Πώς να αγγίξεις το άπειρο με ένα κουλούρι

Facebook Twitter
0

Αρχικά, χρειαζόμαστε ένα κουλούρι αρκετά αφράτο, με μεγάλη διάμετρο, δηλαδή ένα μπέιγκελ.

Τι είναι το μπέιγκελ;

400 χρόνια πριν, στην Πολωνία. Μόνιμοι περαστικοί ήταν οι Ρώσοι και οι Σουηδοί, οι οποίοι ανακατευόταν στα εσωτερικά της χώρας και ανεβοκατέβαζαν βασιλιάδες.

Κάποιος ήρωας της εποχής σκέφτηκε να ανακατέψει βύνη, μαγιά, νερό και αλεύρι, για να φτιάξει τον πρόγονο του μπέιγκελ, ο οποίος φυσικά καμία σχέση δεν έχει με το δαχτυλίδι που εμπλουτίζεται πλέον με διάφορους σπόρους, κρεμμύδι και άλλα.

Ο τρόπος παρασκευής του σήμερα είναι βράσιμο για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά ψήσιμο. Η ζύμη είναι σχεδόν αδύνατον να επιτύχει με τη δύναμη των χεριών, οπότε αν τα βρείτε έτοιμα, αγοράστε τα. Το αποτέλεσμα είναι ένα πυκνό, λαστιχωτό, ζυμαρώδες εσωτερικό με τραγανή υφή εξωτερικά.

Τα μπέιγκελ έχουν κατακτήσει τη γη έχοντας απλωθεί από Ευρώπη, Αμερική μέχρι Ασία, αλλά για κάποιο λόγο δεν έχουν γίνει αγαπητά στην Ελλάδα. Τα ελληνικά κουλούρια πάντως, σε διαφορετικό design βέβαια, είναι συνάδελφοι του προγόνου του μπέιγκελ, που ψήθηκε τότε στην Πολωνία.

Οι γαλλομαθείς αναγνώστες μπορούν να παρακολουθήσουν σχετικό ντοκιμαντέρ εδώ.


Και τώρα, πάμε στα μαθηματικά!

Καταλάβατε; Μάλλον όχι. Ακολουθεί επεξηγηματικό βίντεο:

via

Δεν ξέρω αν ο γλύπτης Keizo Ushio έχει δει τι μπορεί να γίνει με ένα μπέιγκελ, σίγουρα όμως έχει εξερευνήσει τι μπορεί να γίνει με μία πέτρα.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ