Διαβάζουμε καθημερινά στις εφημερίδες αναφορές σε ιστορίες που λαμβάνουν χώρα σε συνοικίες του κέντρου της Αθήνας, αλλά και σε επαρχιακές πόλεις: επιθέσεις σε Έλληνες και μετανάστες με νεκρούς και τραυματίες. Εκδουλεύσεις για προσφορά (ή και δήθεν προσφορά) βοήθειας σε ηλικιωμένους πολίτες (‘’μη φοβάσαι, θα σου κάνουμε εμείς τα ψώνια, δεν χρειάζεται να βγεις από το σπίτι σου και να κινδυνέψεις να σου πάρουν την τσάντα αλλοδαποί’’ και στη συνέχεια αυξάνονται τα εκλογικά ποσοστά αυτών που προσφέρονται να βοηθήσουν). Κλείσιμο καταστημάτων μόλις δύσει ο ήλιος διότι οι καταστηματάρχες φοβούνται τις επιθέσεις ή τις κλοπές κ.λπ. Παράλληλα διαβάζουμε στις ίδιες εφημερίδες και ακούμε στην τηλεόραση πολιτικούς να ζητούν να επιτραπεί η οπλοφορία σε όλους τους Έλληνες και, άκουσον άκουσον, να μη διώκονται ποινικά όταν πυροβολήσουν αυτόν που (επιχειρεί να) εισβάλλει στο σπίτι τους να τους κλέψει. Παρακολουθούμε επίσης στο διαδίκτυο ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έξαλλες συζητήσεις από ομάδες εφέδρων που κατέχουν πολεμικά όπλα νόμιμα (τους τα έχει δώσει η Πολιτεία), να καλούν τον κόσμο να πάρει τα όπλα για να τιμωρήσουν αυτούς που δρουν σε βάρος της Ελλάδας, καθώς και αυτούς που μουντζώνουν τους επίσημους στις παρελάσεις ή τους αποκαλούν προδότες. Ας αναρωτηθούμε αν πρόκειται για την έναρξη της διαδικασίας συγκρότησης πολιτοφυλακών διαφόρων τάσεων, αν πρόκειται για τη μετεξέλιξη των περσινών αγανακτισμένων (που σχεδόν όλοι τους κανάκευαν ακόμα και όταν λοιδορούσαν πολιτικούς αποκαλώντας τους προδότες ή κράδαιναν χάρτινες κρεμάλες). Αν τέλος πρόκειται για αναμόχλευση ιστοριών που συνέβησαν σε προηγούμενες δεκαετίες. Τότε που για κάθε νόμιμη συγκέντρωση πολιτών λάμβανε χώρα και μια ‘’αντισυγκέντρωση’’ αντιφρονούντων συνήθως συγκεκριμένης προέλευσης. Πλέον όμως είναι ορατός ο κίνδυνος οι αντισυγκεντρώσεις να προέρχονται γενικώς από τα άκρα (ας θυμηθούμε φωτογραφία στις εφημερίδες της 20/3/2010 με εργαζόμενους που περιφρουρούσαν απεργία κρατώντας καδρόνια). Ενδεχομένως δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την εκπόρευση πολλών από αυτά που συμβαίνουν, ή για την κατάληξή τους. Είμαστε όμως βέβαιοι για ορισμένα άλλα ζητήματα που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε περισσότερα. Ειδικότερα:
Κατ’ αρχήν η ιστορία διδάσκει ότι στην Ελλάδα κάποιες αντισυγκεντρώσεις κατέληξαν σε δολοφονίες, όπως του βουλευτή Γρ. Λαμπράκη το 1963. Αλλά και στην Ευρώπη οι παράνομες πολιτοφυλακές νόμιμων κομμάτων στην Γερμανία του Μεσοπόλεμου οδήγησαν κατ’ αρχήν σε αιματηρές συμπλοκές και στη συνέχεια στην κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία με όλα τα επακόλουθα: τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις εκατόμβες των νεκρών, το ολοκαύτωμα και την καταστροφή της ίδιας της Γερμανίας. Όσοι δεν γνωρίζουν την ιστορία ή την έχουν λησμονήσει ας την επαναφέρουν στη μνήμη τους μελετώντας το ανησυχητικά επίκαιρο βιβλίο του Heinrich Winkler, Βαϊμάρη, Η Ανάπηρη δημοκρατία 1918-1933, (εκδ. ΠΟΛΙΣ, Αθήνα 2011).
Κατά δεύτερον από το Σύνταγμα και τους Νόμους: στην Ελλάδα το Κράτος Δικαίου είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα, το οποίο άλλωστε έχει αναθέσει στην μεν Αστυνομία τη σύλληψη των δραστών αξιόποινων πράξεων και στις δικαστικές αρχές τη διερεύνηση της υπόθεσης και την τιμωρία αυτών που θα κριθούν ένοχοι εγκλημάτων. Αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτοί δεν αρκούν ούτε ασκούν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους ας σκεφθούν ότι είναι καλύτερο να τους αφήσουν να κάνουν αυτό με το οποίο η Πολιτεία τους έχει επιφορτίσει (ουσιαστικά είναι οι μόνοι αρμόδιοι) και να ζητήσουν να βελτιώσουν μόνοι τους την αποδοτικότητά τους. Και κυρίως να μην αναλάβουν οι ίδιοι οι πολιτοφύλακες, έφεδροι, προστάτες ηλικιωμένων και αδυνάτων και όποιοι άλλοι της ίδιας κατηγορίας να συλλάβουν τους ‘’δράστες’’ και να απονείμουν Δικαιοσύνη. Ο Λούκυ Λουκ είναι έξοχο κόμικ, αλλά ας μην εφαρμόσουμε στην πράξη τα όσα διαβάζουμε. Μπορούμε κάλλιστα να πάρουμε αρνητικά μαθήματα από τα συμβαίνοντα στις Η.Π.Α. με τα εκατομμύρια όπλα που κυκλοφορούν ελεύθερα. Το αποκορύφωμα είναι η ιστορία που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στις εφημερίδες: κάποια γυναίκα τηλεφώνησε έντρομη στον σερίφη της περιοχής (για να ρωτήσει τι να κάνει με αυτόν ο οποίος προσπαθεί να εισέλθει στο τροχόσπιτό της όπου κατοικεί με το μωρό της). Της γνωστοποιήθηκε τηλεφωνικά ότι μπορεί να τον πυροβολήσει, ο νόμος της το επιτρέπει. Πράγματι η κυρία σκότωσε τον επιτιθέμενο αλλά δεν θα διωχθεί ποινικά. Ανατριχιάζω με την προοπτική (βλ. σχετική έκκληση του πολιτικού) να επιτραπεί αυτό στην Ελλάδα. Ιδίως όταν οι προσπάθειες της αμερικανικής Κυβέρνησης να απαγορευτεί η οπλοφορία προσκρούουν στην αντίδραση των πολιτών και τελικά δεν προχωρούν. Είναι διότι εκεί το αυγό του φιδιού επωάσθηκε και τώρα δεν μαζεύεται.
Ας προσέξουμε λοιπόν να μην αφήσουμε το αυγό του φιδιού να επωασθεί, διότι το βέβαιο είναι πως το φιδάκι θα γίνει φίδι στον κόρφο μας.
Ο Γιώργος Κτιστάκης είναι Αντεισαγγελέας Εφετών, Δ.Ν. Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορεί η μελέτη του H απονομή της ποινικής δικαιοσύνης. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 28 Μαρτίου και ώρα 19:30 στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας 60).
σχόλια