Γράφεις στην αρχή της εξομολόγησης ότι δε θα ευχόσουν ούτε στο χειρότερο εχθρό σου να είναι friendzoned από κάποια που την αγαπάει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, περιγράφοντας όλα αυτά τα ύψιστα που νοιώθεις στη συνέχεια.
Και αφού τα διάβασα εγώ, μπαίνω τώρα στο trip να αναρωτηθώ τί νόημα έχει άραγε η αρχική ευχή σου όταν ο ίδιος ο εαυτός σου σε εχθρεύεται και σε φυλακίζει μην αφήνοντάς σε να ξεκολλήσεις από μία οπτασία...
Τουλάχιστον άλλους εχθρούς δεν έχεις · κάτι είναι και αυτό.