Με τι τρέφεται το απόλυτο Κακό; (μέρος 1ο)

Facebook Twitter
0

Ποια να ήταν η δίαιτα του Μπιν Λάντεν; Γιατί να μας νοιάζει, θα μου λέγατε. Πρώτα πρώτα επειδή αυτή εδώ είναι μία στήλη αφιερωμένη στο φαγητό. Κι έπειτα, επειδή έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρομαι για τέτοια θέματα. Τα τελευταία χρόνια μας λέγανε ότι ο Μπιν Λάντεν είναι άρρωστος (από το συκώτι, από τα νεφρά, από AIDS) και ζει σε σπηλιές. Τελικά ζούσε σε σπίτι που είχε για πρότυπο την έπαυλη του Aaron Spelling, για το αν ήταν άρρωστος δε νομίζω να μάθουμε τελικά πολλά. Από τα λίγα που ανακάλυψα, έμαθα ότι ήταν φανατικός των βοτάνων για την αντιμετώπιση ασθενειών και του σπανακιού, που ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί φρέσκο στιες περιοχές που κινούνταν.

Και πάλι, γιατί να μας ενδιαφέρουν αυτά; Γιατί πιστεύω ότι ρίχνουν ένα φως στην προσωπικότητα των ανθρώπων με έναν τρόπο που ούτε οι πιο ειλικρινείς συνεντεύξεις δε μπορούν γιατί στο φαγητό δε μπορείς να πεις ψέματα. Μπορείς να προσποιηθείς μία φορά για χάρη κάποιας οικοδέσποινας, αλλά τα αγαπημένα φαγητά είναι αναγκαστικά οι πιο ειλικρινείς δηλώσεις.

Οι διάσημοι δικτάτορες φρόντιζαν (φροντίζουν) πολύ την εικόνα τους. Για τους πρωθυπουργούς το θέμα είναι ελαφρά κουτσομπολίστικο, για τους άγριους απόλυτους αρχηγούς που τρέμουν τους κρυφούς και φανερούς αντιπάλους και είναι έτοιμοι να λιώσουν όποιον βρεθεί στο δρόμο τους προκειμένου να μη χάσουν την εξουσία, όλες οι πληροφορίες που φτάνουν στο λαό ελέγχονται γιατί όσο μπορούν θέλουν να κρατούν τους παραδοσιακούς τους υποστηρικτές που πάντα υπάρχουν, όσο περίεργο κι αν φαίνεται σε μας που τα βλέπουμε απ’έξω. Ένας παραδοσιακός δικτάτορας πάντα προτιμάει απλά και εντελώς παραδοσιακά φαγητά της χώρας του, δείχνοντας την μεγάλη αφοσίωσή του στην πατρίδα- η απλότητα χρειάζεται γιατί συνήθως ζουν σε χώρες που ο λαός πεινάει.

Υπάρχουν μεταξύ τους δύο διάσημοι δικτάτορες που ξεφεύγουν από τις πατροπαράδοτες συνήθειες τυράννων: ο ένας επειδή κατάγεται από οικογένεια συνηθισμένη στην εξουσία και δεν φοβάται αρκετά την ανατροπή- ο άλλος, επειδή ακόμα αποτελεί το Απόλυτο Κακό στην ευρωπαϊκή ιστορία κι ως εκ τούτου, ξεσηκώνει ως σήμερα παθιασμένες αντιπαραθέσεις, ακόμα και μεταξύ αυτών που τον μισούν.

Κιμ Γιονγκ Ιλ

Έχει περίπου δέκα επίσημους τίτλους στην Βόρεια Κορέα και αν πρέπει να περιοριστούμε σε έναν θα ήταν «ηγέτης». Διαδέχτηκε την εξουσία από τον πατέρα του και θα την δώσει στο γιο του, εκτός αν πάει κάτι στραβά (γι’αυτόν). Πολλοί κάτοικοι της Βορείου Κορέας πιστεύουν ότι μπορεί να ελέγξει τον καιρό με τη δύναμη του μυαλού του. Σύμφωνα με την εφημερίδα Sunday Telegraph έχει έναν λογαριασμό με 4 δις δολάρια σε τράπεζα του Λουξεμβούργου σε περίπτωση που χρειαστεί να φύγει νύχτα με ελικόπτερο από τη χώρα του (με θωρακισμένο τρένο, γιατί φοβάται τα αεροπλάνα).

Η προσωπικότητά του είναι λίγο μυστήρια γιατί την κρύβει πάση θυσία. Η εντύπωση που δίνει ακόμα κι έτσι όμως, από μαρτυρίες πρώην υπαλλήλων, σεφ και αποστατών, είναι ενός τρελούλιακα με ακριβά γούστα, αρχηγός ενός βάναυσου καθεστώτος που έχει προκαλέσει το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.

Άπειρες οι πληροφορίες για τα ακριβά γούστα του Ηγέτη, την ώρα που ο λαός σκάβει στο χώμα για να βρει σκουλήκια. Έχει πάθος με τα ακριβά και σπάνια φαγητά στέλνοντας ανθρώπους σε όλες τις γωνιές της γης για να του τα φέρουν. Ίσως είναι ο μεγαλύτερος foodie της Ασίας! Ο πρώην προσωπικός του σεφ, Kenji Fujimoto, (ψευδώνυμο) έγραψε ένα βιβλίο με τις εμπειρίες του στην κουζίνα του απαιτητικού αφεντικού.

«Το πιο αγαπητό προϊόν ήταν το ψάρι από την Ιαπωνία. Τόνος υψηλής ποιότητας και καλαμάρι ερχόταν με αεροπλάνο στο παλάτι. Μία φορά αγόρασα 1200 κιλά τόνου-τα αεροπορικά έξοδα ήταν περισσότερα από την αξία του.

Από τις διάφορες χώρες αγόραζα:

  • Κίνα για φρούτα, κυρίως πεπόνια και σταφύλια
  • Ταϊλάνδη για φρούτα, κυρίως παπάγια και μάνγκο
  • Μαλαισία για φρούτα, κυρίως παπάγια και μάνγκο
  • Τσεχοσλοβακία για μπύρα
  • Ιράν για χαβιάρι
  • Ουζμπεκιστάν για χαβιάρι

Άλλο αγαπημένο φαγητό του Ηγέτη είναι πτερύγιο καρχαρία. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό και πολυτελές φαγητό της Κίνας, το οποίο σερβίρεται σε γάμους και επίσημες εκδηλώσεις, μόνο που από την υπερκατανάλωση έχει κοντέψει να αφανίσει τους καρχαρίες. Για κάποιον που αφανίζει ολόκληρο λαό αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα. Στο τραπέζι του Kim Jong το πτερύγιο φτάνει συνδυασμένο με καρύδα σε σούπα ή με μπαμπού.


Εκτός από θαλασσινά ο Πρόεδρος εκτιμάει και το κρέας. Μπορεί να μην τρώει πολύ κρέας αλλά του αρέσει να έχει μεγάλη επιλογή για να τσιμπάει.

Ο Κim θέλει το ρύζι του να βράζει σε φωτιά από ξύλα του βουνού Paektu που βρίσκεται στα σύνορα της Κίνας. Εργάτριες επιθεωρούν κάθε σπυρί ρυζιού για να σιγουρέψουν ότι φτάνει τα στάνταρ του. Έχει την προσωπική του πηγή για νερό."

Σύμφωνα με ανακοινώσεις των Ηνωμένων Εθνών, χιλιάδες παιδιά στη Bόρειο Κορέα υποσιτίζονται, με το ποσοστό το 1996 να φτάνει το 60% με τεράστιο κύμα πείνας σε όλη τη δεκαετία του ’90.

(συνεχίζεται αύριο με την περίπτωση του Hitler…)

 

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT