Οι υπεύθυνοι του εστιατορίου "Dinner by Heston" στο Λονδίνο, είχαν μία ελαφρώς μακάβρια έμπνευση για το μενού της επόμενης χρονιάς.
Από τον ερχόμενο Ιανουάριο, οι θαμώνες του εστιατορίου θα μπορούν να δοκιμάζουν τα τελευταία γεύματα που είχαν διάσημοι αλλά και «κοινοί θνητοί», πριν σκοτωθούν σε κάποια φοβερή τραγωδία, όπως η βύθιση του Τιτανικού ή η έκρηξη του Βεζούβιου και η καταστροφή της Πομπηίας. Ανάμεσα στα προτεινόμενα «τελευταία γεύματα» θα περιλαμβάνεται και το στερνό δείπνο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην νήσο Helena, όπου είχε εξοριστεί την τελευταία εξαετία της ζωής του από τους Βρετανούς.
Όπως λέει ο πασίγνωστος σεφ Ίστον Μπλούμενθαλ, με το νέο κόνσεπτ θέλει να εισάγει τους πελάτες στη «φαντασιακή αφήγηση» των γεύσεων, με πιάτα εμπνευσμένα από παλιές συνταγές, ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα. Πρώτος «σταθμός» είναι ένα αφιέρωμα στην ρωμαϊκή κουζίνα, εμπνευσμένο από την έκθεση του Μουσείου Ashmolean στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, με τίτλο «Τελευταίο Δείπνο στην Πομπηία». Στην έκθεση παρουσιάζονται περισσότερα από 300 ευρήματα μεταξύ των οποίων και καρβουνιασμένα γεύματα που καλύφθηκαν από λάβα το 79π.Χ. Εδώ βλέπουμε μερικές τις δημιουργίες του σεφ, για το μενού της «Πομπηίας»
Ελιές, σύκα, αμύγδαλα, φακές και ψωμί. Οι συντηρητές «γεμίζουν» τα κενά με τη βοήθεια των αρχαιολογικών ευρημάτων, όπως ένα «κλουβί» που κάποτε κρατούσε φυλακισμένο έναν οικόσιτο τυφλοπόντικα, τον οποίο πάχαιναν σκοπίμως με βελανίδια και κάστανα. Στην αρχαιότητα, οι κάτοικοι της Ρώμης θεωρούσαν λιχουδιά αυτά τα τρωκτικά, που συχνά τα γέμιζαν με χοιρινό κρέας και τα έψηναν. Στη Σλοβενία και στην Κροατία κάποιοι εξακολουθούν να τους μαγειρεύουν.
Το γκουρμέ μενού ωστόσο δεν περιλαμβάνει τυφλοπόντικες, όπως διαβεβαιώνει ο Μπλούμενθαλ, και ξεκινά με μαύρο ψωμί και βούτυρο. Ακολουθεί η ψητή πάπια με πίκλες από γογγύλια και το «τελευταίο δείπνο» τελειώνει με επιδόρπιο που έχει σα βάση το τυρί, σύκα και άλλους καρπούς. Εκτός από τα ευρήματα και τις αναλύσεις των αρχαιολόγων, για το νέο του εγχείρημα ο Μπλούμενθαλ συμβουλεύεται και ένα ρωμαϊκό βιβλίο μαγειρικής του 1ου μ.Χ αιώνα γνωστό και ως "Apicius".
Το να δοκιμάζει κανείς ένα φαγητό παραπλήσιο με το γεύμα ενός μελλοθάνατου μπορεί να μην ανοίγει την όρεξη σε κάποιους αλλά όπως σχολιάζει ο διευθυντής του μουσείου Ashmolean, Xa Sturgis, σε μία κοινωνία εμμονική με το φαγητό, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να συνδεθεί κανείς με τους ανθρώπους του αρχαίου κόσμου.
Ο σύνδεσμος γίνεται ακόμα πιο προφανής, αν αναλογιστεί κανείς πως και οι κάτοικοι της Πομπηίας είχαν ακόμα και στην οικοσκευή τους διάφορα «αναμνηστικά του θανάτου». Σκελετοί κοσμούσαν εορταστικούς κρατήρες και ολόκληρους τοίχους στις κουζίνες τους - μια υπενθύμιση της βέβαιης μοίρας όλων και μία προτροπή για «γλέντι και φαΐ», όσο ακόμα είναι κανείς ζωντανός.
Η έκθεση «Τελευταίο Δείπνο στην Πομπηία» τιμά αυτή την ιδέα με ένα μωσαϊκό ενός ανθρώπινου σκελετού σε φυσικό μέγεθος, που κρατά ένα κρατήρα με κρασί σε κάθε χέρι. «Οι δύο κόσμου του θανάτου και του μπουφέ, του τραπεζιού και του τάφου δεν ήταν ποτέ πολύ μακριά», διαβάζει κανείς στον τοίχο της έκθεσης που καλεί τον επισκέπτη εκτός από την μέρα, να αδράξει και το γεύμα.
Το «Τελευταίο Δείπνο στην Πομπηία» θα σερβίρεται στο Dinner by Heston, στο Λονδίνο, από τις 7 Ιανουαρίου έως τις 31 Μαρτίου και στη συνέχει η κουζίνα θα περάσει σε άλλα «στερνά δείπνα» όπως αυτό που δοκίμασαν οι επιβάτες του «αβύθιστου» Τιτανικού, λίγο πριν το πλοίο προσκρούσει στο παγόβουνο και διαψεύσει τον τίτλο του.
Με πληροφορίες από New York Times
Δείτε περισσότερα
