ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.6.2025 | 08:07

Αδιεξοδο

Δεν αντέχω πια το άγχος. Καταπιεζω τον εαυτό μου όταν βγαίνω έξω να μην φανεί στους γύρω μου, αλλά τελικά νιώθω χειρότερα. Είναι ένας λόγος που απομονώνομαι και δεν πολυβγαίνω. Τον τελευταίο καιρό όμως δεν μπορώ καθόλου, μάλλον θα αναγκαστώ να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα στη ζωή μου , ενώ ξέρω πως υπάρχουν κάποια καλά στη ζωή μου είναι σαν να έχει θολώσει το οπτικό μου πεδίο . Δεν θυμάμαι να είχα ποτέ ψυχολογική υποστήριξη παρά μόνο κριτική που με κούραζε ψυχολογικά. Προσπαθώ αλλά νιώθω ότι δεν είναι αρκετό. Μου λείπει ο παλιός μου εαυτός που ήταν πιο δραστήριος. Αλλιώς είχα υπολογίσει κάποια πράγματα και αλλιώς ήρθαν. Με πνίγει αυτή η απελπισία και η ματαιότητα. Θέλω πολύ να προχωρήσω, αλλά πρώτη φορά το ενδεχόμενο λάθους με κρατάει πισω. Δεν μιλάω σε κανέναν για αυτά και έχω σκάσει. Εξάλλου δεν θα υπήρχε ανταπόκριση, ουτε πρόταση βοήθειας, παρά μόνο κριτική. Δεν θέλω να γίνομαι βάρος και το κουβαλάω όλο μόνη μου. Έχει αρχίσει και βαράει ψυχοσωματικά. Δεν μπορώ να βρω ηρεμία. Πως βγαίνουμε απ' αυτό το αδιέξοδο;
2
 
 
 
 
σχόλια

Πέρασα και εγώ μια εξαιρετικά αγχωτική περίοδο πριν δύο χρόνια.Σε σημείο που είχα χάσει τον ύπνο μου,εγώ που κοιμάμαι σαν κούκλα όπου και να με βάλεις.Με βοήθησαν οι μελατονίνες.Επειδη και εγώ σε όποιον εμπιστευομουν το πρόβλημα μου,το μόνο που άκουγα ήταν τα συνηθισμένα,τύπου μην αγχώνεσαι,όλα θα περασουν κλπκαι επίσης εισέπραττα με υπόγειο τρόπο κριτική για πράγματα για τα οποία καμία ευθύνη δεν είχα εγώ.Απλα έτυχε και έπεσαν στο δικό μου το κεφάλι.Απο λάθη άλλων.Ετσι λοιπόν απομονώθηκα και εγώ .Δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο!!Δε μπορώ να πω όμως πως με βοήθησε αυτή η απομόνωση.Μαλλον χειρότερα ενοιωθα.Ξανααρχισα τις συναναστροφές,όμως σταμάτησα να μιλάω εντελώς για τα προβλήματα μου.Αντιθετως εστίασα και άκουγα με τρομερό ενδιαφέρον τα προβλήματα των άλλων.Οταν ερχόταν η συζήτηση στα δικά μου ,την εκοβα μαχαίρι.Ισως σου φανεί χαζό,αλλά εμένα με βοήθησε απίστευτα αυτή η τακτικη.Μιλουσα και άκουγα για ότι θέμα είχε ο άλλος και με αυτό τον τρόπο ξεχνούσα τελείως τα δικά μου.Πιο πρακτικά,επειδή ήταν καλοκαίρι όπως τώρα,πήγαινα στη θάλασσα και κολυμπούσα με τις ώρες.Αδειαζα τελείως ψυχικά με το κολύμπι.Μου έφευγε τελείως το άγχος.
Στο σήμερα,ευτυχώς εκείνη η τόσο στρεσογόνα κατάσταση που βίωνα ,έχει περάσει κατά ένα μεγάλο μέρος.Επεστρεψα στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις και κοιμάμαι σαν πουλάκι.Ουσιαστικα για αυτό έγραψα το μακρυναρι.Για να καταλήξω πως όλα περνάνε.Στο εύχομαι ολόψυχα.Συντομα ότι σε απασχολεί να είναι παρελθόν.

Η διαρκής κριτική και μάλιστα η αρνητική, οδηγεί σταδιακά στην ψυχική εξάντληση και συνεπακόλουθα στην κατάθλιψη.
Όταν δεις ότι πια η κατάσταση δεν πάει άλλο, θα απευθυνθείς μόνη σου σε ειδικό. Στο μεταξύ όμως, μπορείς να κάνεις δύο πράγματα :
Το πρώτο, είναι να προσπαθήσεις να διατηρήσεις όσο μπορείς σταθερούς τους προσωπικούς ρυθμούς σου χωρίς να τους επιβραδύνεις, ακόμα και αν κοπιάζεις για κάτι τέτοιο.
Με λίγα λόγια να μην απομονώνεσαι, αλλά να συνεχίσεις να βγαίνεις αλλάζοντας παράλληλα και παραστάσεις.
Το δεύτερο, είναι να μην περιμένεις από ανθρώπους που έχουν μάθει να ασκούν κριτική στο να σε καταλάβουν, αλλά αντίθετα, να προσπαθήσεις να βρεις έστω και ένα καινούριο καλοπροαίρετο άτομο που θα σε κάνει από ένστικτο να του ανοιχτείς και να του μιλήσεις πάνω σε όλα όσα σε πνίγουν, ώστε να αποσυμπιεστείς από αυτά.
Ελπίζω να είναι προσωρινή η αίσθηση ότι σου λείπει "ο παλιός καλός εαυτός σου" και σου εύχομαι να τον ξαναβρείς σύντομα.

Scroll to top icon