«Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου», ένα τρυφερό βιβλίο για το ψέμα και την απώλεια

«Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου», ένα τρυφερό βιβλίο για το ψέμα και την απώλεια Facebook Twitter
Μπορεί το όνομα Ζοάν Σφαρ να μη σημαίνει πολλά στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία ο πολυσχιδής αυτός καλλιτέχνης είναι ένας μικρός σταρ.
0

Αν χρέωνες στον πατέρα σου το χειρότερο ψέμα που άκουσες ποτέ∙ αν τον καμάρωνες έτσι γενναίο, κούκλο και καρδιοκατακτητή, ψηλά στην κοινωνική κλίμακα, ταγμένο στο καθήκον∙ αν αποζητούσες τους επαίνους του, αλλά ασφυκτιούσες με τον Θεό, τις υποδείξεις, τις αρχές του∙ αν, προς το τέλος, δεν επικοινωνούσατε καλά καλά, τώρα «Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου», πώς να τον πενθήσεις;

«Το παρόν πόνημα», γράφει για το βιβλίο του ο Ζοάν Σφαρ, «αφηγείται τον πιο συνηθισμένο αγώνα που υπάρχει: να επιβιώσεις του γεννήτορός σου και να αντιληφθείς, με φρίκη καμιά φορά, ότι του μοιάζεις»...

Τρυφερό, συγκινητικό, κατά τόπους ξεκαρδιστικό και με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, το «Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου» (μτφρ. Ρ. Γεωργακοπούλου, εκδ. Πόλις) μιλάει ανάλαφρα για ένα στενόχωρο όσο και τετριμμένο θέμα: για την εμπειρία της απώλειας.

Μεταξύ εξομολόγησης και μυθοπλασίας, αποτελεί μια χαλαρή αλυσίδα επεισοδίων αντλημένων από την παιδική και την ενήλικη διαδρομή του Γάλλου συγγραφέα, οι κρίκοι της οποίας ορίζονται χρονικά από τους θανάτους των γονιών του: τον αλλόκοτο –και αποσιωπημένο από τον ίδιο− θάνατο της μητέρας του, όταν ήταν μόλις τριών, και τον αναμενόμενο θάνατο του πατέρα του, όταν ο ίδιος είχε φτάσει τα σαράντα.

«Δεν πρέπει να λέμε εν γνώσει μας ψέματα στα παιδιά μας. Αλλιώς, όλη τους τη ζωή θα λένε κι αυτά ψέματα».

Ομολογημένη φιλοδοξία του Σφαρ ήταν να αφηγηθεί «την παιδική ηλικία ενός ήρωα του Φίλιπ Ροθ που θα είχε μεγαλώσει σαν ήρωας του Ρομάν Γκαρί στον γαλλικό Νότο και του οποίου το όνομα θα ήταν Ζοάν».

Γεγονός είναι πως στο βιβλίο του δεσπόζουν τα ίχνη μιας εβραϊκής κληρονομιάς που έπεσε πάνω του σαν καταπέλτης και πως κυρίαρχο ατού της γραφής του είναι το χιούμορ − ένα χιούμορ αφοπλιστικό μέσα στην ειλικρίνειά του, λυτρωτικό.

«Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου», ένα τρυφερό βιβλίο για το ψέμα και την απώλεια Facebook Twitter
Δική του ταινία είναι η μυθοπλαστική βιογραφία του Σερζ Γκενσμπούργκ.

Μπορεί το όνομα Ζοάν Σφαρ να μη σημαίνει πολλά στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία ο πολυσχιδής αυτός καλλιτέχνης είναι ένας μικρός σταρ. Όπως η Μαρζάν Σατραπί και ο Κριστόφ Μπλεν, ανήκει σε μια νέα γενιά σχεδιαστών κόμικς που έφεραν τα πάνω κάτω στην 9η Τέχνη, δίνοντας πιο εφευρετικές, πιο απαιτητικές ιστορίες από εκείνες του Αστερίξ και του Τεν Τεν.

Η γιαγιά του, όπως γράφει, τον ενθάρρυνε, τον είχε για το πιο έξυπνο εγγόνι της: «Θα τα έχεις όλα» τον διαβεβαίωνε. «Εσύ πρέπει να γίνεις βασιλιάς!».

Την ανακάλυψη του σκίτσου, πάντως, τη χρωστάει στον πατέρα του. Ήταν «η μόνη περιοχή της ύπαρξής μου επί της οποίας δεν είχε ποτέ ούτε πείρα ούτε άποψη. Δεν ήταν ποτέ αντίθετος. Το ενθάρρυνε όταν έπρεπε, επειδή έβλεπε ότι με έκανε ευτυχισμένο, αλλά δεν ήξερε τίποτα γι' αυτό... Οφείλω πολλά στον πατέρα μου, αλλά το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε ήταν ότι δεν ήξερε να σχεδιάζει».

Καρπός του έρωτα ενός ψημένου, αλγερινής καταγωγής δικηγόρου και μιας νεαρής αρτίστα, γεννημένος στη Νίκαια το 1971, απόφοιτος της εκεί Φιλοσοφικής Σχολής και της Καλών Τεχνών του Παρισιού, ο πολυβραβευμένος Σφαρ, για τις δικές του ιστορίες, άλλοτε καταφεύγει στο σχέδιο, δημιουργώντας ανάρπαστες σειρές, όπως ο «Γάτος του Ραβίνου».

Ο γάτος ενός ραβίνου στην Αλγερία των '20s καταπίνει τον οικογενειακό παπαγάλο, αρχίζει να μιλάει με ανθρώπινη λαλιά και αιτείται να ασπαστεί τον ιουδαϊσμό, άλλοτε στην πεζογραφία κι άλλοτε στην τηλεόραση και το σινεμά − δική του ταινία είναι η μυθοπλαστική βιογραφία του Σερζ Γκενσμπούργκ.

«Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου», ένα τρυφερό βιβλίο για το ψέμα και την απώλεια Facebook Twitter
Σχέδιο από την ανάρπαστη σειρά του Σφαρ «Ο Γάτος του Ραβίνου».

Το «Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου» λειτουργεί για μας και ως carte de visite του, καθώς στις σελίδες του αποτυπώνονται ανάγλυφα η συγκρότηση της προσωπικότητάς του, η πορεία του προς την ενηλικίωση, η αισθηματική του ζωή, οι πολιτικές απόψεις του, οι δάσκαλοί του, οι καλλιτεχνικές του επιρροές.

Υπάρχει εδώ ο λόγος που εκφώνησε στο μπαρμίτσβα του –γραμμένος καθ' ολοκληρίαν από τον πατέρα του βέβαια−, όπως υπάρχουν και οι δικές του θέσεις για το Μεσανατολικό, την τρομοκρατία, την ακροδεξιά. Μιλώντας για τον πατέρα του, ο Σφαρ μιλάει, αναπόφευκτα, και για τον ίδιο. Και το κάνει με μια δόση μελαγχολίας και αυτοσαρκασμού.

Το πένθος, σύμφωνα με την αφήγησή του, τον βρίσκει εύθραυστο: έχει μόλις χωρίσει με την επί τριάντα χρόνια σύντροφό του και αναζητά την ελευθερία, σαν έφηβος, έξω από το κουκούλι της οικογένειας – κάπου στο βάθος υπάρχει και μια «αρραβωνιαστικιά». Βρίσκεται στο Ηράκλειο της τριτοκοσμικής γι' αυτόν Κρήτης, είναι οι πρώτες διακοπές που περνάει μόνος με τα παιδιά του κι ένα σοβαρό πρόβλημα στα μάτια τον έχει αφήσει στο έλεος του τοπικού οφθαλμιάτρου.


«Κακά δάκρυα» είναι η διάγνωση. Μήπως, αναρωτιέται, τιμωρείται επειδή δεν έκλαψε αρκετά στην κηδεία του πατέρα του λίγες εβδομάδες νωρίτερα; Μήπως θα έπρεπε να τον θρηνήσει πιο πολύ; Ο Σφαρ δεν μπορεί να σχεδιάσει τίποτα στις διακοπές του, αλλά μπορεί να θυμηθεί, να αναστοχαστεί.


«Δεν πρέπει να λέμε εν γνώσει μας ψέματα στα παιδιά μας. Αλλιώς, όλη τους τη ζωή θα λένε κι αυτά ψέματα». Πόσο ψεύτης ήταν, άραγε, ο μπαμπάς του; Έλεγε ψέματα όταν είπε πως η μαμά «έφυγε ταξίδι»; Ή μήπως έλεγε ό,τι ακριβώς πίστευε, πως η μαμά δεν πέθανε, πως πήγε στον παράδεισο;

Ο πατέρας Σφαρ ήταν «από την ίδια στόφα που έχουν τα ηρωικά πρόσωπα όπως ο Σολάλ του Αλμπέρ Κοέν». Δικηγόρος που, από πουτάνες και απατεώνες, είχε φτάσει να υπερασπίζεται τράπεζες, είχε φύγει από την Αλγερία το '57, αφού προηγουμένως Γάλλοι ακροδεξιοί του είχαν τσακίσει τη σπονδυλική στήλη και μετά, στη Νίκαια, ήταν από τους πρώτους δικηγόρους που έστειλε στη φυλακή νεοναζί.

«Τι κάνεις όταν είσαι υποχρεωμένος να μεγαλώσεις στη σκιά ενός τόσο επιτυχημένου αρσενικού;». Ο μπαμπάς Σφαρ, στα νιάτα του, έπαιζε πιάνο σε μπουρδέλα αλλά και σε πιο φημισμένα πάλκα και στην ακμή του ήταν νταής, του άρεσε να μη φοβάται κανέναν, να την πέφτει χωρίς έλεος στα δικαστήρια, στο δημοτικό συμβούλιο, στον δρόμο, στο πάρκινγκ, παντού.

«Θέλω να πιστεύω», γράφει ο Σφαρ, «ότι φταίει η χηρεία που ο μπαμπάς μου έχασε όλες τις χαρές της ζωής που μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο. Στηρίζομαι σ' αυτήν τη διάγνωση: έκλεισε το πιάνο του, όταν πέθανε η μαμά. Και, αντί για μουσική, με δίδαξε θρησκεία, για να απλωθεί πάνω μας η θλίψη. Η παιδική μου ηλικία, παρά την αγάπη και την τόση προσοχή που μου έδινε μια τέτοια πολυπληθής οικογένεια, υπήρξε μια παρατεταμένη περίοδος πένθους».

Εν τω μεταξύ, ο πρεσβύτερος Σφαρ, ως ακαταπόνητος εραστής, άφηνε πίσω του συντρίμμια. Μαγνήτιζε τις γυναίκες, αλλά «το ίδιο λεπτό που συναντούσε ένα θύμα, ήξερε πολύ καλά και με ποιον τρόπο θα το παράταγε». Να 'ναι, άραγε, τυχαίο που ο Ζοάν Σφαρ ακολούθησε επί μακρόν την οδό της μονογαμίας;

«Αντί να περάσω όλη μου τη ζωή προσπαθώντας να αποδείξω ότι ο πατέρας μου είχε άδικο», σκέφτεται τώρα, «θα 'ταν καλύτερο να κρατάω σημειώσεις. Όχι για να απελπιστώ για τον έρωτα ή για την ανθρώπινη φύση αλλά γιατί αυτό θα με βοηθούσε, τελικά, να κατανοήσω κάπως τους νόμους της παγκόσμιας έλξης».

Αν υποκλίνεσαι στον Ροθ και θέλεις να του μοιάσεις, μπορεί ν' απουσιάζει από το βιβλίο σου το σεξ; Δεν μπορεί.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μια εικονογράφος από το Μαρόκο μιλάει στη LIFO για σεξουαλικότητα

Πρόσωπα / Μια εικονογράφος από το Μαρόκο μιλάει στη LIFO για σεξουαλικότητα

Η Ζainab Fasiki, 23 ετών, κατάγεται από το Μαρόκο, είναι εικονογράφος και δημιουργεί κόμικς. Με τα σχέδια και τις ιστορίες της μιλάει για την καταπίεση των γυναικών στη χώρα της και καταγγέλλει την απαράδεκτη κατάσταση της γενικευμένης σεξουαλικής παρενόχλησης που επικρατεί.
ΣΕΒΕΡΙΝ ΚΕΛΙΔΩΝΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

 Στον Ελαιώνα τα ψεύτικα όπλα και οι βιντεοκάμερες πωλούνται πάντα δίπλα δίπλα…

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ