Η διαρκής κριτική και μάλιστα η αρνητική, οδηγεί σταδιακά στην ψυχική εξάντληση και συνεπακόλουθα στην κατάθλιψη. Όταν δεις ότι πια η κατάσταση δεν πάει άλλο, θα απευθυνθείς μόνη σου σε ειδικό. Στο μεταξύ όμως, μπορείς να κάνεις δύο πράγματα : Το πρώτο, είναι να προσπαθήσεις να διατηρήσεις όσο μπορείς σταθερούς τους προσωπικούς ρυθμούς σου χωρίς να τους επιβραδύνεις, ακόμα και αν κοπιάζεις για κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια να μην απομονώνεσαι, αλλά να συνεχίσεις να βγαίνεις αλλάζοντας παράλληλα και παραστάσεις. Το δεύτερο, είναι να μην περιμένεις από ανθρώπους που έχουν μάθει να ασκούν κριτική στο να σε καταλάβουν, αλλά αντίθετα, να προσπαθήσεις να βρεις έστω και ένα καινούριο καλοπροαίρετο άτομο που θα σε κάνει από ένστικτο να του ανοιχτείς και να του μιλήσεις πάνω σε όλα όσα σε πνίγουν, ώστε να αποσυμπιεστείς από αυτά. Ελπίζω να είναι προσωρινή η αίσθηση ότι σου λείπει "ο παλιός καλός εαυτός σου" και σου εύχομαι να τον ξαναβρείς σύντομα.
Η διαρκής κριτική και μάλιστα η αρνητική, οδηγεί σταδιακά στην ψυχική εξάντληση και συνεπακόλουθα στην κατάθλιψη.
Όταν δεις ότι πια η κατάσταση δεν πάει άλλο, θα απευθυνθείς μόνη σου σε ειδικό. Στο μεταξύ όμως, μπορείς να κάνεις δύο πράγματα :
Το πρώτο, είναι να προσπαθήσεις να διατηρήσεις όσο μπορείς σταθερούς τους προσωπικούς ρυθμούς σου χωρίς να τους επιβραδύνεις, ακόμα και αν κοπιάζεις για κάτι τέτοιο.
Με λίγα λόγια να μην απομονώνεσαι, αλλά να συνεχίσεις να βγαίνεις αλλάζοντας παράλληλα και παραστάσεις.
Το δεύτερο, είναι να μην περιμένεις από ανθρώπους που έχουν μάθει να ασκούν κριτική στο να σε καταλάβουν, αλλά αντίθετα, να προσπαθήσεις να βρεις έστω και ένα καινούριο καλοπροαίρετο άτομο που θα σε κάνει από ένστικτο να του ανοιχτείς και να του μιλήσεις πάνω σε όλα όσα σε πνίγουν, ώστε να αποσυμπιεστείς από αυτά.
Ελπίζω να είναι προσωρινή η αίσθηση ότι σου λείπει "ο παλιός καλός εαυτός σου" και σου εύχομαι να τον ξαναβρείς σύντομα.