διάλογο», βαθιά επηρεασμένο από την εικονική θολούρα και τη θρασύδειλη ρητορική που χαρακτηρίζει τον ιντερνετικό σχολιασμό.

Shortcut
6

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

3 σχόλια
"Πώς να αποφύγω όλα αυτά τα ειδησεογραφικά sites που μοιάζουν με φάμπρικες ανακύκλωσης και μεταποίησης πληροφορίας ή τρολοφάρμες και σκάνε πρώτα στην αναζήτηση, όταν θέλω να ενημερωθώ για κάτι που είδα να περιφέρεται με τη διαδικασία του επείγοντος στα social media;"Αν κάνεις αυτήν την ερώτηση, τότε σημαίνει ότι δεν μπορείς να τα αποφύγεις....συνέχισε να διαβάζεις και αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το.Θύμα παραπληροφόρησης θα πέσεις σίγουρα, όσο "ψαγμένος" και να είσαι... Και μια και δυο και τρεις φορές... είναι αναπόφευκτο. Όταν όμως, μετά από κάποιες φορές που παραπληροφορήθηκες, δεν μπορείς ακόμα να ξεχωρίσεις τα αξιόπιστα sites (που μπορεί και αυτά να την πατήσουν κάποιες φορές, αλλά θα είναι σπάνιο και πιθανότατα θα δημοσιεύσουν επανόρθωση) από τα σκουπίδια.... Ε... άστο... απλά απόλαυσέ το
Έχω την εντύπωση ότι κάνετε ένα πολύ βασικό λάθος που ακυρώνει την σκέψη σας: εξισώνετε (και απορώ πως) δύο ανόμοια μεταξύ τους πράγματα. Ο μεν Χατζής παραθέτει σαφή παραδείγματα κάνοντας ειρωνικό και ατυχές ίσως χιούμορ για να καταδείξει μέσω της υπερβολής (που δεν είναι και πολύ μακριά από την πραγματικότητα) αυτό που θέλει να πει όσον αφορά τους δείκτες οικονομικής ελευθερίας. Ο δε Καψώχας, όπως έγραψα και σε άλλο μου σχόλιο, και μέσα στο πλαίσιο της πιο σπεκουλαδόρικης ίσως εκπομπής της ελληνικής τηλεόρασης που έχει καταντήσει φανερά και περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά κυβερνητικό φερέφωνο, λειτουργεί σαν αποθρασυμένος καθεστωτικός ανακριτής του Χόνεκερ, θυμίζοντας πρωταγωνιστή στην ταινία "Οι ζωές των άλλων". Αρκεί να παρατηρήσει κανείς το βλέμμα, το ύφος, τις εκφράσεις του προσώπου και την γλώσσα του σώματος κάθε φορά που μιλάει, τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι της εκπομπής, ιδιαίτερα αν κάποιος, συνεργάτης τους ή μη, λέει κάτι που δεν τους αρέσει και βγαίνει εκτός "γραμμής". Αυτά δε που λέει είναι απόλυτα εναρμονισμένα με το πνεύμα της εκπομπής, της ΕΡΤ και, φυσικά, της κυβέρνησης. Δεν βλέπω που βρίσκετε την αναλογία μεταξύ των δύο παραδειγμάτων που παραθέτετε. Και με όλο τον σεβασμό, ομολογώ ότι αυτό δεν μου μοιάζει με τήρηση ίσων αποστάσεων και αντικειμενική προσέγγιση.
Γουστάρουμε την πόλωση γιατί έτσι βαφτίζουμε "τον άλλο" ακραίο. Νομίζουμε ότι τον βγάζουμε από τη μέση. Αλλά η θεωρία των δύο άκρων μας τρομάζει. Γιατί τότε πρέπει να μπούμε κι εμείς σε ένα άκρο.Μα δεν είναι οι μολότοφ, το ξύλο σε μετανάστες, η συνεχής εκτράχυνση και η αποδοχή της βίας έναντι και του δημόσιου χώρου και λόγου μορφές μεσότητας; Ποιος είναι ακραίος; (Αυτή η παράγραφος είναι ειρωνική).Αν στους επίσημους βρίζουν μάνες, στη Θ13 θα σφάζονται. Έτσι πάνε αυτά. Αν όσοι γράφουν δημοσίως κι επωνύμως έχουν ευτελίσει τον δημόσιο λόγο σε κοκορομαχία τότε οι πολιτικές νεολαίες θα κοπανιούνται με καδρόνια.Όποιος βάζει λιθαράκι στο ντουβάρι της χυδαιότητας έχει μερίδιο ευθύνης. Και περισσότερο αυτοί που μετέχουν στα δημόσια πράγματα. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι κυρίως.
Αν μου επιτρέπεις Γράφοντα να συμπληρώσω το σχόλιό σου (με το οποίο αυτή τη φορά συμφωνώ πλήρως):Οποιος βάζει ένα λιθαράκι στο ντουβάρι της χυδαιότητας, να μην απορεί μετά όταν πέσει και τον καταπλακώσει αυτό ακριβώς το σαθρό ντουβάρι, όταν θα έχει πάρει υπερβολικό ύψος από χιλιάδες, εκατομμύρια άλλα λιθαράκια.