Οι σταγόνες του Θεού

Facebook Twitter
0

Οι σταγόνες του Θεού

«The drops of God» λέγεται η σειρά κόμιξ που έχει επηρεάσει τις πωλήσεις κρασιού στην Ταϊβάν, στην Κορέα, στην Ιαπωνία και στη Γαλλία όσο κανένα άλλο βιβλίο ως τώρα.

Είναι δημιούργημα των αδερφών Shin και Yuko Kibayashi, οι οποίοι το γράφουν κάθε εβδομάδα από το 2004- πλέον οι ετικέτες που απλώς αναφέρονται μέσα στην ιστορία γίνονται διάσημες και οι τιμές τους εκτοξεύονται στα ύψη.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Shimizu, ο οποίος έχει κληρονομήσει μία σημαντική συλλογή κρασιού από τον πατέρα του- όμως προκειμένου να την αποκτήσει, πρέπει να λύσει ένα παζλ, σαν παιχνίδι χαμένου θησαυρού έχοντας για αντίπαλο τον αδερφό του, ο οποίος εκπροσωπεί το Κακό. Ο ήρωάς μας είναι νέος στην κουλτούρα του κρασιού αλλά είναι πρόθυμος να μάθει. Τα αρώματα που αναγνωρίζει στις σταγόνες του Θεού δεν είναι «σοκολάτας, φράουλας» αλλά του θυμίζουν την μυρωδιά της δερμάτινης ζώνης του πατέρα του και το ξύλινο θρανίο στο σχολείο όταν ήταν παιδί. Ο Shimizu αγαπάει το κρασί και το βλέπει σαν απόλαυση που πρέπει να μοιραστεί με άλλους, ενώ ο κακός του αδερφός το βλέπει σαν μπίζνες.

Τον επόμενο μήνα οι σταγόνες του Θεού θα μεταφραστούν και στα Αγγλικά. Αν ενδιαφερόσαστε για κόμιξ ή για κρασί –ή και για τα δύο, μπορείτε να δείτε περισσότερα εδώ.

Στην υγειά μας;

Συνεχίζοντας περί κρασιού, αλλά αυτή τη φορά με λιγότερο γούστο. Ένας οινοπαραγωγός που βρίσκεται λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη έβγαλε στην αγορά μπουκάλια με ετικέτα «9/11 Memorial» τα οποία μάλιστα πουλάει 19.11 δολάρια, αν αγοραστούν απευθείας από την εταιρία. Αν και το σωστό θα ήταν να τα πουλάει 9.11 δολάρια, δε μπορώ να μη θαυμάσω την ευκαιρία που βρήκε για να πουλήσει κάτι που είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει. Στο σάιτ του λέει ότι «οι αμπελώνες βρίσκονται μερικά χιλιόμετρα από το σημείο επίθεσης» και ότι «η ιδέα ήρθε μερικές μέρες μετά την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων», κάτι που στη θέση του δε θα διαφήμιζα.

Εκπρόσωπος της εταιρίας έσπευσε να δηλώσει ότι «6 με 10% των κερδών πηγαίνουν στο μουσείο του ground zero», οπότε η κακογουστιά έχει και καλό σκοπό. Ίσως.

Κατάθλιψη

Το κακό γούστο άπτεται τελικά πανεύκολα του φαγητού. Μία θεατρική –κάπως- παράσταση με τίτλο “le cirque de legume”, η οποία φαίνεται να έχει πάρει και κάποιο βραβείο σε φεστιβάλ του Δουβλίνου, προφανώς επωφελείται από το διάσημο όνομα “cirque de soleil”, περιορίζεται δε σε μία καρέκλα και μερικά καρότα. Παραδόξως, από το Δουβλίνο μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, και όσο και να μην ξέρω από θέατρο, αναγνωρίζω πόσο απελπιστικά κακές είναι οι ακόλουθες εικόνες:

Penny de los Santos

Ζητώ συγνώμη για την κατάθλιψη που θα πάθατε παρακολουθώντας το προηγούμενο βίντεο και για να σας αφήσω με ωραίες εικόνες, σας συστήνω τη φωτογράφο Penny de los Santos, η οποία δουλεύει για το Saveur και για το National Geographic. Στο πολύ ωραίο της site έχει ένα πολύ αγαπημένο τμήμα, που λέγεται “culture of food” και, είναι πραγματικά αυτό, και πολύ πετυχημένο:

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT