Μπορεί το περίφημο έργο «Salvator Mundi», ένας πίνακας του Ιησού Χριστού που αποδίδεται στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και έγινε το ακριβότερο έργο που έχει πωληθεί ποτέ σε δημοπρασία, με 450,3 εκατομμύρια δολάρια να έχουν δοθεί από ανώνυμο πλειοδότη, ο οποίος μετά αποκαλύφθηκε ότι ήταν στενός σύμμαχος και πιθανός αντιπρόσωπος του εστεμμένου πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, κυβερνώντος της Σαουδικής Αραβίας, να είναι άφαντο, αλλά το Λούβρο του Άμπου Ντάμπι στη διάρκεια της πανδημίας απέκτησε 27 αριστουργήματα από δημοπρασίες και ιδιωτικές πωλήσεις σε όλο τον κόσμο.
Η ιστορική συμφωνία της Γαλλίας με τα Εμιράτα ξεκινά το 2007, όταν υπογράφηκε η ενός δισεκατομμυρίου ευρώ ενοικίαση από τους Άραβες της χρήσης του ονόματος «Λούβρο» για ένα μουσείο με έκταση 64.000 τ.μ. Το ακριβοπληρωμένο brand θέλει να παίξει ρόλο διπλωματικό προφανώς, υποστηρίζοντας το προφίλ των Εμιράτων στη Δύση και λειτουργώντας ως σύνδεσμος με την Ευρώπη.
Με μισθωμένο το όνομα του Λούβρου μέχρι το 2037, το νέο μουσείο έχει ως δάνεια 300 έργα τέχνης από το Λούβρο, το Musée d’Orsay, το Κέντρο Georges Pompidou και τις Βερσαλλίες, μεταξύ άλλων. Το μουσείο στις αίθουσές του περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής και γλυπτικής από 13 από τις πιο γνωστές συλλογές της Γαλλίας, που χρονολογούνται από την εποχή του χαλκού μέχρι την ποπ-αρτ.
Ανάμεσα στα έργα συμπεριλαμβάνονται το Portrait of an Unknown Woman του Ντα Βίντσι, το Saint Lazare Station του Μονέ και το Big Electric Chair του Άντι Γουόρχολ, αρχαία αγάλματα, βάζα και μάσκες από την Ασία και την Αφρική. Και ακόμα το The Woman with a Mirror του Τιτσιάνο, το Napoleon Crossing the Alps του Ζαν Λουί Νταβίντ και το The Fife Player του Μανέ.
Στη διάρκεια της πανδημίας το Λούβρο του Άμπου Ντάμπι αγόρασε 27 συνολικά έργα, ανάμεσά τους και έναν εξαιρετικό πίνακα του Σαγκάλ και ένα σπάνιο έργο του Ζορζ ντε λα Τουρ, που ήταν το ακριβότερο έργο σε αυτή την κατηγορία που πουλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία στη Γερμανία, αντί 4,3 εκατομμυρίων ευρώ.
Το μουσείο αγόρασε επίσης το έργο «Entre chien et loup» του Σαγκάλ, ένα έργο που ο Ρωσο-εβραίος ζωγράφος ολοκλήρωσε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, και αναπαριστά τον θάνατο και τον εκτοπισμό, ενώ στα χρώματά του διαγράφονται αυτά της γαλλικής σημαίας. Μάλιστα στο έργο αυτό απεικονίζεται και ο ίδιος ο ζωγράφος.
Άλλες αγορές περιλαμβάνουν μια επιλογή από 25 ιαπωνικά χαρακτικά από τον 18ο και 19ο αιώνα, από την περίοδο Έντο. Οι ξυλογραφίες περιλαμβάνουν το Under the Wave off Kanagawa, επίσης γνωστό ως The Great Wave, από τον Κατσουχίσα Χοκουσάι. Επίσης δυο γλυπτά του Ροντέν μπήκαν στη συλλογή, το μνημείο του Victor Hugo και το έργο Call to Arms, το οποίο δείχνει έναν τραυματισμένο στρατιώτη στα πόδια μιας φτερωτής μορφής, όπως και το Le Grand Cheval (The Large Horse) του Ρεϊμόν Ντισάν Βιγιόν, ένα αφηρημένο χάλκινο γλυπτό από το 1914.
Το μουσείο δανείστηκε επίσης πρόσφατα 18 έργα από το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, τα οποία ενδέχεται να εκτεθούν τον επόμενο χρόνο, συμπεριλαμβανομένης της L' Algerienne (Algerian Woman) του Ματίς, ενός πορτρέτου της Καρολίν, της διάσημης πόρνης που απεικόνισε ο Αλμπέρτο Τζακομέτι, και του πορτρέτου του Michel Leiris από τον Φράνσις Μπέικον.
σχόλια