ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά, ούτε στον χειρότερο εχθρό μου (που δεν έχω εχθρούς αλλά λέμε τώρα) δεν θα το ευχόμουν αυτό, να είναι friendzoned από κάποια που την αγαπάει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Το είδος της βαθιάς αγάπης, η ένταση της οποίας δεν είναι σαν πυροτέχνημα όπως ο κεραυνοβόλος έρωτας που όσο περνάει ο χρόνος, απορροφιέται σιγά σιγά από το σκοτάδι της νύχτας, αλλά της έντασης εκείνης που ακόμα και μία καρδούλα να βάλει ως αντίδραση σε κάποια σου ανάρτηση ή μήνυμα, εσύ χαμογελάς με την σκέψη ότι εκείνη την στιγμή, εκείνη την απειροελάχιστη και φευγαλέα στιγμή, που πάτησε με το δάχτυλό της 2 φορές πάνω στην δημοσίευση/μήνυμά σου, σκεφτόταν εσένα και μόνο εσένα. Δεν θα είμαστε ποτέ κάτι πέρα από φίλοι, δυστυχώς μου το ξεκαθάρισε αυτό (δεν είναι θέμα έλξης, απλά είχε σχέσεις με αγόρια και είχε κακές εμπειρίες και πλέον μόνο με κοπέλες επιδιώκει την ερωτική σχέση). Την αγαπώ τόσο πολύ, δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Αν την σκέφτομαι, ακόμα και αν έξω βρέχει, εγώ νιώθω λες και βρίσκομαι στη μέση ενός ουράνιου τόξου μέσα στην ηλιοφάνεια, έτσι νιώθω όταν μιλάω μαζί της, απόλυτη ευτυχία, γαλήνη, θαλπωρή. Δεν θα σταματησώ ποτέ να την αγαπώ, απλά πρέπει να βρω έναν τρόπο να διαχειριστώ το ότι ποτέ δεν θα με θέλει όπως την θέλω εγώ. Δεν θα ψάξω να βρω υποκατάστατά της στην ετεροφυλόφιλη έκδοση, ποτέ καμιά δεν θα είναι σαν αυτήν και ούτε θέλω να συμβιβαστώ. Η αγάπη της (φιλική) μου γεμίζει με ζεστό αέρα την ψυχή και πετάω σαν αερόστατο, τι παραπάνω να ζητήσω από αυτό; Ίσως (παρηγορώ τον εαυτό μου βέβαια) σε κάποιο παράλληλο σύμπαν που μπορούσε να με δει ερωτικά και δοκιμάζαμε να είμαστε και φίλοι και ζευγάρι, το ερωτικό να σαμπόταρε το φιλικό, ποτέ δεν ξέρεις. Μακάρι κάποτε να αλλάξει κάτι αν και δεν νομίζω, 2μιση χρόνια την ξέρω και δεν έχει αλλάξει, ένας ακόμα ευσεβής μου πόθος, όπως το να μην τελειώσει ποτέ το καλοκαίρι...