ΠΑΓΩΤΟ!

Facebook Twitter
0

Επειδή δεν εμπιστευόμαστε την ευφυία μας, προκειμένου να κάνουμε το σπίτι μας ευχάριστο στους φίλους μας, αγοράζουμε παγωτό.

(Ralph Waldo Emerson)


1. Ποιος σκέφτηκε πρώτος να φτιάξει παγωτό;

Είναι τόσο δημοφιλές που πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι το ανακάλυψαν πρώτοι. Οι μύθοι που κυκλοφορούν είναι:

 

Το έφερε ο Marco Polo από την Κίνα.


Ο Marco Polo (1254-1324) ήταν ο ένας πολύ σπουδαίος ταξιδιώτης ως μέλος αποστολής του τότε Πάπα. Μετά από τρία χρόνια πορείας μέσα από τη σημερινή Τουρκία, Ιράν και Αφγανιστάν  έφτασε στην Κίνα όπου έμεινε για είκοσι χρόνια. Εκεί υποτίθεται ότι έμαθε για την ύπαρξη του παγωτού και έφερε τη γνώση πίσω στην Ιταλία.

 

Το έφερε η Κατερίνα των Μεδίκων από την Ιταλία στη Γαλλία


Η Κατερίνα των Μεδίκων υπήρξε βασίλισσα της Γαλλίας  (1547 - 1559) μετά τον γάμο της με τον βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκο Β'. Οι σύγχρονοι ιστορικοί την κατηγορούν ότι χρησιμοποίησε κάθε μέσο προκειμένου να παραμείνει στη βασιλεία, κι ένα από αυτά ήταν το πατρονάρισμα κάθε μορφής τέχνης προκειμένου να διατηρήσει το κύρος της μοναρχίας. Σ’αυτά τα πλαίσια ήταν και η λατρεία για την υψηλή μαγειρική και οι περίπλοκες τεχνικές όπως το παγωτό.

 

Ανακαλύφθηκε στην αυλή του Καρόλου Ι της Αγγλίας, ο οποίος το προστάτεψε με νόμο.


Κάποιος σατανικός μάγειρας στην αυλή του βασιλιά σκαρφίστηκε αυτό το επιδόρπιο για ένα γεύμα, το οποίο ονόμασε «παγωμένο χιόνι». Οι καλεσμένοι εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ που ο βασιλιάς κάλεσε τον εφευρέτη και του υποσχέθηκε σύνταξη μέχρι το θάνατό του, αρκεί να μην αποκάλυπτε ποτέ τη συνταγή.

 

Και τελικά;


Αυτές οι ιστορίες ακούγονται βέβαια ωραίες, αλλά καμία δεν έχει επιβεβαιωθεί ιστορικά. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, το παγωτό εξελίχθηκε ταυτόχρονα σε πολλά σημεία της γης όπου υπήρχαν παρόμοιες συνθήκες, άλλωστε, δεν υπάρχει λαός που δεν απολάμβανε το καλό φαγητό.

Από τους πιο παλιούς μυημένους στα μυστικά του παγωτού ήταν σχεδόν σίγουρο ότι ήταν οι Κινέζοι, οι οποίοι ήξεραν από το 3000 πΧ το κόλπο του σορμπέ, με πάγο που μάζευαν από τα βουνά. Όμως και οι Πέρσες έτρωγαν χυμό από σταφύλι πάνω σε τριμμένο πάγο και το 400 πΧ είχαν και συνταγές, αναμειγνύοντας ροδόνερο, σαφράν και φρούτα με τον πάγο, δημιουργώντας νέες γεύσεις. Επίσης ο Νέρων έστελνε στρατιώτες για να φέρνουν πάγο από τα βουνά, τον οποίο αποθήκευαν σε πηγάδια που έσκαβαν ώστε το καλοκαίρι να μπορεί να απολαμβάνει φρούτα πάνω σε πάγο.

Πιθανόν οι Άραβες να ήταν οι πρώτοι που σκέφτηκαν να βάλουν και γάλα και ζάχαρη αντί για φρούτα, πλησιάζοντας περισσότερο σ’αυτό που ξέρουμε ως παγωτό σήμερα.

 

2. Σπίτια πάγου

Eίσοδος σπιτιού για πάγο στην Αγγλία

Πολύ πριν τα ψυγεία ή τις παγωνιέρες, οι άνθρωποι αποθήκευαν τον πάγο σε σπηλιές, σε υπόγεια ή σε τρύπες που έσκαβαν στη γη. Σιγά σιγά άρχισαν να κατασκευάζουν «σπιτάκια» για να έχουν πάγο όλους τους θερμούς μήνες. Tα ice houses στην Αγγλία άρχισαν να αποκτούν συγκεκριμένη μορφολογία, κατασκευασμένα από τούβλα, με ξύλινο πάτωμα και στέγη, και μία σκάλα εσωτερικά.

 

Είσοδος σπιτιού για πάγο στην Ιταλία

 

Είσοδος σπιτιού για πάγο στο Τέξας


3. Ο παγοπώλης

Ο παγοπώλης όπως τον είδε η εικονογράφος Βιολέτα Διαμαντή-Μελετίου

Μέχρι το 1960 η Αθήνα είχε παγωνιέρες και παγοπώλες-στην καλύτερη περίπτωση. Ο παγοπώλης ήταν εποχιακός και έφερνε τον πάγο από τις βιοτεχνίες που τον κατασκεύαζαν (χρησιμοποιώντας αμμωνία!) και τον μοίραζαν με τρίκυκλα ή ποδήλατα στις γειτονιές καθημερινά ή και δύο φορές τη μέρα. Οι νοικοκυρές τον έβαζαν σε ένα κατασκεύασμα ξύλινο με πόδια, το οποίο εσωτερικά ήταν ντυμένο με αλουμίνιο και το γέμιζαν με νερό. Στο κάτω μέρος είχε ένα βρυσάκι το οποίο έπρεπε να αδειάζουν για να μην πλημμυρίσει το πάτωμα. Επίσης, έπρεπε να αγοράζουν πάγο καθημερινά γιατί αλλιώς μύριζε. Αυτά για τη νοσταλγία του Έλληνα για τις παλιές καλές εποχές, που ήμασταν αθώοι και ζούσαμε ωραία.

 

4. Πάγωσε ο εγκέφαλός μου

 

Ο πονοκέφαλος του παγωτού, επιστημονικά namesphenopalatine ganglioneuralgia, είναι μία μορφή σύντομου πονοκέφαλου σχετιζόμενου με την γρήγορη κατανάλωση κρύων ποτών ή φαγητών όπως το παγωτό. Οπότε αυτό που σας έλεγε η μαμά σας «μην το τρως τόσο γρήγορα», έχει βάση.

 

5. Τα παλιά τα χρόνια-συνταγή από το 1747

Για να φτιάξετε παγωτό:

Παίρνετε δύο δοχεία από κασσίτερο, το ένα πιο μεγάλο από το άλλο, το εσωτερικό πρέπει να έχει καπάκι που κλείνει καλά, όπου θα βάλετε την κρέμα σας, και θα την αναμείξετε με βατόμουρα, ή με ό,τι άλλο σας αρέσει, για να αποκτήσει χρώμα και γεύση. Βάλτε ζάχαρη ανάλογα με το γούστο σας και μετά σκεπάστε το και τοποθετήστε το στο μεγαλύτερο δοχείο. Γεμίστε το κενό μεταξύ τους με πάγο και μία χούφτα αλάτι. Αφήστε το να σταθεί για τρία τέταρτα της ώρας, ξεσκεπάστε το και ανακατέψτε καλά την κρέμα. Ξανασκεπάστε το και αφήστε το άλλη μισή ώρα, μετά από αυτό βάλτε το στο πιάτο σας. ---The Art of Cookery Made Plain & Easy, Hannah Glasse, 1747

6. Blast from the past! (που θυμόμαστε ακόμα)

(Σικ αυτό για σένα)

 

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Γεύσεις που σκάνε σαν κύμα: Η παράδοση του Αιγαίου στο πιάτο

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ