Με την Andrea Goga στο Αερικό

Με την Andrea Goga στο Αερικό Facebook Twitter
0

Είναι ένα μικρό κορίτσι, ένα μικρό κορίτσι πάνω σε μια μηχανή που βρυχάται. Δυο ρόδες, καθόλου σέλα, ένα δίλιτρο ντεπόζιτο, σούζες, ράμπες, εμπόδια, η νίκη του ανθρώπου (εν προκειμένω της γυναίκας) ενάντια στις μηχανές, ένα μικρό κορίτσι που φοράει την ολόσωμη στολή του και προσπαθεί να τιθασεύσει αυτό το εξαγριωμένο ζώο που λέγεται μηχανή μότοκρος. Χαμένη (και χωμένη) μέσα σε δάση, λιβάδια και off road διαδρομές, περιχαρακωμένη μέσα στο κράνος της, μέσα στη δισυπόστατη ασφάλεια μιας «ρομποτικής» στολής και στην ασαφή ασφάλεια μιας μηχανής που μοιάζει με τέρας έτοιμο να σε ξεβράσει στην άκρη του δρόμου ή πάνω σε ένα δέντρο, η Andrea από τη Ρουμανία είναι ένα κορίτσι ατρόμητο. « Έχω πέσει δεκάδες φορές, είχα ακόμα και μερικά σοβαρά ατυχήματα, αλλά ποτέ δεν πτοήθηκα, κι έτσι συνεχίζω αυτό που κάνω», μου λέει χαμογελώντας, την ίδια στιγμή που πιάνει τον ώμο της και σχηματίζει μια έκφραση πόνου στο στόμα της. Έχει εξαφανιστεί μέσα στα δάση, στα Καρπάθια («ένα βράδυ χάλασε η μηχανή μου στο τέρμα του πουθενά, πάνω στο βουνό, και αναγκάστηκα να διανυκτερεύσω ολομόναχη κάτω από ένα δέντρο»), έχει οδηγήσει στα πιο απόκρημνα σημεία της Βουλγαρίας, της Γαλλίας, της Ρουμανίας και της Σλοβενίας, έχει πέσει, έχει σκονιστεί, έχει σηκωθεί, έχει πονέσει, αλλά είναι ακόμα εδώ, καβαλάει τη μηχανή της και συναγωνίζεται (σχεδόν) στα ίσα τους άνδρες συναθλητές της, έστω και αν ξέρει ότι λόγω σωματικής διάπλασης δεν θα φτάσει ποτέ στο ίδιο επίπεδο με αυτούς.

Στο Αερικό, στην Πορταριά, παίζει Hot Chip, τα φώτα του Βόλου από κάτω μοιάζουν με έναν τεράστιο αεροδιάδρομο προσγείωσης εξωγήινων αεροσκαφών, η ομίχλη έχει σκεπάσει τα γύρω βουνά και διάφοροι γύψινοι νάνοι, νεράιδες, ελάφια και μπαρόκ σερβίτσια τσαγιού συνθέτουν ένα σκηνικό που θυμίζει κάτι μεταξύ ελβετικού σαλέ και βιεννέζικου καφέ. Μετά παίζει το «Je Veux» της Zaz και όλα τα πόδια των θαμώνων χτυπούν ρυθμικά το πάτωμα, ενώ η Andrea με τα υπέροχα σπαστά αγγλικά της μου λέει ότι «δεν θέλει να έρχονται οι γονείς της στους αγώνες γιατί της προκαλούν άγχος και γι’ αυτό δεν έχουν έρθει ποτέ». Στο τελευταίο της ατύχημα, τον περασμένο Ιανουάριο, χτύπησε άσχημα τα πλευρά και τον ώμο της και έμεινε στο κρεβάτι δυο μήνες, δυο μήνες μακριά από την αγαπημένη της μηχανή, σε ένα κρεβάτι χωρίς τον ήχο της μοτόρας, χωρίς την έξαψη του κινδύνου και της αδρεναλίνης. «Πάντα φοβάμαι όταν ανεβαίνω στη μηχανή μου. Και αυτό είναι καλό γιατί σε βάζει σε μια διαδικασία να είσαι πιο συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις, σου ελαχιστοποιεί το ποσοστό λάθους, σου αδειάζει το μυαλό από οποιαδήποτε άλλη σκέψη. Το μόνο που σκέφτομαι όταν είμαι πάνω στη μηχανή είναι ο δρόμος και η επίτευξη του στόχου.

Τότε αισθάνομαι την απόλυτη ελευθερία, βλέπω τη φύση σε όλο της το μεγαλείο. Νιώθω την απόλυτη ελευθερία». Η Andrea έχει κερδίσει δεκάδες πρωταθλήματα μότο-κρος, είναι από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου και έχει φτάσει εδώ, στο Πήλιο, μαζί με τη μηχανή της για να λάβει μέρος στον σουρεαλιστικής σύλληψης αγώνα Red Bull Donkey Cross που συνδυάζει ανάβαση σε μηχανή και γαϊδούρι (οι αθλητές ξεκινούν τον αγώνα με γαϊδούρι, συνεχίζουν με μηχανή και τερματίζουν με γαϊδούρι). Δεν υπολόγισε, όμως, τα σκληροτράχηλα πηλιορείτικα βουνά (η διαδρομή ήταν στο μεγαλύτερό της μέρος off-road) και την απρόσμενη κυριακάτικη ζέστη κι εγκατέλειψε νωρίς τον αγώνα, καταφέρνοντας να ολοκληρώσει μόνο έναν από τους πέντε γύρους με τη μηχανή της. Κάποια στιγμή την είδα με την άκρη του ματιού μου ανάμεσα στο πλήθος να βγάζει το κράνος της, να ξεμπλέκει την ξανθιά κοτσίδα της από τη στολή της και κατάκοπη από την υπερπροσπάθεια να ρίχνει όλο της το βάρος σε ένα κάγκελο, σαν δρομέας μαραθωνίου. Δίπλα της τα γαϊδούρια που είχαν ταξιδέψει από τη Μυτιλήνη μέχρι εδώ μαζί με τον αγωγιάτη τους (ένας Μυτιληνιός με παλαιστινιακή μαντήλα στο κεφάλι και αραβικά χαρακτηριστικά, που πολλοί τον φώναζαν περιπαικτικά «Καντάφι») περίμεναν υπομονετικά τον επόμενο τύπο που θα ανέβαινε πάνω τους, φορώντας ολόσωμη στολή και κράνος.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ