Μερικοί το λένε τρέλα, οι Blaze το ονομάζουν αγάπη Facebook Twitter
The Blaze: Δεν μας ενδιαφέρει πώς θα εκλάβει ο κόσμος τα βίντεο, δεν έχει καθόλου σημασία. Δεν θέλουμε να περάσουμε κάποιο μήνυμα, επιλέγουμε να είμαστε διακριτικοί στον τρόπο που αφηγούμαστε κι αυτό το κάνουμε εσκεμμένα

Μερικοί το λένε τρέλα, οι Blaze το ονομάζουν αγάπη

0

Το πρώτο βίντεο των Blaze, το «Virile», ξεκινάει με τους στίχους του Nat King Cole «You call it madness, but I call it love» και παρουσιάζει το απόλυτο bromance: σε ένα μικρό στούντιο στο Παρίσι δυο κολλητοί περνούν ανέμελες ώρες, καπνίζουν, φτιάχνουν μουσική, χορεύουν, ζουν καθημερινές ανθρώπινες στιγμές. Είναι φίλοι ή εραστές, δεν έχει και πολλή σημασία.

Η αγάπη στα βίντεο των Blaze είναι μια έντονη, αλλά ακαθόριστη κατάσταση, δοσμένη με τόσο σπαρακτικό τρόπο, που σε αφοπλίζει. Αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο στο επόμενο βίντεο, για το κομμάτι «Territory», όπου ένας νεαρός Αλγερινός γυρνάει στο πατρικό του και η συγκίνηση φτάνει στο αποκορύφωμα όταν συναντάει τους δικούς του σε ένα εκπληκτικό μικρού μήκους φιλμ, στιγμές του οποίου θυμίζουν στα καθ' ημάς την Ευδοκία και το Από την άκρη της πόλης του Γιάνναρη, αλλά κατάγεται από τα «Παιδιά της Ζωής» του Παζολίνι, τον Ζενέ και τον Φασμπίντερ.

Στο νέο τους βίντεο με τίτλο «Queens» μιλούν για τη γυναικεία φιλία μέσα από μια τσιγγάνικη κηδεία.

Αυτό το σπάνιο και γοητευτικό βλέμμα στις εθνικές μειονότητες, γεμάτο συναισθηματική φόρτιση αλλά και ανθρωπιά, δεν το συναντάς συχνά σε μουσικά βίντεο, ούτε καν σε ταινίες. Γι' αυτό οι Blaze είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις που έχουν βγει από τη Γαλλία. Καμιά φορά η μουσική τους δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τις δυνατές εικόνες τους, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.


Αυτό το σπάνιο και γοητευτικό βλέμμα στις εθνικές μειονότητες, γεμάτο συναίσθημα αλλά και ανθρωπιά, δεν το συναντάς συχνά σε μουσικά βίντεο, ούτε καν σε ταινίες. Γι' αυτό οι Blaze είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις που έχουν βγει από τη Γαλλία. Καμιά φορά η μουσική τους δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τις δυνατές εικόνες τους, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.

Τα δύο ξαδέρφια, ο Guillaume και ο Jonathan Alric, που σκάνε στα γέλια όταν αναφέρεσαι στη συγγένειά τους, άρχισαν να φτιάχνουν μαζί μουσική όταν o Jonathan χρειάστηκε να επενδύσει μουσικά τη μικρού μήκους ταινία που ετοίμαζε για τη σχολή του. Ζήτησε από τον Guillaume, που ασχολούνταν με το dub, να τον βοηθήσει και κάπως έτσι ξεκίνησαν. Υιοθέτησαν το ψευδώνυμο Blaze, που στη γαλλική αργκό σημαίνει «όνομα», και αμέσως ξεχώρισαν για την εξαιρετική τους αισθητική.

Η μουσική δεν είναι η βασική τους ασχολία αλλά κάτι που προέκυψε, ενώ, μέχρι τώρα, δεν λειτουργούσε αυτόνομα, χωρίς την εικόνα, τουλάχιστον δεν ήταν αυτός ο σκοπός τους.

Παρ' όλα αυτά, στις αρχές της χρονιάς έβγαλαν ένα EP και πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους με τίτλο «Dancehall». Το ονόμασαν έτσι χάρη στην αγάπη τους για την dub.

Μερικοί το λένε τρέλα, οι Blaze το ονομάζουν αγάπη Facebook Twitter
Από τα γυρίσματα του Heaven, που βρίσκεται στο πρώτο τους άλμπουμ

Τα δύο ταλαντιούχα ξαδέρφια, γενικώς, δεν λένε πολλά λόγια. Λακωνικοί και λιγομίλητοι (σπάνια δίνουν συνεντεύξεις, προτιμούν να τους κρίνουν καθαρά μέσα από τη δουλειά τους), δεν ενδιαφέρονται να προβληθούν από τα media ως πρόσωπα, τους αρκεί να παίζονται τα βίντεό τους. Στη συνομιλία μας αυτό το ξεκαθάρισαν από την αρχή.

«Ξεκινήσαμε να κάνουμε μουσική πριν από πέντε χρόνια» λέει ο Jonathan. «Δεν ήταν συνειδητή απόφαση ούτε η μουσική ούτε το να φτιάχνουμε τα βίντεο μόνοι μας. Ήταν κάτι φυσικό, σαν μια ανάγκη. Όταν είμαστε στη διαδικασία σύνθεσης της μουσικής, έρχονται απευθείας κάποιες εικόνες στο μυαλό μας και το αντίστροφο.

»Μας εμπνέουν σχεδόν τα πάντα που είναι σε μορφή ποίησης. Εξαρτάται από τον τρόπο που βλέπεις όσα σε περιτριγυρίζουν. Έχουμε πάρα πολλές επιρροές, από την κλασική μουσική μέχρι το electro, τη salsa και την dub.

»Στο "Dancehall" θέλαμε να εξερευνήσουμε νέα συναισθήματα και να πούμε μια μεγαλύτερη ιστορία. Συγκεκριμένα, θέλαμε να ασχοληθούμε με την κοινότητα των Ρομά εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν είχαμε το κατάλληλο κομμάτι ή την κατάλληλη ιδέα. Όταν κάναμε το "Queens", όμως, βρήκαμε το ιδανικό κομμάτι για να αφηγηθούμε αυτό το στόρι. Δεν μας αρέσει ο όρος "concept".

 

The Blaze - Territory

»Πιστεύουμε ότι για να το πραγματοποιήσεις πρέπει να σκεφτείς με αρκετούς κανόνες. Αυτό που κάνουμε γίνεται με φυσικό τρόπο. Μιλάμε για τους νέους επειδή είμαστε νέοι, μιλάμε για bromance επειδή είμαστε φίλοι κ.λπ.

»Μας εμπνέουν σκηνοθέτες όπως ο Αμπντελατίφ Κεσίς, ο Αλεχάντρο Ινιάριτου ή η Άντρεα Άρνολντ. Ειδικά το "American Honey" της Άντρεα Άρνολντ, που είναι τόσο ποιητικό. Δεν μας ενδιαφέρει πώς θα εκλάβει ο κόσμος τα βίντεο, δεν έχει καθόλου σημασία. Δεν θέλουμε να περάσουμε κάποιο μήνυμα, επιλέγουμε να είμαστε διακριτικοί στον τρόπο που αφηγούμαστε κι αυτό το κάνουμε εσκεμμένα. Νομίζω ότι όταν φτιάχνεις μουσική έχεις έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπεις τα πράγματα».

Το «Dancehall» είναι ένας δίσκος χωρίς εξάρσεις, με απλά μουσικά θέματα, που στηρίζονται σε ηλεκτρονικές μπασογραμμές και πιάνο, που φαίνονται αρκετά ξεπερασμένα, με ήχο που έχει χιλιοακουστεί και δύσκολα θα βρει κοινό το 2018 (γι' αυτό και σχεδόν όλες οι κριτικές είναι κακές). Τα βαριά, περίεργα φωνητικά τους είναι πειραγμένα για να δώσουν αυτή την απόκοσμη χροιά στη μουσική τους.

 

Oι The Blaze σε live τους

Το «Pitchfork» το αποδίδει στο ότι το τραγούδι δεν φαίνεται να είναι το φόρτε τους, ενώ οι αγγλικοί στίχοι τους ακούγονται κάπως αδύναμοι και αποσπασματικοί. Όλοι οι αρθρογράφοι όμως αποθεώνουν τα visuals και όχι τον παγερό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μουσική τους. Και εκεί βρίσκεται το μυστικό της απήχησής τους.

Έχουν παίξει ήδη σε μερικά από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ του κόσμου. «Θα θέλατε να σκηνοθετήσετε μια μεγάλου μήκους ταινία; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;» τους ρωτάω.


«Προσπαθούμε να ζούμε στο σήμερα. Επομένως, είναι δύσκολο να μιλήσουμε για τα μελλοντικά μας σχέδια. Φυσικά, έχουμε πολλή έμπνευση και εν καιρώ θα δούμε πώς θα κινηθούμε».

 

Ένα ακόμη μικρό αριστούργημα: Το video για το «Heaven»

Info:

Το άλμπουμ των Blaze κυκλοφορεί από την Animal 63/Sony UK/RCA.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT