ADVERTORIAL
Η Σοφία ρίχνει μια κλεφτή ματιά στο ξυπνητήρι, μερικά δευτερόλεπτα πριν χτυπήσει. Ο μαραθώνιος του Σαββάτου για όλους εκείνους τους millennials γονείς εκεί έξω -σαν τη Σοφία- είναι κάτι υπαρκτό και αληθινά εξαντλητικό.
Ένα επινοημένο δημιούργημα υποχρεώσεων και τρεξίματος, τοποθετημένα την πιο «χαλαρή» ημέρα της εβδομάδας. Τρία διαφορετικά ραντεβού για το παιδί, ένα πάρτι γενεθλίων, και φυσικά το weekly grocery run που ποτέ δεν τελειώνει χωρίς μίνι αντιπαραθέσεις με τον μικρό της, τον Μάνο.
Το φθινόπωρο έχει φτάσει και τα πρωινά είναι πιο δροσερά. Ο Μάνος έχει ξυπνήσει με περίεργη διάθεση. Το πρωινό του άθικτο στον πάγκο της κουζίνας. Εδώ και μερικά λεπτά, κοιτάζει με αμφιβολία το μπουφάν του, που είναι ακουμπισμένο στο μπράτσο της πολυθρόνας.
– «Μαμά, δεν θα το φορέσω! Θα φαίνομαι σαν αρκούδος!» φωνάζει με μια δόση δραματικής υπερβολής, ξεκαθαρίζοντας άμεσα την θέση του.
Η Σοφία κλείνει για λίγο τα μάτια της και παίρνει μια βαθιά ανάσα αγκαλιάζοντάς τον. Ξέρει καλά πως ο Μάνος δεν υποχωρεί εύκολα. Η ώρα των αλλεπάλληλων ραντεβού πλησιάζει και η προετοιμασία βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο.
Τα ψώνια στα Lidl της περιοχής έχουν την δική τους, μόνιμη θέση στον σαββατιάτικο μαραθώνιο. Για τη Σοφία είναι σχεδόν ιεροτελεστία. Εκεί, σε λίγα μόνο λεπτά, βρίσκει ό,τι χρειάζεται η οικογένεια, για να κυλήσει η επόμενη εβδομάδα λίγο πιο ομαλά. Προσιτά στο πορτοφόλι και ευκολοπρόσιτα σε απόσταση από το σπίτι, βιώσιμα για τον πλανήτη, αλλά και το δικό της μικρό «σύμπαν», τον Μάνο. Απλά–οικογενειακά. Όπως τα ‘χει συνηθίσει.
Λίστα στο κινητό, ακουστικά στο αυτί, και ο γιος της μέσα στο καρότσι – άλλοτε συνεργάσιμος, άλλοτε μικρός «διαπραγματευτής» που συνήθως κερδίζει τις περισσότερες μάχες για το τι θα φτάσει στο ταμείο. Τις περισσότερες φορές, η λίστα είναι αυστηρή, όπως και το family budget. Κι ακριβώς αυτά -τα «καθημερινά»- δίνουν στη Σοφία την αίσθηση ότι έχει τον έλεγχο σε μια ζωή που τρέχει πιο γρήγορα από εκείνη.
Όμως σήμερα, κάτι έχει αλλάξει. Ο Οκτώβριος έχει φέρει μια δροσιά που τους ακολουθεί ακόμα και μέσα στο κατάστημα. Τα μήλα γυαλίζουν και τα φθινοπωρινά λαχανικά σχηματίζουν μικρούς, χρωματιστούς λόφους. «Μαμά, κάτι ωραίο μυρίζει!», φωνάζει ο Μάνος και το καρότσι σταματά απότομα μπροστά στον φούρνο του καταστήματος. Η Σοφία γελάει. Ξέρει ότι σήμερα δεν θα φύγουν μόνο με μήλα και μπανάνες. Ρίχνει στη σακούλα μερικά κρουασάν και ένα ψωμί πολύσπορο, ακόμα ζεστό. Την σηκώνει αυτή τη ζεστασιά ο καιρός, αλλά και η καθημερινότητα. Και σ’ αυτά τα ράφια, μαμά και γιος, βρίσκουν πάντα ένα κομματάκι φροντίδας, τραγανό και γευστικό, σαν την κρούστα του φρεσκοφουρνισμένου ψωμιού που ζεσταίνει τώρα την αγκαλιά του Μάνου.
Βγαίνοντας από τα Lidl, το πρόγραμμα –που μέχρι πριν λίγο έμοιαζε σφιχτό και γεμάτο ταλαιπωρία– αλλάζει ξαφνικά ρότα. Η Σοφία κοιτάζει τον Μάνο που μασουλάει ήδη ένα κομμάτι κρουασάν και γελάει με ψίχουλα κολλημένα στα μάγουλά του. «Ξέρεις τι; Ας αφήσουμε για λίγο τις υπόλοιπες δουλειές», σκέφτεται. Το αυτοκίνητο φτάνει στο σπίτι και μένει στο πάρκινγκ. Αντί αυτού, ξεκλειδώνουν τα ποδήλατα. Ο Μάνος διστάζει για μια στιγμή, κοιτάζει το μπουφάν του, αυτό που πριν από λίγο αρνιόταν πεισματικά. Το τραβάει, το κουμπώνει ως πάνω και σηκώνει το φερμουάρ με τον ήχο που σφραγίζει την έναρξη της εποχής.
Πετάγονται στον ποδηλατόδρομο. Οι ρόδες τσαλακώνουν τα ξερά φύλλα, τα γέλια τους σκεπάζουν τον θόρυβο της πόλης. Η σακούλα με τα φρέσκα κρουασάν κουνιέται στο καλάθι και αφήνει μυρωδιές που φτάνουν ψηλά, μέχρι την μύτη της Σοφίας. Για πρώτη φορά μέσα στο Σαββατοκύριακο, ο μαραθώνιος δεν μοιάζει πια με κούρσα, αλλά με μικρή απόδραση.
Στο πάρκο, ο Μάνος παρατάει το ποδήλατο και τρέχει προς τις κούνιες, τραβώντας το μπουφάν του γύρω από τον λαιμό. «Μαμά, τελικά καλό είναι! Ζεσταίνει!» φωνάζει με περηφάνια. Η Σοφία γελά και του απαντά πως καμιά φορά τα πράγματα που μας φαίνονται βαρετά και δύσκολα στην αρχή, ίσως και να αξίζουν τελικά μια ευκαιρία. Και ίσως αυτό να ισχύει και για τους γονείς, όχι μόνο για τα παιδιά. Καμιά φορά, μέσα στις λίστες, τα ραντεβού και τα «πρέπει», το πιο γενναίο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι να πατήσει pause. Να θυμηθεί πως η αξία δεν μετριέται μόνο σε όσα προλαβαίνεις να κάνεις, αλλά και σε όσα επιλέγεις να απολαύσεις.
Αξίζει να βγεις από το πρόγραμμά σου, να κουμπώσεις το μπουφάν ως πάνω, να πάρεις το ποδήλατο και να αφεθείς στη δροσιά του Οκτώβρη. Αξίζει να γεμίσεις το καρότσι της καθημερινότητας με κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Και ίσως αυτές οι μικρές, ανεπίσημες βόλτες να είναι εκείνες που μένουν τελικά ως οι πιο ζεστές αναμνήσεις… για κάθε εποχή!
