Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει υγιέστερο!

«Υποτίθεται ότι θα πήγαινα διακοπές με την οικογένεια. Κάστρα από άμμο. Ποτά χωρίς πάγο. Αντ’ αυτού, βρέθηκα στο νοσοκομείο με σοβαρή πνευμονία. Ήμουν σίγουρος ότι θα άφηνα αυτόν τον κόσμο.

Είμαι 41 χρονών. Δε μπορώ πια να θεωρώ την υγεία μου δεδομένη. Η πνευμονία είναι σημάδι ότι παραπαίω. Τα κόκαλά μου γίνονται πιο εύθραυστα και πορώδη. Οι μύες μου συρρικνώνονται. Οι αρτηρίες μου στενεύουν.

Και είμαι χοντρός. Όχι παχύσαρκος. Είμαι λεπτός με κοιλιά, με σώμα πύθωνα που έχει καταπιεί μια κατσίκα. Έμαθα ότι αυτό είναι το χειρότερο είδος. Όμως συνέχιζα να καταναλώνω φαγητό με κούφιες θερμίδες. Έχω να γυμναστώ από το γυμνάσιο. Ζαλίζομαι όταν παίζω κρυφτό με τους γιους μου.

Και μετά βρέθηκα στο νοσοκομείο, παλεύοντας να πάρω ανάσα. Εκεί αποφάσισα: αν καταφέρω να βγω ζωντανός, θα γίνω η προσωποποίηση της υγείας.

Μήνας 1^ος (76,6 κιλά)

Έχω χάσει ενάμισι κιλό. Προσπαθώ να συνειδητοποιώ τι τρώω. Ένας καθηγητής ψυχολογίας έχει πει ότι ένας από τους κυρίους λόγους που οδηγούν στην παχυσαρκία είναι το φαγητό που καταναλώνεται χωρίς σκέψη. Τρώμε κατά 75% περισσότερο όταν παρακολουθούμε τηλεόραση. Τρώμε επίσης περισσότερο όταν τρώμε ενώ οδηγούμε, ενώ δουλεύουμε κι ενώ περπατάμε.

Κάθομαι στο τραπέζι για φαγητό με τη γυναίκα μου και τους γιους μου. Χρησιμοποιώ το πλαστικό πιάτο του γιου μου και μικρό πιρούνι. Όσο πιο αργά τρώμε, τόσο λιγότερο θέλουμε να φάμε. Κι ένας μικρός καθρέφτης. (Έρευνες δείχνουν ότι τρως λιγότερο όταν παρακολουθείς τον εαυτό σου να το κάνει)

Μήνας 3^ος (76,2 κιλά)

Γράφτηκα σε γυμναστήριο. Δεν έχω γυμναστεί ποτέ ως ενήλικας. Μακάρι να μου άρεσε περισσότερο η σωματική άσκηση.

Οπότε πρέπει να γίνω εφευρετικός. Η μόνη μου ελπίδα είναι να ξεγελάσω τον εαυτό μου.  Προσπαθώ να εφαρμόσω τη θεωρία “egonomics” του βραβευμένου με Νόμπελ οικονομολόγου Thomas Schelling. Υποστηρίζει ότι στην ουσία έχουμε δύο εαυτούς, συχνά σε αντιπαράθεση. Υπάρχει ο παρών εαυτός, που θέλει να φάει γλυκό. Υπάρχει και ο μελλοντικός εαυτός, που το έχει μετανιώσει. Για να κάνεις σωστές επιλογές πρέπει να μάθεις να σέβεσαι τον μελλοντικό σου εαυτό.

Αλλά αυτό είναι τόσο ασαφές, σκέφτηκα. Μήπως αν κάνω τον μελλοντικό μου εαυτό πιο απτό; Έτσι κατέβασα ένα app του iPhone που λέγεται Hourface, το οποίο σου δείχνει πώς θα είσαι όταν γεράσεις. Τα αποτελέσματα ήταν ανησυχητικά. Το πρόσωπό μου κρέμασε και γέμισε πανάδες – έμοιαζα σα να πάσχω από κάποια βιβλική δερματολογική ασθένεια. Εκτύπωσα τη φωτογραφία και την κόλλησα στον τοίχο. Και πέτυχε. Κάθε φορά που σκέφτομαι να κάνω κοπάνα από το γυμναστήριο, κοιτάω τη φωτογραφία.

Μήνας 5ος  (74,3 κιλά)

Τα νέα του μήνα είναι: η γυμναστική έχει αρχίσει να αλλάζει το σώμα μου. Το στήθος μου έχει μια κάποια καμπύλη, σαν ένας πολύ ελαφρός λοφίσκος. Η εμπειρία είναι καινούρια και συναρπαστική.

Στο μέτωπο του φαγητού, ακόμα προσπαθώ να ελέγξω τις μερίδες μου. Δοκιμάζω δύο φάσματα δίαιτας: την ωμή, βέγκαν δίαιτα και ένα τύπο Άτκινς. Θα περίμενε κανείς ότι αν δεν μαγειρεύει, γλιτώνει χρόνο. Μεγάλο λάθος. Πρέπει να φτιάχνω χυμούς, κάτι που παίρνει 45 λεπτά και πολύ πλύσιμο του αποχυμωτή. Μετά από δύο εβδομάδες χυμών και αποξηραμένων τροφών, νιώθω πιο ελαφρύς και πιο καθαρός, αλλά πεινάω όλη την ώρα. Κάνω κι ένα ακόμα πείραμα: έχω αποκλείσει εντελώς τη ζάχαρη. Θα το δοκιμάσω για δύο εβδομάδες. Ούτε χυμοί, ούτε αποξηραμένα φρούτα, που μοιάζουν με επιτομή της υγείας, αλλά στην πραγματικότητα είναι Snickers που φυτρώνουν σε δέντρα. Όμως η θέλησή μου κάμπτεται εύκολα. Είμαι εθισμένος στα αποξηραμένα μάνγκο.

«Αν φάω έστω και μια φέτα αποξηραμένο μάνγκο αυτό το μήνα, θέλω να γράψεις ένα τσεκ στο κόμμα των Ναζί εκ μέρους μου», λέω στη γυναίκα μου.

«Στους Ναζί; Γιατί όχι στην Oxfam;»

«Αυτό δεν είναι αποτρεπτικό. Χρειάζεται κάτι που θα μου φέρνει ναυτία.»

Η γυναίκα μου μπήκε αμέσως στο νόημα. Έγραψε ένα τσεκ προς το κόμμα των Ναζί, υπέγραψε με το όνομά μου. Πρέπει να σας πω ότι αυτή η στρατηγική ήταν η πιο πετυχημένη απ’ όλες."

(Απόσπασμα από το βιβλίο Drop Dead Healthy: One Man’s Humble Quest For Bodily Perfection του AJ Jacobs)

Έχει πει επίσης:

Η προσοχή μου ήταν τόσο διασπασμένη – από το ίντερνετ, από το κινητό μου, από τα σνακ που παραμόνευαν στην κουζίνα – που είχα καθυστερήσει τέσσερις μήνες να τελειώσω αυτό το βιβλίο. Οπότε έγινα ο Unitasker. Προσπάθησα να σταματήσω να κάνω πολλές δουλειές ταυτόχρονα. Αποφάσισα να διατάξω το μυαλό μου να γίνει ο πιο συγκεντρωμένος άνθρωπος του κόσμου. Έκλεισα το λάπτοπ, ξεκίνησα διαλογισμό, μιλούσα στο τηλέφωνο – μόνο μιλούσα, χωρίς να χαζεύω ταυτόχρονα στο ίντερνετ (βοήθησε το ότι έκλεινα τα μάτια μου). Προσπάθησα να δεθώ στην καρέκλα. Άλλαξε η ζωή μου. Το multitasking δεν είναι απλά ένα μεγάλο πρόβλημα, είναι η ενδέκατη πληγή.