Steve Jobs

Steve Jobs Facebook Twitter
0

Ο σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ και ο σεναριογράφος Άαρον Σόρκιν απαντάνε στο εύλογο ερώτημα «γιατί να ξαναδούμε άλλη μια βιογραφία για τον Στιβ Τζομπς» με μια καθόλου αναμενόμενη, ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη αποδόμηση της έννοιας της βιογραφίας: η ταινία Steve Jobs επικεντρώνεται σε τρία λανσαρίσματα-σταθμούς στην καριέρα του Τζομπς, του Macintosh το 1984, του NeXTcube το 1988 και του iMac το 1998, δηλαδή δύο θριάμβων στην αρχή και το τέλος και μιας πανωλεθρίας στη μέση.

Στον άφθονο διάλογο που έγραψε ο Σόρκιν ο Μπόιλ αντέδρασε με δυναμισμό και κίνηση, καθώς κατανόησε πως ο Τζομπς, που δεν ήταν τεχνικός ή μηχανικός αλλά ο ιθύνων νους πίσω από τη συλλογική προσπάθεια της ομάδας του να αριστεύσει σε κάτι πρωτόγνωρο, ένας μαέστρος που διηύθυνε το σύνολο, και ταυτόχρονα ένας ατελής άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις και γενναιοδωρία. Και για να υπάρξει δράμα, ο Μπόιλ και ο Σόρκιν, ο οποίος διασκεύασε μεγαλοφυώς το βιβλίο του Γουόλτερ Άιζακσον, στήνουν τρία μεγάλα κεφάλαια, σαν ισάριθμες πράξεις έργου που ακούγεται σαν θεατρικό, αλλά μοιάζει με σύνθεση τριών μεγάλων ιμπρεσιονιστικών ταμπλό, όπου επισκέπτονται τον Τζομπς, ως άλλα φαντάσματα τον Εμπενίζερ Σκρουτζ, οι πέντε πιο κοντινοί του άνθρωποι, το παιδί που πάσχισε να αναγνωρίσει, η μάνα του παιδιού και πρώην σύντροφός του, δύο συνεργάτες του (ο Σεθ Ρόγκεν και ο εξαίσιος Τζεφ Ντάνιελς) και η πιστή του διευθύντρια του Μάρκετινγκ, η μοναδική που ανέχτηκε την αλλοπρόσαλλη στάση του επί σειρά ετών και στάθηκε στο πλάι του, στα καλά και τα δύσκολα.

Εν μέσω των επιλογών στις οποίες αντιστεκόταν σθεναρά ακόμη κι όταν έβλεπε το ίδιον όφελος ή την κατάφωρη αδικία προς αυτούς, αναδεικνύεται η προσωπικότητα με μια διαύγεια που κανένα προφίλ του μέχρι στιγμής, τεκμηρίωσης ή μυθοπλασίας (αναφέρομαι στο εντελώς επίπεδο και αδιάφορο φιλμ του Τζόσουα Μάικλ Στερν, που κάλυπτε όλο το βιογραφικό φάσμα του ιδρυτή της Apple) δεν συνέλαβε ούτε στο ελάχιστο. Και ενώ δεν του μοιάζει καθόλου εμφανισιακά, ειδικά σε σχέση με τη φυσική ομοιότητα που είχε ο Άστον Κούτσερ, ο Μάικλ Φασμπέντερ πιάνει σαιξπηρικά επίπεδα υπαρξιακών αδιεξόδων, ψάχνοντας στο μυαλό του Τζομπς και στις λέξεις του Σόρκιν για να ψυχογραφήσει έναν πανέξυπνο και παμπόνηρο κουμανταδόρο και χειριστή ανθρώπων ως άνθρωπος αποσυνδεδεμένος με το συναίσθημα του. Πέρα από τα χειροπιαστά τερτίπια του Τζομπς, όπως το ότι ήταν ανίκανος να μετανοήσει και να ζητήσει συγγνώμη, εξοργίζοντας τους πάντες, ο τρόπος απόδοσής του μέσα από τις συναντήσεις σε τρεις διαφορετικές περιόδους, λίγο πριν από τη μεγάλη του στιγμή στον δρόμο προς τη δόξα (ή, τουλάχιστον, όπως νόμιζε εκείνος), παραμένει συναρπαστικός μέχρι το τέλος.

Ο σπουδαίος Φασμπέντερ θα έπαιρνε χωρίς δεύτερη κουβέντα το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου φέτος, αν δεν είχε αντίπαλο το θηρίο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, με τον αναμφισβήτητα μεγάλο ρόλο του στην Επιστροφή. Ελλείψει του Μπόιλ, του Σόρκιν (μέγα μυστήριο) αλλά και του συνθέτη Ντάνιελ Πέμπερτον, ο οποίος έγραψε τρία μουσικά μέρη που εναρμονίζονται με τη διάθεση (κλασική, ιδανική για τον μεγαλομανή ενορχηστρωτή των προϊόντων του ή τους μηχανικούς ήχους που προέρχονται και εμπνέονται από τους υπολογιστές), στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, η Κέιτ Γουίνσλετ, στον ρόλο της Τζοάνα Χόφμαν, που αλλάζει προφορές και προσαρμόζει, χωρίς να υποτάσσεται εντελώς, την ανθρωπιά της στην ισχυρή προσωπικότητα του μεγάλου αφεντικού, ατενίζει αισιόδοξα το δεύτερό της αγαλματίδιο, αν της το επιτρέψει η Ρούνι Μάρα, ως Τερέζ Μπελιβέτ στο Κάρολ.

Σκηνοθεσία: Ντάνι Μπόιλ

Πρωταγωνιστούν: Μίκαελ Φασμπέντερ, Κέιτ Γουίνσλετ, Σεθ Ρόγκεν, Σάρα Σνουκ, Κάθριν Γουότερστον, Τζεφ Ντάνιελς

Βαθμολογία: 4/5

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ