The Florida Project

0

Στη σκιά του μαγικού βασιλείου της Ντίσνεϊλαντ μια παρέα πιτσιρικάδων αναστατώνει καθημερινά με σκανταλιές τους ενοίκους ενός φθηνού μοτέλ, σκορπίζοντας χρώμα στις μουντές ζωές τους.

Το εντυπωσιακό, λαχταριστό μέσα στην bigger than life ανία του αιώνιου καλοκαιριού της Πολιτείας όπου διαδραματίζεται Florida Projects του Σον Μπέικερ, που έλαμψε στο Sundance και κέρδισε το κοινό στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες, είναι λουσμένο στο φως, ράθυμο και ιδρωμένο από την υγρασία, εκστασιασμένο από τα χτυπητά χρώματα των γιγαντιαίων προσόψεων καταστημάτων, παγωτατζίδικων και μοτέλ που φαντάζουν σαν φτηνές απομιμήσεις, κάτω από τη μύτη της ψυχαγωγικής αυτοκρατορίας της Ντίσνεϊ και του τεράστιου θεματικού πάρκου στο Ορλάντο.

Καταφρονεμένες, σχεδόν αυτοσχέδιες οικογένειες που δεν έχουν καμία σχέση με τους ανέμελους επισκέπτες και τα προνόμια που απολαμβάνουν ζουν λάθρα σε ξενοδοχειακούς οικισμούς, με βδομαδιάτικο ενοίκιο, δουλεύοντας παρασιτικά ή περιστασιακά για να βγάλουν το μεροκάματο, και τρία παιδιά χωρίς ουσιαστική επιτήρηση (σαν τον παλιούς, γοητευτικά επικίνδυνους καιρούς) αλητεύουν σκανταλιάρικα και αυθάδικα και ξεκαλοκαιριάζουν δημιουργώντας μπελάδες, ζητιανεύοντας χαριτωμένα για ένα παγωτό, βάζοντας και πυρκαγιές σε χαλάσματα ‒ και είναι μόλις 6 ετών, ακατέργαστα ταλέντα, που τα χαζεύεις από την αρχή μέχρι το τέλος μιας ταινίας που δεν ξεχωρίζει από την λαμπερή ταπετσαρία του φυσικού ντεκόρ και δημιουργεί ζωηρότερη αίσθηση με το 35άρι φιλμ και την ατόφια ενδοσκόπηση σε ένα trash προλεταριάτο, περισσότερη νομίζω και από το ντεμπούτο του Αμερικανού σκηνοθέτη, το γυρισμένο με ένα iPhone Tangerine.

Ο λόγος είναι απλός: ενώ ο Μπέϊκερ περιπλανιέται σε μια χώρα των θαυμάτων με εξωτικά, έντονα παραμυθένια οικήματα (Το Μαγικό Κάστρο, η Χώρα του Μέλλοντος) στις παρυφές της θεσμικής ψυχαγωγίας του ακριβού λούνα παρκ, παντρεύει ιδανικά την ελεύθερη φύση της νιότης (χωρίς να καταφεύγει στο κλισέ της ενηλικίωσης, αλλά με έμφαση στην καλόκαρδη ανομία) με τη δυσφορία της κρίσης, σαν να βρίσκεται σε ένα εξωγήινο γκέτο μετά από ένα μεγάλο οικονομικό κραχ.

Οι τουρίστες, μικροί και μεγάλοι, χαμογελούν εγκλωβισμένοι στο το άγχος της υποχρεωτικής υπερ-διασκέδασης. Τα πιτσιρίκια του Μπέικερ, απεναντίας, δεν διακατέχονται από καμία αγωνία.

Η επιστροφή τους στο μοτέλ, μετά από ώρες ξοδεμένες στη ραστώνη και στην αταξία, σαν πoπ ήρωες του Μαρκ Τουέιν, σε ημι-αστική εγκατάλειψη, τα προσγειώνει στο σύμπαν των «ενήλικων» κανόνων κι εκεί ο Μπέικερ αλλάζει τον τόνο του και στρέφει τη ματιά στα θέματα των «μεγάλων».

Και ο ισορροπιστής ανάμεσα στον έξω κόσμο και στο περιφραγμένο, ταπεινό μοτέλ είναι ο διαχειριστής, ο Μπόμπι, ένας προστατευτικός θυρωρός αλλά και αθόρυβος δάσκαλος που ξέρει καλά την πιάτσα και διακρίνει την πονηριά και τον κίνδυνο, νουθετώντας και προειδοποιώντας με βαθιά τρυφερότητα και no-nonsense αμεσότητα, αν χρειαστεί.

Τον υποδύεται ο Γουίλεμ Νταφόου (στον καλύτερο ρόλο μιας ατρόμητης καριέρας), αξιοποιώντας περίφημα την επιλογή του από τον Μπέικερ, αφού είναι ο πιο πεπειραμένος ανάμεσα σε ένα καστ κυρίως πρωτοεμφανιζόμενων που ο 46χρονος σκηνοθέτης χειρίζεται μαεστρικά για να βγάλει αυθορμητισμό και φρεσκάδα.

Το Florida Project δεν περιορίζεται στην παρατήρηση της ρουτίνας μιας ειδικής πληθυσμιακής ομάδας, διανθίζοντάς την με περιστατικά, αλλά διεισδύει στις ψυχές ανθρώπων που αψηφούν τα προβλήματα, είτε από απερισκεψία είτε υπακούοντας τη δύναμη της ελπίδας, σαν μια ειρωνική αντανάκλαση της ντισνεϊκής αισιοδοξίας που λάμπει νυχθημερόν ακριβώς δίπλα τους.

Και ασφαλώς σχολιάζει, με φωτογένεια, τη σύγχρονη Αμερική, ταξικά αλλά καθόλου επιθετικά και διδακτικά, χωρίς να χρειάζεται να στρέψει το βλέμμα και τον φακό του σε ανέχεια και κακομοιριά, γι' αυτό και υπολογίζεται ενισχυμένα στην φετινή κούρσα των βραβείων.

Oscars Critics
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ