Τα πρώτα του Μαρτίου αναγνώσματα

Τα πρώτα του Μαρτίου αναγνώσματα Facebook Twitter
0

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ-ΙΚΑΡΟ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗ

 

1.Νέα & Νέο. Νεοανανεωμένο λέγαμε παλιά, παρέα με τον Λεωνίδα Χρηστάκη, κάθε περιοδικό που άλλαζε εμφάνιση και έκανε ένα δυναμικό ρεκτιφιέ. Μες στην ευπρόσδεκτη αντεπίθεση των ωραίων περιοδικατζήδων διακρίνουμε και δύο έντυπα που δηλώνουν ρητά την ανανέωσή του. Πρόκειται για τη «Νέα Ευθύνη», το δοιάκι της οποίας αναλαμβάνει πλέον ο ποιητής Δημήτρης Κοσμόπουλος, επιδέξιος πλέκτης στίχων που μας συστήνουν εκ νέου τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Αντρέι Ταρκόφσκι, τον Χρήστο Βακαλόπουλο και τον Ηλία Λάγιο. Και για το «Νέο Πλανόδιον», με ιδιοκτήτη/εκδότη/διευθυντή τον ποιητή και δοκιμιογράφο και μεταφραστή Κώστα Κουτσουρέλη, ο οποίος πλαισιώνεται από τους έμπειρους Γιώργο Βαρθαλίτη, Κωνσταντίνο Πουλή, Έλενα Σταγκουράκη, Λεωνίδα Σταματελόπουλο. Η «Νέα Ευθύνη» μόνο την ευμενή συγκατάνευσή μας εμπνέει και τη βεβαιότητα ότι η ύλη της θα είναι πάντα προσεκτικά ποιοτική, ήρεμη, απαλλαγμένη από αιχμές, καθησυχαστική. Το «Νέο Πλανόδιον», αντίθετα, θα προκαλέσει μια κάποια θύελλα συζητήσεων ήδη από το πρώτο τεύχος με το ωραίο κίτρινο μίνιμαλ εξώφυλλο, καθώς περιέχει Φάκελο Λογοκλοπή, μια πολυσέλιδη έρευνα σχετικά με το (όχι και τόσο καυτό, εδώ που λέμε – στην Ελλάδα ζούμε!) ζήτημα της πονηρής οικειοποιήσεως φράσεων και (ακόμα χειρότερα) ιδεών άλλων.

Πέρα, πάντως, από τα σκαμπρόζικα περί λογοκλοπής (έτσι θα εξελιχθεί το πράγμα – επαναλαμβάνω: στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα της λυτρωτικής αμέριμνης συγχώρεσης και συνύπαρξης), το νέο «Πλανόδιον» προσφέρει ένα πολύ δυνατό και πλούσιο αφιέρωμα στον μέγιστο Κωστή Παπαγιώργη, τον «μακράν καλύτερο πεζογράφο τις τελευταίες δεκαετίες», σύμφωνα με τον Ηλία Λάγιο, τον πολύπειρο δοκιμιογράφο που ανανέωσε εμπρηστικά το είδος και το κατέστησε λίαν θελκτικό σε μια ανήσυχη πιτσιρικαρία. Επίσης, συναντάμε ένα δίπτυχο αφιέρωμα στην Κική Δημουλά (ένα δικό της ποίημα και ένα εμπεριστατωμένο κείμενο που υπογράφει η Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου), μια νέα μετάφραση-κέντημα από τον Γιώργο Βαρθαλίτη του αριστουργήματος «Θαλασσινό Κοιμητήρι» του Πωλ Βαλερύ, εργασίες του εκλεκτού Γιώργου Λαμπράκου, του Λεωνίδα Σταματελόπουλου κ.ά.

2.Ο παλιός είναι αλλιώς. Στο δωδέκατο τεύχος έφτασε αισίως η «Ποιητική» (διεύθυνση: Χάρης Βλαβιανός, εκδόσεις: Πατάκη), το πολυσέλιδο έντυπο που, αν μη τι άλλο, ανανέωσε την εκ μέρους μας δεξίωση της ποιήσεως, καθόσον χρόνια τώρα επιλέγει και δημοσιεύει σημαντικές μελέτες για τις μεθόδους και τη φιλοσοφία των ποιητών που μας συναρπάζουν αλλά και μας συστήνει άγνωστους στη χώρα μας τολμητίες των στίχων και της ευαισθησίας. Ξεχωρίζω τις είκοσι δύο σελίδες του Δημήτρη Μανούκα για την παλλόμενη μεμβράνη ευαισθησίας που άκουγε στο όνομα Σάρα Κέιν, την ενότητα «Άλογα στη Βροχή» του Γιώργου Βέη, το ευρηματικό παρατεταμένο blues «Το μαύρο ποίημα της Μαργαρίτας Περδικάρη» που μας προσφέρει αβρά η Γλυκερία Μπασδέκη, και το αφιέρωμα στον Seamus Heany.

Τολμηρό το αφιέρωμα του λαμπρού περιοδικού «Το Δέντρο» στη λεγόμενη παραλογοτεχνία. Απαρτιζόμενο από δοκίμια, παρεμβάσεις και συνεντεύξεις, το αφιέρωμα επιχειρεί να ανατάμει τους τρόπους και τα ύφη της εύπεπτης (αλλά και άοσμης, άγευστης, άσχημης) «τηλεόρασης σε χαρτί», όπως θέλω να ονομάζω τον τρομακτικό όγκο σελίδων που μιλάνε ακατάσχετα δίχως να λένε τίποτα. Ξεχωρίζω τη συζήτηση του Γιάννη Δούκα και του Λευτέρη Καλοσπύρου με τον Τάσο Γουδέλη σχετικά με θεωρίες και πρακτικές της ανάγνωσης, τη λίστα κριτηρίων για την παραλογοτεχνία που συνέθεσε ο Δημήτρης Φύσσας και το δοκίμιο του υπερ-βετεράνου Δημήτρη Ραυτόπουλου «Διόνυσος και Βάτραχοι».

Ένα συμπτωματικό κοινό σημείο των Παλιών: και στα δύο περιοδικά συναντάμε ποίηση του σημαντικού James Arlington Wright (1927-1980), στην «Ποιητική» μεταφρασμένα από τον Νίκο Παναγόπουλο, στο «Δέντρο» από τον Γιώργο Κυριαζή. Ο Wright , όπως τον διαβάζω, κατάφερε να συνδυάσει τελεσφόρα την παραληρηματική συγκινησιακή ένταση των beat ποιητών με εύρυθμες αρχιτεκτονικές σχεδιάσεις, σαν αυτές που συναντάμε στον Philip Larkin.

3.Ποίημα: Έχει πέσει το σκοτάδι / Κοντά στα σύνορα στη Νότια Ντακότα / Το φεγγάρι έχει βγει για κυνήγι, παντού,/ Ξερνά φωτιά,/ Και περπατά στους διαδρόμους / ενός διαμαντιού.// Πίσω από ένα δέντρο / Φωτίζει τα ερείπια / Μιας πόλης λευκής / Παγωνιά, παγωνιά.// Πού έχουν πάει / Όσοι ζούσαν εδώ;// Έχουν μεταφερθεί κάτω από φτερούγες / Και πρόσωπα σκοτεινά.// Έχω πια / Σιχαθεί τα πάντα, και συνεχίζω να / Ζω, μόνος, μόνος./ Πέρα απ’ τα καμένα σιλό, πέρα απ’ τους κρυμμένους τάφους // Ινδιάνων και Νορβηγών./ Αυτό το ψυχρό χειμωνιάτικο / Φεγγάρι χύνει την απάνθρωπη φωτιά / Των πετραδιών / Στα χέρια μου.// Νεκρά πλούτη, νεκρά χέρια, το φεγγάρι / Σκοτεινιάζει,/ Κι είμαι χαμένος στα όμορφα λευκά ερείπια/ της Αμερικής. (μτφρ. Γιώργος Κυριαζής)

radiobookspotting.blogspot.gr/

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ