Σε άρθρο του στον Guardian και στη στήλη comment is free o συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης γράφει για την σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας, επισημαίνοντας ότι «σε αντίθεση με ό, τι σκέφτονται στο εξωτερικό, οι περισσότεροι Έλληνες δεν περνούν το χρόνο τους ρίχνοντας βόμβες μολότοφ, ή διαμαρτυρόμενοι». Ο συγγραφέας σημειώνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων κάνουν ό, τι μπορούν για να τα βγάλουν πέρα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Αλλά-όπως γράφει- ο Δοξιάδης, αυτοί δεν κάνουν για την τηλεόραση, όπως κάνουν οι κουκουλοφόροι και οι μολότοφ. «Καμιά από τις γενικεύσεις για τεμπέληδες Έλληνες, τρελούς και αχάριστους δεν είναι αλήθεια» τονίζει ο συγγραφέας, γράφοντας ότι η απελπισία προέρχεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, «από την άγνοια». Στην πραγματικότητα η σημερινή κρίση θυμίζει στον Δοξιάδη τον Σωκράτη: «Το κακό οφείλεται στην έλλειψη γνώσης». «Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι μόνο αν κάποιος (αρχαίος και γενειοφόρος, στην ιδανική περίπτωση) αποκάλυπτε την ουσία του προβλήματος πειστικά, τότε Έλληνες και μη Έλληνες θα έβλεπαν την αλήθεια, και θα έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες για να λύσουμε τα προβλήματά μας. Δεν μπορεί να υπάρξει καλή θεραπεία χωρίς καλή διάγνωση».
Στη συνέχεια αφού αναφέρεται στους 750 χιλιάδες ανθρώπους που έχουν χάσει τις δουλειές τους λόγω κρίσης, την ώρα που κανείς από το Δημόσιο δεν έχει απολυθεί, τονίζει ότι πίσω από αυτή την κρίση υπάρχουν οι ενέργειες δεκαετιών που δημιουργήθηκαν από ένα αναποτελεσματικό, ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, που μετέτρεψε την πολιτική σε έναν μηχανισμό ανταλλαγής με ψήφους, και που είχε ως αποτέλεσμα ένα κράτος αναποτελεσματικό και δαπανηρό.
«Φυσικά, γράφει, η διεθνής οικονομική κατάσταση, οι τράπεζες, οι κερδοσκόποι, απατεώνες, κλπ. έπαιξαν τον ρόλο τους στο να γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Αλλά δεν θα μπορούσαν να το έχουν πράξει, αν οι Έλληνες πολιτικοί δεν είχαν καταστρέψει για πάνω από 30 χρόνια, την καρδιά της οικονομίας μας».
Ο Δοξιάδης σημειώνει ότι σήμερα οι πολιτικοί διαφωνούν ποιος κάνει περισσότερα για να σώσει τη χώρα. «Αυτοί που υπέγραψαν τα μνημόνια ή οι αρνητές του δανείου οι οποίοι προτείνουν μια «εθνικά υπερήφανη λύση» και που εκτείνονται από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά;»
Σύμφωνα με τον συγγραφέα και οι δύο πλευρές αρνούνται μια αλήθεια. Ο λόγος που απαιτούνται περισσότερα μέτρα λιτότητας, είναι ότι αυτοί που υπέγραψαν το μνημόνιο ήταν ανίκανοι και απρόθυμοι να περικόψουν τις δαπάνες με ορθολογικούς τρόπους. Από την άλλη, oι αρνητές του δανείου αρνούνται ότι η «περήφανη λύση» τους είναι συνώνυμη με την απερίγραπτη δυστυχία της χρεοκοπίας. Και οι δύο ενεργούν με σκοπό να κερδίσουν. «Οι πρώτοι την προστασία του «πελατολογίου» τους, οι δεύτεροι από το χάος και τη δυστυχία που ευνοεί την ανάπτυξη του βιότοπου του πολιτικού εξτρεμισμού. Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμαστε ένα γενειοφόρο γέροντα να μας πει την αλήθεια για την κρίση, αλλά ένα μικρό αγόρι που θα αποκαλύψει τη γύμνια του αυτοκράτορα, όπως στο διάσημο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν».
σχόλια